6 Kasım 2012 Salı

Biraz İç Dökmece

Yaklaşık bir ay önce buradaki arkadaşım doğum yaptı. Benden başka Slovakya'da doğum yapan bildiğim tek kişi olduğu için haliyle karşılaştırma yapma imkanım oldu. Ve tabi ben bolca doğum zamanlarımı hatırladım, kah hüzünlendim kah sevincimi anımsadım.

Blogu takip edenler bilir, malesef doğumda yanımıza kimse gelememişti, eşimle yalnız tecrübe edecektik ve ettik bu süreci. Ayrıca 5 günü, hastanede refakatçı olmadan, eşimi bile görmeden, kızım çoğunlukla bebek odasında, neredeyse hiç ingilizce bilmeyen personel ile zar zor anlaşarak geçirmiştim. Şimdi düşünüce nasıl dayandım, nasıl baş ettim aklım almıyor. Tek bildiğim eşim hem beni hem kızımı merak ederken güçlü olmam gerektiğimdi, çok güçlü olmaya çalıştım.

Arkadaşımın durumu ise benden tamamen farklı gelişti, hem annesi hem kayınvalidesi, kayınpederi geldiler 3 ay yalnız kalmayacak. Doğum yaptığı hastane başka bir hastane ve onda özel oda tuttular ve yanında sürekli annesi ve bebeği vardı. Evet böylesi de olabiliyormuş, hiç bilmiyordum keşke bilseydim ama iş işten geçti tabi.

Bu farklılığı gördükçe ruhum isyanlara başladı. Neden benim böyle oldu, neden en zor şartları yaşadım. Beni tanıyanlar her konuda sen güçlüsün üstesinden gelirsin derler hep ama güçlü olmayı ben tercih etmedim ki, hep mecbur bırakıldım.

Öyle ya da böyle yaşandı bitti, önemli olan sağlıklı olmamız, Allah'a çok şükür öyle fazla zorlanmadık, herşey yolunda gitti. Allah yardım etti herhalde, kızım da bizi çok yormadı.

Arkadaşımla doğumdan sonra görüşüp konuştuğumuzda fikrim değişti. Malesef benim sahip olmadığım imkanlara sahip olmasına rağmen, hastanesinden memnun kalmadı, bazı sıkıtılar yaşadı, doktorların ilgisizliğinden yakındı vs.

Elbette tecrübe ettiğimiz şeyler farklı, doğumdan sonraki sürece adapte olma konusunda aynı olamayız ama farkettim ki yalnız kalacağım diye olsa gerek, kendimi çok hazırlamışım birçok şeye. Bebek bakımına, süt meselesine vs. Yalnız olacağım diye gerçekten çok araştırdım, kafamda ölçüp biçtim, neyi nasıl yapacağımı planladım. Elbette öncesinde hazırlanmak diye bir şey anlamsız, bebek gelince kendi düzenini kuruyor ama demek istediğim o değil. Az çok sorunlarla karşılaştığımda alternatiflerin ne olabileceğine dair bir fikir oluşturmuşum. Yanımda deneyimli birileri olsaydı ben de kendimi bu kadar kasmazdım eminim ama şuan araştırma+yaşama sonucunda kendimi oldukça tecrübeli hissediyorum, özellikle ilk aylara dair :)

Türkiye'de olsaydım nasıl bir anne olduğumu kıyaslayacak kişiler olurdu çevremde ve yakınlarım da az çok yorumda bulunurlardı. Fakat burda kendi başıma didinip duruken, bebeğimin verdiğim emeklerin karşılığını alıp almadığını görmemi sağlayacak kimse olmayınca (elbette ki onun mutluluğu ve büyümesi dışında), başlangıçta benim için hüzün verici olan bu kıyaslama motive edici bir hale dönüştü. Farkettim ki az çok neyi nasıl yapacağımı öğrenmişim ve sorunlar karşısında nasıl yaklaşmam gerektiğine dair bir bilinç oluşturmuşum.

Böyle işte.

