Sevgiler...

Bir süredir kendi kendine ingilizce anlamaya başladığını da söylemiştim, arada ben de destekliyorum azar azar. Bu sabah kahvaltı masasında sohbet ederken ingilizce "i love... " kalıbıyla basit cümleler söylüyordum ve o da anlamını söylüyordu.

I love horses - atları seviyorum

I love shopping - alışverişi seviyorum

I love toys - oyuncakları seviyorum

I love Ege- egeyi seviyorum

I love milk- milk ne anne?

-milk hollandacadaki melk (yazdığım gibi okuyunuz ben öyle okudum) ile aynı şey.

-??? (Cevap yok)

- yatmadan önce içiyon hani

- hee mieülk mi?

- eeeem o öyle mi okunuyordu?

- evet anne melk değil mieülk diyeceksin.

- tamam o zaman, milk ile mieülk aynı şey işte. Söyle bakalım i love milk neymiş?

Tabi ki Gece ismi alınmıştı, ben de hem çocuklarımı hem de blogumda yıldız olarak ifade ettiğim takipçilerimi temsilen GeCe'nin Yıldızları dedim sayfamıza. Facebook arama butonunda "GeCe'nin Yıldızları" yazınca çıkacaktır. Bulamazsanız aşağıdaki linkten erişebilirsiniz. Türkçe karakterler olduğundan ( ingilizce karakterli de denedim ama içime sinmedi nedense, böyle kalsın istedim) sayfa linki biraz karışık

Sevgiler

Yakın zamanda, twitter da uzun zamandır var olan çoklu hesap kullanma özelliği instagrama da geldi ve benim gibi çok hesaba sahip olanları rahatlattı. Yapmanız gereken çok basit instagramın ayarlar bölümünden aşağılarda yer alan hesap ekle bölümüne geliyosunuz ve diğer hesaplarınızı ekliyorsunuz. 

Hesapları ekledikten sonra gelen bildirimler hepsi için ayrı ayrı belirtiliyor ve hesaplar aradında geçiş yapmak için anasayfanın en üstünde kullanıcı adının yazdığı yeri kullanıyoruz. Oraya minik bir ok gelmiş, oku tıklayınca hesaplar çıkıyor. (Aşağıdaki fotoğrafta üstte)

Güle güle kullanalım :))

Ben kalkınca kahvaltı faslına geçecektik ama geçen gün kütüphaneden aldığımız çok beğendiği kitabı okumamı istedi kızım, oğlum da acıkmış beni mutfağa doğru çekiştiriyordu (karnı acıkınca öyle yapıyor), iki arada yumurtalarını pişirdim, oğlum babasıyla masada yerken, ben de koltukta kitap okuyup kızımı besledim ( bu ara kendisi yeme konusunda çok tembel, yoksa okula geç kalacaktık ki nitekim kaldık da ). Onlar darmadağınık oyuncaklar arasında takılırken hızlıca kahvaltımı ettim ve üst kata çıkıp giyindim, çocukların kıyafetlerini aldım. Saat 830 olmuştu ve 15 dak içinde çıkmamız gerekiyordu ama ne mümkün. Oğlanı giydirdim, kızı zorla giydirdim çünkü yok o oyuncağı alcakmış, yok onu yapacakmış, kolunu geçirmez, bacağını sokmaz en sonunda carladım. 15 dakka bitmiş ama hala çıkamamıştık, tam kapıda saçını iki kuyruk yaptırmaya karar verdi, hadi onu da yaptık paltolar şapkalar dokuza 5 kala çıkabildik nihayet. Oğlum bebek arabasında kızım yürüyerek okula gittik (allahtan yakın) saat 9 daki müzik başlamıştı ve kapıdan vedalaşıp ayrıldık.

