Artık bir kardeşinin olacağını gayet iyi idrak ettiğinden olsa gerek, bu ay en çok bebeksi tavırlara büründün. İki tane bebeğim olduğunu, biri karnımda biri de kucağımda olduğunu söylüyorsun. Gün içinde durup dururken beybi var burda deyip kucağıma gelmelerinin sayısı onu geçiyor. Biraz sarılıp öpüyorum, sonra yine oyuna devam ediyorsun ama içten içe bunu alışkanlığa dönüştürmenden, gittikçe sıklaşmasından korkmuyor değilim.
Tabi buna ilave olarak gece uykularına geçişinde ve gecenin bir yarısı uyandığında hep beni ister oldun. Önceden gecelerin tüm sorumluluğu babandaydı. Şimdi onu hiç istemiyorsun bile. Uyandığında yatağında yanında yatmamı istiyorsun ve ben kabul ediyorum tabi ki. Ancak babanla bu konuda tartışıyoruz, o alıştırmamamı söylüyor, ben ona hak versem de bunun geçici bir dönem ve duygusal ihtiyaç olduğunu hissediyorum. Hala her ne kadar tüm gün yanında olsam da, okul ve bakıcı sebebiyle eskisi kadar uzun süre birlikte oynayamıyoruz artık ve sanırım sen bunun eksikliğini hissediyorsun.
Senin de gün içinde sık sık dile getirdiğin gibi, bazı şeyler için hem yeterince büyük hem de bebeksin hala. Bu çatışmayı çözdüğün, yapabileceklerini / yapamayacaklarını kabul ettiğin ve süreci idrak ettiğin zaman kendinden daha emin olacaksın inanıyorum. Şimdilik bir şeyi başaramadığında, bunun normal olduğunu, benim de yapamadıklarım olduğunu anlatıyorum bol bol.
Gece uyurken yüzünü seyretmekten uykusuz kalan annen.
Amsterdam
çok güzel yazmışsınız,
YanıtlaSilben de uyurken yüzünü seyretmekten uyuyamıyorum çoğu zaman uykum kaçıyor bile.
iki çocuk, yurtdışında üstelik, çok kolay değil ama yazılarınızı okudukça ne kadar güçlü olduğunuzu görüyorum. Hele ki benim gibi tek çocukla baş edemeyenler için :) Şimdi burda anneli bebekli şeyler okuyunca da oğlumu özlüyorum ki ben :))
YanıtlaSiloy kuzum benim kıyamam ona.Allah kolaylık versin
YanıtlaSilkıyamam ben ona .Zor bir durum hm sizin için hem de helo için .Siz dengeyi sağlarsınız bir şekilde.Ama Helo ilk göz ağrımız yine de
YanıtlaSil