Daha önce yazdığım gibi, oğlum dünyaya geldikten sonra süt arttırıcı besin olarak hergün bir kase süt ve yulaf yemeye başlamıştım. Bu bende gerçekten işe yarıyor. Günlük beslenme düzenim içinde ona zaman ayıramıyordum ancak, gecenin ortasında acıktığımda (2-3 civarı) en hızlı ve fazla kalori almadan açlığımı gidermek için bir kase sütlü yulaf idealdi. Kaseye sütü koy biraz yulaf ekle (ve ben biraz şeker de katıyorum bir tatlı kaşığı kadar) tamam. Öyle doyurucu oluyor ki çoğu zaman sabah kalktığımda acıkmamış oluyorum.

Çok kilo almadığım için doğumdan kısa süre sonra hamilelik kilolarımı vermiştim ancak, uzun yıllar üzerime yapışmış ve ne yazık ki diyetlerle ve sporla bile çok yavaş giden fazla kilolarım vardı. Daha sonra bu kilolarımın gitmeye başladığını farkettim. Tamam emziriyordum, iki çocuklu hayat çok daha yoğundu ama bu şartların aynen kaldığı ancak yulafı ihmal ettiğim iki aylık tatilde yeniden kilo aldım ve sonra yulafa başladığımda ise, yine vermeye başladım. Bunu farkedince acaba bu farkı yaratan yulaf olabilir mi diye düşünmeye başladım.

Hiç haberim yokmuş gerçekten, meğer yulaf bir çok popüler diyetin içinde yer alıyor ve sadece yulaf ile yapılan diyetler bile varmış. Üstelik çok faydalıymış. Ben diyetlerde tek bir yiyeceğin yer almasını (sadece yulaf yemek, sadece lahana yemek gibi) sağlıklı bulmuyorum ama benim durumumda olduğu gibi günlük beslenmenizi değiştirmeseniz bile, sadece yulafı dahil ederek zayıflamaya başlayabilirsiniz. Tabi dikkatli ve dengeli bir beslenmeyle daha iyi sonuçlar alınacaktır.

Yulafın faydalarına gelirsek;
-troid bezlerini çalıştırır ki bu kilo kontrolünde önemli bir hormondur.
- kan şekerini dengeler: uzun süre tok tutar ve böylece gereksiz kalori alımına engel olur.
- idrar söktürücü özelliğinden dolayı vücuttaki ödemi atar
-lifli yapısından dolayı boşaltım sistemini çalıştırır
- iyi bir antioksidandır ve zengin bir mineral vitamin içeriğine sahiptir. ( bu sitede faydaları hakkında çok detaylı bilgiler var ben burada hepsini yazmayacağım http://www.faydalarizararlari.com/yulafin-faydalari/)




Yulafı çeşitli şekillerde tüketmek mümkün, unu, kepeği ve ezmesi bulunabiliyor. Ben yukarıdaki fotoğraftaki halini kullanıyorum. Yine yemeklere çorbalara falan katılıp da tüketmek mümkün. Ortalama 50gr yulafın günlük tüketim için iadel olduğu söyleniyor, yani yaklaşık iki çorba kaşığı.

Bir yil kadar once arkadasim genc yasta annesini kaybetmis ve derin bir bosluga dusmustu. Inancli biri olmasina ragmen, inancini sorguluyor ve ozellikle onu bir daha gorup gormeyecegi konusunda endiseleniyordu. Olum ve ahiret sonrasinda neler olup bitecegini bilmiyoruz ne yazik ki, ama neye inanacagini secmek insanin elinde, ve bu inanc hep dusunuldugu gibi ahiret icin degil bu dunya icin bize gerekli.

Son zamanlarda her cumleme "cok sukur" diyerek basladigimi farkediyorum. Gecenlerde okudugum, ateist biri tarafindan yazikmis bir yaziya gore sukur olgusu, topluma, haline sukretsin daha fazlasini istemesin diye krallar tarafindan empoze edilmis, koyunlastirici bir amac tasiyor. Evet belki bunu bu sekilde kullanan liderler var, size yollar yaptik, sunu bunu yaptik halinize sukredin diye kafamiza vuranlar var fakat, bireyin kendi icinden gelerek yaptigi sukur, bana gore koyunlastirici degil, aksine ruhunu zenginlestirici bir etki yaratiyor.

Surekli sukredince, insan huzur doluyor, ferahliyor, bakis acisi pozitiflesiyor ve acik ki bunun baskasina degil insanin kendisine,  ahirete degil (belki o zamana da etkisi olacaktir bilemiyorum ama) simdiki zamana faydasi var.

Yine benzer sekilde tevbe etmek, ibadet etmek gibi eylemleri sadece sevap kesemi doldurayim da cennete gideyim anlayisiyla yapmamali. Onlari yaptigimiz anda vucudumuzda ve ruhumuzda olusan degisimler, tam o anda bizi besliyor. Belki de sevap/gunah kesesi dedigimiz sey, ruhumuzun ta kendisidir. Ve su anda yasadigimiz hayati iste bu ruh yonlendiriyor.

Dün komşumuzun torununun doğum gününü kutladılar bahçelerinde. Bizi çağırmadılar tabi, zaten kız ve anne babasıyla fazla tanışıklığımız yok. Daha sabahtan hazırlıklar başladı. Bahçe süslendi, balonlar şişirildi. Öğleye doğru çocuklu aileler gelmeye başladılar. Ve parti başladı :))

Biliyorsunuzdur uzun zamandır kardeşşart diye bir etiket dolaşıyor sosyal medyada. Üç çocuklu bir ailede büyümüş  ve kızına kardeş yapmış biri olsam da kardeş şart demedim hiç, diyemem de. Evet kardeş çok güzel birşey ama aileye bir kardeş katmak, ailenin yapısına, sosyo-ekonomik şartlarına, ilk çocuğun psikolojik durumuna kadar bir çok değişken içeriyor. Fakat söyleyebileceğim birşey var ki çocuğa çocuk gerek. Kardeş olsun, kuzen olsun, arkadaş olsun farketmez ama yaşı aynı ya da değil (büyük küçük de farketmez), çocuğa çocuk gerek.

Siz yalnız kalınca canı sıkılanlardan mısınız, sıkılmayanlardan mı? Ben yalnızlığımı çok seven, kavuşmayı dört gözle bekleyenlerdenim :)

Yazmayalı epey oldu yine. Her gün artık kimse yazmıyor, okuyacak blog bulamıyorum diye hayıflanıyorum ama aynısını ben de yaptım :p Ama napıyım mazeretimiz çok büyük, inanmayacaksınız hava öyle bir ısındı ki Amsterdam'da, kırk dereceleri gördük. Haliyle böyle olunca kendimizi sokaklara vurduk :)

Zaman su gibi geçiyor, Nova'cım yakında altı aylık olacak. Neee altı ay mı, olayın içinde olduğum halde buna ben bile inanamıyorum.