Çocuğa Çocuk Gerek

Biliyorsunuzdur uzun zamandır kardeşşart diye bir etiket dolaşıyor sosyal medyada. Üç çocuklu bir ailede büyümüş  ve kızına kardeş yapmış biri olsam da kardeş şart demedim hiç, diyemem de. Evet kardeş çok güzel birşey ama aileye bir kardeş katmak, ailenin yapısına, sosyo-ekonomik şartlarına, ilk çocuğun psikolojik durumuna kadar bir çok değişken içeriyor. Fakat söyleyebileceğim birşey var ki çocuğa çocuk gerek. Kardeş olsun, kuzen olsun, arkadaş olsun farketmez ama yaşı aynı ya da değil (büyük küçük de farketmez), çocuğa çocuk gerek.

Kızım slovakyada doğdu, bir yaşına kadar yalnızdı. Sık sık parka götürüyordum ama kimseyle iletişime giremiyorduk tabi ki. Hollanda'ya taşınınca biraz daha sosyalleştik, oyun grupları, komşu çocukları, tanıştığımız çocuklu aileler derken, daha çocuk dolu bir hayata kavuştu. 

Çocuklar bir araya geldiklerinde sadece eğlenmiyorlar. Bir yetişkinle oynadıklarından daha çok eğlendikleri bir gerçek ama daha önemlisi onları (büyükse) rol model alıyorlar, (küçükse) sahip çıkıyorlar, yol gösteriyorlar, beraber oyun fikirleri üretiyorlar, kavga edip çözmeyi öğreniyorlar; kısacası bizim yetişkin dünyamızda hayatımızı yaşarken diğer yetişkinlerle yaşadığımız tecrübeler gibi, onlar da kendi hayatlarını tecrübelendiriyorlar. Tabi bu noktada arkadaş seçimi önemli, bu aşamada anne babaların doğru seçimler yapması (ki çocuğu hırpalayan, psikolojisini bozabilecek çocuklar ve ortamlar olabilir) veya ortamı kontrol altında tutup çocuğu kollaması gerekir.

İşte kardeşli hayatın artısı bu aşamada ortaya çıkıyor. Birincisi her ne kadar çocuklu ortama sokmaya çalışırsanız çalışın, düzenli bir şekilde okula gitmediği sürece, diğer çocuklarla düzenli ve yeterli sıklıkta görüşmesi pek mümkün olmuyor çocuğunuzun. Sonuçta her ailenin kendince işi gücü var. Ancak evde bir kardeş olduğunda sürekli çocuklu ortamda bulunmuş oluyorlar. Eh zaman zaman birbirleriyle oynamaktan bıkabilirler tabi. O zaman da ayrı ayrı takılıyorlar :) 

Diğer bir artısı da, diğer çocuklardan gelebilecek olumsuz etkileri berteraf etmiş olmak. Aynı ailede büyüdüklerinden kardeşler benzer disiplini almıştır, karakteri farklı olsa da, anne baba kendi çocuklarını uyarabilir, yönlendirebilir (başkasının çocuğu hırçın davrandığında anne babası müdahale etmiyorsa fazla şansınız yok çünkü), dolayısıyla olumsuz psikolojik etkileri kontrol altına alabilmek daha kolay ve mümkündür.

Çocukların dünyaları öyle renkli ki, gerçekten ben bile onların içine dahil olduğumda çok eğleniyorum ve mutlu oluyorum. Şimdi çocuklarımın etkileşimlerini gördükçe bundan daha emin oluyorum: çocuklar için en büyük zenginlik birbirleriyle bol bol zaman geçirmeleriymiş.

Keyifli bayramlar...