21 yorum:

  1. Ben de oglumda esimin ailesi ve en onemlisi esim olmazsa ne yapardim bilemiyorum.Senin durumun gercekten cok zordu.Sistem her yerde farkli ama orada ne yazik ki cok agirmis sartlar.Ben sansliymisim sana kiyasla.Yasadiklarina bu sekilde pozitif bakabiliyir olman bence cok onemli , herkes boyle bakamiyor..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. zaten yazımın amacı da buydu her ne olursa olsun bir hayır var elbet

      Sil
  2. sizin şartlarınız agır elbet gurbette olmanın verdigi bişeyde var ama inanın bazen insan keşke tek başıma olsam diyo benim evimde kayınvalide kayınpeder gorumce vs vs herkes vardı ama tek başımaydım ve her kafadan bi ses çıktıgı için ne yapıcagınızı bilmiyosunuz o daha zor yanınızda kırk kişide olsa bebeginizin derdini en iyi siz anlıyosunuz orası başka Rabbim sağlık versin sizede bebeginizede inşallah :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. malesef öyle durumlar da olabiliyor her işte bir hayır vardır, belki de benim ve tabi sizin için de hayırlı olan buydu

      Sil
  3. "güçlü olmayı ben tercih etmedim ki, hep mecbur bırakıldım" bu söz hoşuma gitti, kendime yakın buldum gece:)



    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Allah bizi çeşitli sekillerde sınayarak dayanıklılığımızı arttırıyor ama bundan sonra gelecek olan sınavlardan kokuyorum doğrusu, eşiğinin gitgide yükseldiğini düşünürsek

      Sil
  4. İnsanın sevdiklerine en çok ihtiyaç duyduğu an bir de üstüne lohusalik denilen saçma bri ruh hali gelince öyle herkesin kolay kolay atlatabileceği bir durum değil...Bravo sana valla çok güçlüymüşsün.Ben olsam herhalde salya sümük dolaşırdım.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. başa gelen çekiliyor, o durumda olsaydın bebeğin için sen de güçlü olurdun

      Sil
  5. bende almanyadayim.kayinvalidemle oturuyorum ve doguma bi hafta kala kayinvalide turkiyeye gitti.emalulen emekli olabilmek icin.ve dualarimin etkisi varmidir bilmem ama malulen olamadi.yani bos yere gitti.
    kordon dolanmasi, zor hamilelik ve zir bi dogum sonrasi saglikla aldim kuzumu kucagima.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. sağlıklı olmanız herşeyden önemli gerisi boş, eğer haksızlık eden varsa bir şekilde buluyor

      Sil
  6. merhaba gurbettasim;oyle diyorum cunku bende yurtdisindayim ve sizinle ayni zamanlarda dogum yaptim sizi bu yilin basindan beridir takip ediyordum zaten, bir de bebeklerimiz ayni zamanlarda olunca iyice takipciniz oldum ciktim:)yazdiklarinizin bircogunu yasadim yasiyorum;ozellikle hamileyken gurbetle ilgili bir yazinizda aglamistim bile,
    inanin insan bir suru zorlukla tek basina basetmek zorunda kaliyor bunun iyi yonleri de var elbette olgunlasmak,ozguvenin artmasi,birsuru deneyim ve tecrube kazanmak...vs amma bazi durumlar oluyorki dediginiz gibi cevrenizde sizin yasayamadiginiz kolayliklari yasayanlari gormek;iste o dokunuyor insana.bende burada dogum yapan tek turkum;bir arkadas turkiyede yapmayi tercih etti ve gitti,bense dogum heryerde aynidir duzenimi bozmayayim dedim ama hicbirsey umdugum gibi gitmedi ve ben 35 haftalik ve 2 normal dogumdan sonra hic istemedigim halde acilen sezaryenle dogum yaptim ve hala bu tramvayi atamadim ustumden:(ama cok sukur genede herseyin ustesinden gelme gucunu kendimde hissediyorum cunku bu yasa kadar hep 'guclu olmak zorunda kaldim'.birde insan olarak hep bizden iyi durumdakileri goruyor gozlerimiz halbuki daha kotu sartlarda olan birsuru insanlar var bunlarida sik sik hatirlamak ve saglikli bebeklerimiz oldugu icin cok sukretmemiz gerekiyor sanirim ...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. ne güzel demişsin bizden kötü durumda olanları görmek istemiyoruz genelde çok şükür sağlıklı ve mutluyuz