Oğlumla eve döndüğümüzde eşim de gitmişti ve evdeki işlere giriştim. Bazen Nova kendi kendine yarım saat kadar oynuyor bu arada mutfağı ve masayı topladım, biraz dağınık oyuncakları yerleştirdim, sonra sabah az yediği için acıkan oğlumu besledim. Biraz oyun oynadık ve evi süpürme vakti geldi, tabi o da koşa koşa eşlik etti. Elektrik süpürgesini çok seviyor ve kendisi yapmak istiyor. Biraz ona verip zar zor salonu süpürüp bitirdiğimde saat 10 olmuş ve güneş salonun camından göz açtırmayacak kadar parlamaya başlamıştı. (Yalnız saat ona kadar bu kadar yazdıysam akşamı tamamlamak ne kadar sürecek korktum şimdi bak )

Günlerdir aklımda camları silmek var çünkü berbat durumdalar. Bugün güneş de tüm gerçeği gözüme gözüme sokunca dedim en azından bir camı dahi olsa sileyim ve işe koyuldum. Gerçi çok çabuk siliyorum cam sileceği kullandığım için. Dışarıdan silmek için bahçeye çıkmadan önce tabi ki oğlumu da giydirip hazırladım ve bahçeye saldım. O da silecekle oynarken işi bitirdik. Saat 1030 da yukarı çıkıp uyutmayı denedim, biraz direndi, biraz dolaştı birkaç oyuncağa dadandı sonra 1045 de nihayet uyudu ama 1130 da ablasını almak için çıkmamız lazımdı, uyanmazsa ne olacaktı...

Uyur uyumaz aşağı koştum ocağa pirinç çorbası olsun diye pirinçleri koydum. Sonra üst kata koştum bir makine çamaşır attım (bu hafta rekor kırdık hergün bir makine bugün de 5. makine). Sonra yatakları topladım, kızımın ve oğlumun odasının camlarını sildim, cam bezlerini yıkarken lavaboyu ve banyoda birkaç yeri sildim, bu arada whatsup a mesaj yetiştirdim, aşağı indim pirinçlerin dibi tutmuş ama neyse ki yanmamış, başka tencereye aktardım. Yukarı oğlanın yenına geldim, okul için çıkmaya beş dakika vardı ki biraz oturayım dedim, oturdum anında oğlum uyandı. Aslında biraz daha uğraşsam yeniden uyuyacaktı ama vakit yok. Hemen sardım sarmaladım bebek arabasına attım. Pek bozuldu ama ağlamadı neyse ki. Okula gittik, aldık geldik. 

Gelince kıyafetlerini değiştirme, ellerini yıkama faslından sonra biraz video seyretme hakkı oluyor Helo'nun. Oğlum kucağımda çorbayı tamamladım (uykusunu alamadı diye yapışık), kızı besledim (yine ne yazık ki), oğlum acıkmamış çorbayı püskürtüp oyun yaptı yemedi, eyvallah sonra yer. Helo doyduktan sonra kendimi besledim on kere ara vererek bir tabak yemeği zor bitirdim. Bugün oyun abladı gelmeyecek başbaşayız, dışarda da işimiz yok evde olacağız.

Ardından video süresi dolduğu için oyun oynamaya başladık. Saat 1300 olmuştu bu arada. Birkaç gün önce oynamaya başladığı barbilerle biraz evcilik, ardından yakala kovala boğuşma oyunları. Bir süre sonra Nova'yı besledim. Ama kızım az yedi diye açtı dün haşladığım mısırları verdim. Fakat onları da dışarda unuttuğum için ekşimiş çöpe attım ancak tutturdu mısır isterim diye. Patlamış mısır yapalım mı dedim evet dedi, pişirip koltukta oturup kitap okurken (yine sabahki kitap) yemeye başladık. Tabaktaki mısırları saçmaktan keyif alan oğlum mısırları tüm koltuğa ve yerlere döktü, bir ara mısır savaşı yapıyorlardı. Koltuktaki mısırları bitirince yere indik. Helo yerlerdeki mısırlar ağzıyla alıp yerken ona özenen Nova ayarını tutturamadı ve ağzını çarptı dudağını patlattı. Kanları yıkayıp durmasını sağladım, dudağı şişti. Sonra elektrik süpürgesini çıkardık, kızım çekmek istedi bu sefer. Mısırlar süpürdük, ben de biraz onları süpürdüm. Kikir kikir kaçıştılar. 

