Alma-Verme Dengesi

Sosyal bir varlık olarak hayatımız alıp vermekle geçiyor. Paramızı, emeğimizi, sevgimizi, iyi niyetimizi ve daha bir çok şeyi veriyor, karşılığında ise maddi-manevi ihtiyaçlarımızı alıyoruz. 

Bize milyonlarca nimet bahşeden yaradan, benden ne dilerseniz isteyin diyor; ancak karşılığında da siz de verin, paylaşın. Bu dünyada, kalacak olan yediğimiz içtiğimiz ve yaşayıp tadına vardığımız anların, kendi yolculuğumuzda kattettiğimiz yoldan gayrı, sonraya hiç bir faydası yok. 

Gün içinde ne kadar çok şey alıp verdiğimizi hiç düşündünüz mü? Peki kendi içinizde alıp verdiklerinizin dengede olmasına dikkat ediyor musunuz? Alışverişte gördüklerimizi, yakınlarımızın insiyatifini, eş-dostun sevgisini, sevgilinin hep bizi düşünmesini, şımartmasını.... o kadar çok şey istiyor ve bekliyoruz ki; gerçekten bu isteklerin karşılığını veriyor muyuz, yaptıklarımızla ne kadarını vermiş oluyoruz? Gülüşümüzü, gönül alan sözleri kullanmakta cimri miyiz? Yoksa hiç bir şey vermeyip hep istiyor muyuz?

Bunun muhasebesini her insan kendisi için yapabilir. Eğer alma verme dengesinde sorun varsa, insanın hayatından olumsuzluklar eksik olmuyor. Evrenin bir enerji olduğunu kabul edersek, enerji akışı bizim vücudumuzda tıkanıyor. Aynen çok yemek yiyip de bunu çıkaramamak gibi, bir süre sonra vücut hasta olacaktır.

Sevdiğim bir yakınımla bu konuyu konuşuyorduk. Dedi ki, ben çocuklarımın bakıcılarına param fazla olduğunda daima fazla fazla verirdim, fakat çevremdeki insanlar çok kızardı, boşuna harcadığımı söyleyerek. Düşünsene o kişi, sadece zamanını değil, çocuğuma sevgisini ve emeğini de veriyor.

Ne güzel bir düşünce şekli değil mi? Genelde maddi olmayan şeyleri gözardı etmekte ustalaşmışız. Oysa onların değeri  çok daha fazla. Daha almadan pazarlık yapmaya, verilen emeklere en az ne kadar ödeyebilirim muhasebesine alışmışız. Ve gerçekten o kişinin ne kadar zaman ve emek harcadığını, nasıl yapmış olabileceğini hiç düşünmüyoruz.

Blogumda siyasete yer vermek istemiyordum ama konu oraya geliyor. Eşimle liderlik üzerine konuştuğumuzda konu hep terazinin çok hassas olmasına gelir. Eğer çok sayıda kişiyi yönetiyorsan kararlar çok dikkatli verilmeli. Onca kişinin vebalini taşıyacaksın çünkü. Verdiğin bir kararla dualar da alabilirsin beddualar da. Elbette her insanı aynı anda memnun etmek söz konusu olmayabilir ancak tüm insanlar için aynı etkiyi verecek olan değerler vardır; hak ve adalet gibi, kul hakkını yememek gibi. Ne yazık ki hem maddi hem manevi yönden hep bana hep bana diyen, tüm negatifliği üzerinde toplamış kişiler yüzünden toplumca tıkanıp kaldık. Bir açılsak bir ferahlasak, başarabileceğimiz çok şey var aslında.