      Sil
  7. Halimizde pek de fark yok seninle bugün görümcem doğum yaptı 9 aydır normal planlarken ve önceki iki doğumunu da normal yapmışken tamamen kendi isteğiyle sezeryana karar verdi onu görmeye gittiğimde 3 ay öncesine döndüm gözümden yaşlar süzüldü kimsem yok bu şehirde eşimden başka derken annem yetişebilecek mi doğuma derken gördüm ki doğup büyüdüğü şehirde de bazen insanlar mahrum ve sahsun olabiliyorlar, şükrettim bende kendi halime evde oğluşla da konuşmasak kendi sesimi unutacağım hallerime çokca şükrettim zaten sende biliyorsun o günlerimi ama şimdi gülümsüyor ya bu minikler herşeyler geçiyor uzaklar yakın olmasa da geçiveriyor.Sevgiler miniğe de öpücükler mümkünse :))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. güzel yorumuna teşekkür ederim, çok önemli bir noktaya değinmişsin insanlar var yok mühim değil ama yeter ki Allah terketmesin kulunu, o herşeye yardım ediyor

      Sil
  8. Bence böyle olması çok daha iyi olmuş.İnsan yanında birileri olsun istiyor elbette ama ben annem ve kayınvalidem varken kendimi hep eksik hissetmiştim.Ne zaman ki babam "bir yalnız bırakın,size ihtiyacı olduğunda arasın.O zaman gelin gidin.Annelik rüştünü ispatlamaya ihtiyacı var" dedi ve gittiler.O zaman rahatladım.Çok aç yattığım geceler oldu.Günlerce yıkanamadığım günler oldu.Ha çok mu takdir ettiler,"Aferin tek başına üstesinden gelebildi" mi dediler.Hayır.Ama bu kimse böyle bir şey desin diye değildi.Kendi kendime kendimle gurur duydum :)) Ne mutlu ki sana da tek başına baş edebilmişsin.Okuduğum kadarıyla çok da güzel başardım.Tebrik ederim. ;)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Vavv babana hayran kaldım, ne kadar dikkatli gözlemlemiş ne iyi olmuş

      Sil
  9. o günleri yazdığında ,okurken gerçekten çok üzülmüştüm.Helal olsun dedim ben olsam asla yapamazdım .Bir de o memlete içimden saydırdım.Ne biçim yer , ne biçim düzen , nasıl hastane diye.
    Çok şükür ki geçti sen ve bebeğin sağlıkla kavuştunuz ,böylede devam etsin inşallah.Ben bir kez daha seni kutluyorum ,cesaretinden metanetliliğinden dolayı.
    sevgiler

    YanıtlaSil
  10. o yazılarını okuyucna bende hüüznlendim şimdi sana hayran kalmıştım bende o zamanlar 1 yaşındaydı oğlum ama şükür bugünlere geldin hiç moralini bozma bende seni cesaretinden dolayı kutluyorum tekrar maşallah diyorum sevgiler bu arada benim blogumada beklerim
    semiyasam.blogspot.com
    sevgiler ışıl

    YanıtlaSil
  11. Merhaba ben de Bratislavada yasiyorum ve bebek dusunuyorum O yuzden su siralar hastane,dogum olaylari burda nasildir diye arastiriyorum fakat olumsuz yorumlari gorunce acaba Viyanada dogum yapmak daha mi iyi diye dusunmeye basladimSiz neden viyanayi dusunmediniz dogum icin?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Merhaba bratislavada değildik biz. Macaristan komşuluğundaki Kosice beatislavaya da viyanaya da çok uzak. Gitmemiz mümkün değildi. Ben üniv hastanesinde doğum yaptım ve genel olarak bakımlarından memnun kaldım. Diğer arkadaşım özel bir hastanede yapmıştı pek memnun kalmadı ama tabi ki her hamilelk ve doğum farklı. Dolayısıyla diyeceğim o ki slovaklar da işinin ehli. Geriye kalan hastane koşulları size yardım edecek kişiler olup olmaması gibi farklılıklar seçiminizi yönlendirsin bence

      Sil