O saate kadar birsürü şey yapmıştık ama zamanı ilerletememiştik henüz. Sadece 1430 olmuştu ve hadi banyo yaptırayım da zaman geçsin dedim. İkisini de küvete koydum (büyük bir bebek küvetimiz var) biraz oynadılar. Nova'yı yıkadım çıkardım, onu giydirip uyutmaktı niyetim, uyumadı tabi. Bu arada kızım oynamaya devam ediyordu birden çığlıkları geldi. Kendini sabunlarken gözü yanmış. Hemen koşup kurtardım, saçlarını sabunlayıp duruladım. Bu arada oğlan da yanımda suya dalmaya çalışıyor yine. Neyse kızımı aldım kuruladım giydirdim binbir zahmetle. Yatakta zıplayıp kaçıyorlar çünkü. Oğlum büyüdükçe ikisi bir olup beni kızdırmaya çalışıyorlar :))

Giyinme faslından sonra madem uyumuyorsun hadi aşağı dedim indik, meğer kakadı varmış Nova'nın. Yaptı temizledim, sonra uyutmayı denedim. Kızımı aşağıda yalnız bırakıp yukarda uyuttum oğlumu. Neyse ki uyudu, saat tam 1600 olmuştu. Hemen yine aşağı koş ve yemek hazırlığı. Köfte hazırlayıp fırına attım, biten bulaşık makinesini boşalttım, kirlileri koydum, biraz kızımla oynadım derken oğlum uyandı 45 dak sonra. Uyutmayı denedim uyumadı. 1700 de tekrar oyuna başlamıştık.

Balonlar şişirdik, dans ettik, kovalamaca, kudurmaca oynadık, müzik aletlerini döktük topladık... Sonra kızımın acıktığını anlayınca (1745 gibi) masaya oturduk (normalde daha geç eşimle yeriz ama bugün değişik oldu), kızım boya yaparken yemeğini yedi, oğlum tüm boya kalemlerini yere saçtı (yemedi). Kalemleri topladım, tabakları kaldırdım. Sonra eşim geldi, oğlanı besledi (yedi), ben bu arada yemeğimi yedim. Eşim bir akşam yemeğine davetliydi yemedi, biraz yine oyun derken saat 1900 da eşim çıktı. Biz de sütleri ısıttık, yatmaya hazırlandık. Önce pijamalar, ardından dişler ve kitap okuma. Bu arada yatakta savrula savrula yürüyen oğlan kafasını çarpacak diye panik olma halleri derken, neyse ışıkları söndürdük. Kızımı da bu geceye mahsus bizim yatağa alarak çocuklarla yanyana yattık. Tabi ki biraz kudurma faslı yine yaşandı ama önce kızım sonra oğlum uykuya daldı, benim de saat 20 den itibaren dinlenme zamanım başladı :)

Çok yoğundu ama çok keyifli bir gündü benim için.

Çok şükür.

Anne olunca eski hayatımızda yayıla yayıla yaptığımız işleri düşününce, "ay ne kadar da boş vaktim varmış" diye düşünüyor musunuz siz de benim gibi? Şimdi ise herşey hızlı ve pratik olmak zorunda. Yoksa ya hiçbir iş yapamayacaksın, ya da iş yaparken çocukların anlarını kaçıracaksın demek oluyor bu. Bir de tabi zaten yorucu geçen bir gününe ekstra yorgunluklar ilave edeceksin demek...

