Kardeşler Arası İlişkiye Dair Notlar

Oğlum her geçen gün büyürken, çocuklarımın arasındaki ilişki de günden güne zenginleşiyor. Bu zenginliğin içinde pek  tabi ki kavgalar, paylaşamamazlıklar da var. Ancak çok şükür ki son bir kaç aydır belli bir ritm tutturdular ve birbirlerine karşı çok nazikler. Elbette bu ilişkiyi çocukların karakterleri de etkileyecektir ama anne baba olarak yapabileceğimiz bazı şeyler var. Bu yazıda bu güne kadar yaptıklarımızı yazayım, büyüyüp yeni şeyler icat ettiklerinde ise yeni çözümlerimizi. Tabi ki sizin aile dinamikleriniz farklıdır, farklı uygulamalara ihtiyaç duyulabilir, benimkiler sadece fikir sunacaktır :)

Hayır'ı öğretmek. Sanırım yaptığım en iyi şey bu. Daha 5-6 aylıktan itibaren oğlum kızımın oyuncaklarını almak oyununu bozmak istiyordu. Tabi ki asıl amacı bu değil, sadece merak ediyor ama gel de bunu ablasına anlat. Ben genelde bebeklikten itibaren (her ikisine de yaptım) yasaklı olan şeyler için gözlerine bakarak kararlı bir tonda hayır dediğim için, ablasına da bunu öğrettim. Normalde kardeşi oyununu bozacak diye panikleyip çığlık atıyordu. Sonra çığlıktan korkan bir bebek ve ağlamalar eşliğinde kaos. Kızıma kardeşi istemediği birşey yaparsa hayır demesini öğrettim. Şimdi kardeşi daha yaklaşırken o da aynı benim tonlamamda hayır diyor üstüne basa basa. Genelde yine de yaklaşıyor oğlum ama en azından temkinli yaklaşıyor. Kızım da ne yapacağını bildiği için daha sakin ve huzurlu.

Saçını çekerse kurtar.  Saç çekmeler illa ki olacak ama aslında bebeğin niyeti saçı çekmek değil, dokunup öğrenmek. Kızımın saçını tuttuğunda, o da genelde hareket halinde olduğu için saçı çekiliyor ve canı yanıyordu. Birkaç defa kardeşine karşılık verdi tabi. Fakat ona anlattım, kardeşin çekmeye çalışmıyor sana dokunup seni sevmek istiyor. Bu durumda kıpırdamadan yavaşça kardeşinin elini tutup saçını kurtar. Evet bundan sonra artık saç çekmeler bitti :)

Şiddetli oyunlar yok. Mutlaka farketmişsinizdir aslında bebekler doğduklarında onlar için şiddet kavramı yok. Başka bebeklerle karşılaştıklarında çok nazik dokunurlar veya kedilerin kuyruğunu asla çekmezler. Oyuncakları attıklarında veya fırlattıklarında ise amaçları zarar vermek değildir, ne ses çıkaracaklarını, ne tepki vereceklerini öğrenmeye çalışırlar. Daha ilerleyen zamanlarda şiddet uygulamaya başlamaları genelde çevreden veya diğer çocuklardan görerek oluyor bence. Kızım genelde hırçın biri değil, fakat bazen düşüncesiz davranışları oluyor tabi. Oyununa yaklaşmasın diye ittirmek, kolundan tutup ters yöne döndürmek gibi denemeleri oldu. Tabi daha doğru düzgün dengede duramayan bebek düşüyor bu durumda. Bu tip hareketler kesinlikle yasak, itmek, oyuncak fırlatmak, zarar vermek yok. Aynı şey sana yapılsa hoşuna gider mi? O daha dengede duramıyor, düşer, yaralanır. İstemediğin zaman sen ondan uzaklaş. Bu tip telkinlerin sonucunda, artık şiddetli davranışlar yaşamıyoruz pek fazla. Ve abla yapmayınca kardeş de yapmıyor, en iyi rol modeli o çünkü. Kardeş nazik ve naif olunca çok daha iyi anlaşıyorlar.

Bol bol sarılmak. Belki abartıyorum ama sık sık kucaklayıp sarılıyorum çocuklara. Tek çift nasıl yakalarsam. Sarılma bizim evde çokça yaşandığı için normal bir olay artık. Son zamanlarda iki kardeş oynarlarken birbirlerine sarıldıkları oluyor sık sık. Kızım okuldan gelince koşup sarılıyor illa ki. Ya da bazen oyun arasında durup dururken. Tabi her zaman diğeri sarmalanmaktan memnun olmuyor ama temas her zaman iyidir. Yalnız bir önceki madde gereği sarılırken fazla sıkmak, düşürmek yok. Tabi zaman zaman kazalar oluyor olmuyor değil o zaman da anne devreye girip hepsini kocaman sarıyor :)

Oğlum oyun oynarken ablası gelip sarılmıştı..

Devam edecek...