Gözü Kör Olmayasıca Black Piet

Son 3 haftadır falan Hollanda'nın Sinter Klaas (namı diğer Noel Baba) rüzgarının etkisi altındayız. Artık sabrım takatım gücüm enerjim kalmadı, çünkü Helo'cum yukarıdaki fotoğrafta görülen kara adamlardan korkuyor. Sinter Klaas'ı da pek sevimli bulmuyor ama eh işte. Normalde zencilerden korkmuyor, daha önce oyun grubu öğretmeni zenciydi, yollarda görüyor, parklarda zenci çocuklarla oynamışlığı var ve hatta sınıflarında bir tane zenci kız da var. Sebep kara oluşundan ziyade bunların acayip bir biçimde kara oluşu sanırım. Hatta en sevdiği renk de siyahtır.

Pek sevgili noel babamızın yardımcıları bu siyah adamlar. Rivayete göre hediyeleri bırakmak için bacadan aşağı inip çıktıkları için böyle karalar. Ancak kıpkırmızı boyanmış dudaklar da korkunçluğunu arttırıyor bence. Hediye getirecekler vs desek de umrunda değil korktu bir kere.

Hepsi kıvırcık bir peruk ve fotoğraftaki gibi renkli kıyafetler giyiyor. Herhalde bizim kız haricinde bütün çocuklar hayrandır. Bu kıyafetler heryerde satılıyor ve bazı çocuklar bunları giyip okula bile gidiyor.

Okulda son üç haftadır dekorlar bu temada. Bunların posterleri, oyuncakları vs var. Karikatür tarzı olanlardan korkmuyor ama gerçek fotoğraf olan posteri görür görmez ağlamaya başlıyor. Okula gitmekte çok hevesliyken bu dönemde gitmemek için daha evden çıkmadan ağlamaya başlıyor.

Geçtiğimiz cuna günü öğretmeni posteri kaldırdı, ikna oldu ve girdi. Bu sabah (dün okul günü değil onun için) nasılsa poster kalktı diye evdeki direnmelerini berteraf edip gidebildik. Kapıyı açar açmaz başladı ağlamaya poster yine asılmış, girmiyor, gidelim diye yalvarıyor.

Öğretmeni bir şekilde ikna etti, ben yanında durdum oynadık alıştı derken gitme zamanım geldiğinde yine aynı ağlama. Öğretmeninin kucağında ağlar halde bıraktım :(

Artık bu noel şeylerinden mi, benim hamileliğimden mi ya da şu üç yaşın krizlerinden mı bilmiyorum son bir haftadır çok zorlanıyorum. Hiç bir dediğimi kabul etmiyor, yapmıyor, yemek yemiyor, tutturduğu bir şeyden vazgeçmiyor. Son iki gündür de saçlarını kesmem için tutturdu, babasının gibi kısa erkek saçı istiyormuş, şimdi saçları gözüne geliyormuş, tabi toka taktırmadığını da söylememe gerek yok sanırım. Hiç unutmadan günde beş yüz kez kes kes diye zırlıyor :/

Günde 4-5 saat aralıksız yerde veya peşinde koşturarak oyun oynuyorum onunla. Artık afakanlar basıyor, hormonların ve fiziksel kısıtlanmışlığın etkisiyle kafamı duvarlara vurasım geliyor. Çok yoruluyorum ve ne yazık ki moralim hiç de iyi değil :(

Bu hafta etkinlikler son bulacakmış, bir an önce geçip bitsin ve normale dönelim artık nolur. Tabi sebebi oysa :/