Gece bez sızıntısı durumunu siz de yaşıyor musunuz? Çok sık olarak özellikle bel kısmında bir ıslaklık oluyor oğlumda. Bezini, pijama altını değiştiriyorum ama badiyi ve üstünü çıkarmak istemiyorum gece gece. Yoksa uykusu daha da açılacak. Bunun için imdadıma ufakken kullandığım ağız mendilleri yetişiyor. Islak yer vücuduna temas etmesin diye bu mendillerden koyuyorum içerden. Islak yerler de sabaha kurumuş oluyor zaten. Sabah uyanınca komple değiştiriyorum.

Yine gece bez sızıntısını önlemenin çaresini bir numara büyük bez bağlamakta buldum. Bel ve alt kısmı çok sıkı olmasın. Genelde oğlumun bezlerinin ön yarısı dolar, arka yarısı kupkuru olurdu. Büyük bez bağlayınca hem öne hem arkaya eşit dağılıyor çişler. Gündüzleri büyük bez bağlamıyorum çünkü yürümesini zorlaştırıyor.

Bezi bırakmış çocuğun dışarda tuvaleti gelirse ve gidebileceğiniz en yakın tuvalet çocuğun dayanamayacağı kadar uzaktaysa (kızım son ana kadar söylemediğinden başımıza çok gelir bu durum) çare çantanızda yedek taşıdığınız bebek bezi. Hemen bir kuytuya çekilip bezi takıyorum, işeyince bezi çıkarıp atıyorum. Doğrusu bunu o kadar çok yaptık ki, mağazalarda, marketlerde... Benim çantamda oğlumdan dolayı hep bez var ama, bu iş için en ucuz bezleri dahi kullanmak mümkün. Sonuçta hemen takıp çıkarıyorsun, tem teması minumum.

Eğer çocuk kabız olduysa, çok fazla beklemiyorum ben. Düşünceme göre vücuda giren-çıkan dengesi bozulmamalı, yoksa sıkıntılar başlar. Her gün düzenliolarak  kaka yapmaları için sıvı tüketimine dikkat ediyorum ama bazen oluyor işte, kaka bir gün sekteye uğruyor veya çıkışı zorluyor. Kabızlığa çare olarak tavsiye edilen meyve kuruları, kayısı suyu... gibi şeyler (yani içerden müdahaleler) bence kabız olduktan sonra kolay kolay etki etmiyor. Bu içerden gelen yumuşatıcı faktörlerin en dış sınırdaki sert kakaya ulaşması zor olduğu için böyle. Onun yerine bu sert bölümü yumuşatacak bir dış etki lazım. Ben bu durumda gliserinden yapılmış bir fitil olan Kansuk kullanıyorum. Bu yağ kakayı yumuşatıyor ve popoyu acıtmadan dışarı çıkmasını sağlıyor. Fitil alışkanlık yapar vs yorumlar var, bizde hiç öyle olmadı. Zaten her gün değil belki ayda yılda bir kullanılıyor. Oysa kabızlığın sebep olduğu acı bir yana, çocuğun psikolojisine de olumsuz etkisi var.

Bu yazı hep kaka/çiş üzerine pratik fikirlerden olmuş oldu, beslenme ve diğer konulardakileri de ayrı post yapacağım. Yani devam edecek :))

Dünden beri temizlik hayalleri kurar oldum, deli miyim ne :) Şöyle dolapları döküp düzenlesem, halıları yıkasam, camları parlatsam. Evim mis gibi koksa parlasa, etrafta tozlar uçmasa... Aslında hafta sonları gezmekten biraz vazgeçip birkaç saat evde kalınca yapıyorum da bu  haftasonu mümkün olamadı :) Tabi gezmekten asla şikayetçi değilim ama pazartesi olup da darmadağın ve kirli bir evle başbaşa kalınca böyle oluyorum işte.

Gerçi şu an oğlum uyurken işlere başlamak yerine yazı yazıyor olmam da komik ama birşey diyecektim. Farklı zamanlarda farklı heveslerle açtığım bloglardan biri olan Şimdi Ev Hanımı Oldum blogumu ne kadar özlediğimi farkettim ve ona iki yazı ekledim. Okumak isterseniz buradan okuyabilirsiniz. http://simdievhanimioldum.blogspot.com

Ha bir de bu bloga yazmak istiyorum ama aklıma konu gelmiyor. Şunu da yaz derseniz ne güzel olur.

