Hangi Dünya Için

Bir yil kadar once arkadasim genc yasta annesini kaybetmis ve derin bir bosluga dusmustu. Inancli biri olmasina ragmen, inancini sorguluyor ve ozellikle onu bir daha gorup gormeyecegi konusunda endiseleniyordu. Olum ve ahiret sonrasinda neler olup bitecegini bilmiyoruz ne yazik ki, ama neye inanacagini secmek insanin elinde, ve bu inanc hep dusunuldugu gibi ahiret icin degil bu dunya icin bize gerekli.

Son zamanlarda her cumleme "cok sukur" diyerek basladigimi farkediyorum. Gecenlerde okudugum, ateist biri tarafindan yazikmis bir yaziya gore sukur olgusu, topluma, haline sukretsin daha fazlasini istemesin diye krallar tarafindan empoze edilmis, koyunlastirici bir amac tasiyor. Evet belki bunu bu sekilde kullanan liderler var, size yollar yaptik, sunu bunu yaptik halinize sukredin diye kafamiza vuranlar var fakat, bireyin kendi icinden gelerek yaptigi sukur, bana gore koyunlastirici degil, aksine ruhunu zenginlestirici bir etki yaratiyor.

Surekli sukredince, insan huzur doluyor, ferahliyor, bakis acisi pozitiflesiyor ve acik ki bunun baskasina degil insanin kendisine,  ahirete degil (belki o zamana da etkisi olacaktir bilemiyorum ama) simdiki zamana faydasi var.

Yine benzer sekilde tevbe etmek, ibadet etmek gibi eylemleri sadece sevap kesemi doldurayim da cennete gideyim anlayisiyla yapmamali. Onlari yaptigimiz anda vucudumuzda ve ruhumuzda olusan degisimler, tam o anda bizi besliyor. Belki de sevap/gunah kesesi dedigimiz sey, ruhumuzun ta kendisidir. Ve su anda yasadigimiz hayati iste bu ruh yonlendiriyor.