İyi haftalar...

İlk annelik tecrübemde ben bu sınırlar konusunda pek başarılı değildim. Genelde güvenlik tehlikesi arz etmeyen herşeye izin veriyordum kızıma. Fakat bu kendimi aşırı yıpratmam, bir insan olarak önceliklerimi ihmal etmem (wcye gitmek de dahil) anlamına geliyordu. O zamanlar ikinci çocuğunu yetiştiren ve şimdi benim aydınlandığım gibi aymış olan ablam, bana aşırı taviz verdiğimi, biraz sert çıkmam gerektiğini söylüyordu. Ancak öyle çocuğu korkutan cinsten değil "tatlı sert" olacaksın derdi. Üstelik o zamana kadar çok hassas yetiştirdiğim kızıma bile böyle tatlı sert çıkışlar yapıyor, ancak hayretler içinde görüyordum ki, kızım yine teyzesini çok seviyor, hatta ona benim annem ol diyordu.

Tabi zamanla ben de o kıvama geldim :) Kızımla olan ilişkimizde de bence buna bağlı olarak olumlu bir değişim oldu. Bana daha düşkün olmaya başladı ve kızdığım zamanlarda ise dibimden ayrılmıyor. Oysa öncesinde daha başına buyruktu ve durmadan yapmamı istediği yeni anormal isteklerini yapsam da tatmin olamıyordu. 

Tatlı sert annelik nasıl birşey diye soracak olursanız aslında muhtemelen hepiniz biliyorsunuz kendi annenizden. Hani annelerimiz biz ufakken bize kızıp bağırırlar, terlik fırlatırlar veya çimdik atarlardı (tabi siz de çimdik atın demiyorum) fakat aslında onların bize kızmadıklarını yine sevdiklerini bilirdik. Kızdıkları o sırada yaptığımız şeydi, şahsımız değil. O tepkiyi verdiklerinde kikirdeyerek oradan kaçardık, başka zaman yine korkmaz yapardık o kabahati ama terlik gelince yine bırakırdık. Yani annemizin otoritesini hisseder ama kendimizi aciz, köşeye sıkışmış, psikolojisi altüst olmuş hissetmezdik.

İşte tatlı sert annelik bu benim lügatımda. Çocuğa sesini yükseltebilirsin ama onu korkutup köşeye sindirecek kadar değil. Daha çok oyun havasında, "şiiişt napıyorsun bakayım dökme demedim mi sana onları, şimdi yakalarsam yerim seni" gibi bir ikaz oluyor benimkisi. Çocuk yaptığı hatayı farkediyor, kızdığımı anlıyor ve kikirdeyerek işlediği suçu bırakıyor ve kaçıyor.

Genelde olay biraz sakinleşince ardından normal ses tonumla, o olaydan neden hoşlanmadığımı, beni yorduğunu, ekstra iş çıkardığını falan anlatıyorum. Eğer bunları toplamakla zaman kaybetmezsem seninle şunları bunları yapabiliriz diye açıklıyorum. Kızım için konuşacak olursam, gerçekten işe yarıyor. Oğluma da benzer tavrı takınıyorum ama daha sonuçları konusunda tam fikrim yok. Zamanla onun üzerindeki etkisini anlayacağız. Onun için bu şiddetteki bir sertlik yeterli olur mu, yoksa daha ciddi bir otoriteye ihtiyaç duyar mı şimdiden bilemem. 

Uzun lafın kısası çocuk yetiştirirken kontrolün sizde olduğunu hissettirmek şart. Tek söyleyebileceğim ipler elinizde olsun ama o ipler çocuğu boğmasın.

Sevgiler

Hayır'ı öğretmek. Sanırım yaptığım en iyi şey bu. Daha 5-6 aylıktan itibaren oğlum kızımın oyuncaklarını almak oyununu bozmak istiyordu. Tabi ki asıl amacı bu değil, sadece merak ediyor ama gel de bunu ablasına anlat. Ben genelde bebeklikten itibaren (her ikisine de yaptım) yasaklı olan şeyler için gözlerine bakarak kararlı bir tonda hayır dediğim için, ablasına da bunu öğrettim. Normalde kardeşi oyununu bozacak diye panikleyip çığlık atıyordu. Sonra çığlıktan korkan bir bebek ve ağlamalar eşliğinde kaos. Kızıma kardeşi istemediği birşey yaparsa hayır demesini öğrettim. Şimdi kardeşi daha yaklaşırken o da aynı benim tonlamamda hayır diyor üstüne basa basa. Genelde yine de yaklaşıyor oğlum ama en azından temkinli yaklaşıyor. Kızım da ne yapacağını bildiği için daha sakin ve huzurlu.

Saçını çekerse kurtar.  Saç çekmeler illa ki olacak ama aslında bebeğin niyeti saçı çekmek değil, dokunup öğrenmek. Kızımın saçını tuttuğunda, o da genelde hareket halinde olduğu için saçı çekiliyor ve canı yanıyordu. Birkaç defa kardeşine karşılık verdi tabi. Fakat ona anlattım, kardeşin çekmeye çalışmıyor sana dokunup seni sevmek istiyor. Bu durumda kıpırdamadan yavaşça kardeşinin elini tutup saçını kurtar. Evet bundan sonra artık saç çekmeler bitti :)

Şiddetli oyunlar yok. Mutlaka farketmişsinizdir aslında bebekler doğduklarında onlar için şiddet kavramı yok. Başka bebeklerle karşılaştıklarında çok nazik dokunurlar veya kedilerin kuyruğunu asla çekmezler. Oyuncakları attıklarında veya fırlattıklarında ise amaçları zarar vermek değildir, ne ses çıkaracaklarını, ne tepki vereceklerini öğrenmeye çalışırlar. Daha ilerleyen zamanlarda şiddet uygulamaya başlamaları genelde çevreden veya diğer çocuklardan görerek oluyor bence. Kızım genelde hırçın biri değil, fakat bazen düşüncesiz davranışları oluyor tabi. Oyununa yaklaşmasın diye ittirmek, kolundan tutup ters yöne döndürmek gibi denemeleri oldu. Tabi daha doğru düzgün dengede duramayan bebek düşüyor bu durumda. Bu tip hareketler kesinlikle yasak, itmek, oyuncak fırlatmak, zarar vermek yok. Aynı şey sana yapılsa hoşuna gider mi? O daha dengede duramıyor, düşer, yaralanır. İstemediğin zaman sen ondan uzaklaş. Bu tip telkinlerin sonucunda, artık şiddetli davranışlar yaşamıyoruz pek fazla. Ve abla yapmayınca kardeş de yapmıyor, en iyi rol modeli o çünkü. Kardeş nazik ve naif olunca çok daha iyi anlaşıyorlar.

Bol bol sarılmak. Belki abartıyorum ama sık sık kucaklayıp sarılıyorum çocuklara. Tek çift nasıl yakalarsam. Sarılma bizim evde çokça yaşandığı için normal bir olay artık. Son zamanlarda iki kardeş oynarlarken birbirlerine sarıldıkları oluyor sık sık. Kızım okuldan gelince koşup sarılıyor illa ki. Ya da bazen oyun arasında durup dururken. Tabi her zaman diğeri sarmalanmaktan memnun olmuyor ama temas her zaman iyidir. Yalnız bir önceki madde gereği sarılırken fazla sıkmak, düşürmek yok. Tabi zaman zaman kazalar oluyor olmuyor değil o zaman da anne devreye girip hepsini kocaman sarıyor :)

Oğlum oyun oynarken ablası gelip sarılmıştı..

Devam edecek...