Daha önce kızımın iç güdülerine güvenmemin, benim için her aşamada kolaylık sağladığını bu yazımda yazmış, yazının sonunda ise çocukların iç güdülerine nereye kadar inanacağımızı, bizi kullanmaya çalışıp çalışmadığını nasıl anlayacağımızı merak ettiğimi dile getirmiştim. O gün hemen araştırmalara koyuldum ama düşüncelerimi ancak yazabiliyorum.

Amsterdam'a taşındığımızda ev aramaları süresince, evin eşimin işine yakınlığı ve bahçeli olması dışında pek bir şeye odaklanmamıştık diyebilirim. Zaten çok da aramamıza gerek kalmadı çok şükür. İkinci baktığımız evi tutmuştuk.

Oğluna da kendine de bayıldığım blog arkadaşım Tuğba'nın son yazısını her yerde paylaştım burdan da paylaşayım. Okuyun ve ağlayın anacım ;)

Arada sırada bloglarla ilgili yazılar yazıyorum. Bu konu ise geçen gün engelli bir blogla karşılaştığımda aklıma geldi. Sağ tuş engeli koyarak kopyalamaya engel olacağınıza inanıyorsanız ve kullanmak istiyorsanız hiç sorun değil, elbette kullanırsınız ama ben yine de kendi görüşlerimi yazayım.

- Öncelikle sağ tuş engeli olan siteler beni çok huzursuz ediyor. Sıkılıyorum kalmak istemiyorum. Hayır kopyalamaya çalıştığım için değil. Hem aptal yerine konduğum için hem de çokça kullandığım yeni sekmede aç işlevini kullanamadığım için.

Mesela eski yazıları, verilen linkleri yeni sekmede açmak isterim ben. Böylece geri dönüp kaldığım yerden okumaya devam ederim, açılan sekmeler de sırasını bekler. Ancak sağ tuş engelinde bu imkanım elimden alınıyor. Aslında bilgisayarda isem sağ tuşa ihtiyacım yok. Ctrl ve mouse tıkı ile yeni sekmede açmak mümkün ama tablette zor bu iş.

- İkincisi sağ tuş engelini koymanız, eğer istiyorsam yazılarınızı ve resimlerinizi kopyalayamayacağım anlamına gelmez. Blogunuzu daha önce burada yazdığım görüntüleme tekniklerinden biri ile açarım, bütün yazı ve resimler saf halleriyle elimde. Bu sayfada iken dilediğim yazıyı sorunsuz kopyalayabilirim. Bu rss ile blog görüntülemesi anlamına geliyor. Dolayısıyla blogunuz blogger veya wordpress olsun rss versiyonu ile her şekilde kopyalamaya müsait. Bir de şimdi mobil versiyonlar var onlar da kopyalamaya açık, eklenen engel kodu buralarda işlevsiz.

- Bunun çözümü rss sınırlamak. Bunun için ayarlar-->diğer bölümünde blog içerik takibine izin ver kısmı sınırlı olmalı. Ancak bunu değiştirdiğinizde takipçilerin ve blogdaki diğer ayarların ne kadar ve nasıl etkilendiğini bilmiyorum, araştırılmalı.

- Bence blog yazıyorsanız bazı şeyleri göze almanız gerekiyor. Karşımıza iyi niyetli insanların çıkması hepimizin arzusu elbette. Resimleri engellemek için mümkün olduğunca watermark kullanmak lazım. Gerisi biraz risk alma cesaretimize kalıyor. Zaten bu cesareti bulamayanlar blog yazamıyor.

- Görselleri flash vb şekillerde eklemek de işe yaramıyor. Bir site açılırken içinde yer alan bütün görsel ve dosyalar temprory internet files klasörüne gelir ve bir süre burada kalır. İşte o klasörden tüm fotoğrafları almak öyle kolay ki. Laf aramızda bir yastıkta için gelinlik görsellerini bu şekilde almak benim işime geliyor. tek tek o görsele gelip kaydet demektense hepsini tek seferde alıyorum.

Yani diyeceğim o ki, blogunuza engelleyici kod eklemeden önce bir kez daha düşünün. Üstelik eklediğiniz kod sitenizi yavaşlatmaya neden olabilir. Bu da bir diğer yazının konusu olsun.

Başlık çok iddialı olmuş olabilir ama ben şahsen bu uyarıyı almayı çok ama çok isterdim. Çünkü 18 ay biter bitmez sudan çıkmış balığa döndüm. Bütün bunlar 2 yaş sendromunun başlangıcıymış aslında. Öyle bir afalladım ki, her günün sonunda çok kötü bir anneyim, artık kızıma bakamıyorum, yetmiyorum gibi cümleler kurarak eşime sızlanıyordum. Bunun benden kaynaklanmadığını, aslında bu sürece hazırlıklı olmadığım için zorlandığımı ne yazık ki bir kaç hafta sonra idrak edebildim. Aslında bu 18 ay sürprizlerinin başlangıcı 2 ay önceden başlıyormuş ama o zamanlar, sürekli değil de ara sıra farklı davrandıkları için bu sinyalleri algılamak zor oluyormuş. Yani bende öyle oldu, huysuzluklarının nedenini hep başka bahaneler olduğunu zannettim, uyumadı, yemedi gibi. Ama 18 dolunca sürekli her an huysuz, sanki 1,5 yıldır tanıdığım bebeğim değil de, bambaşka bir çocuk karşıma çıktı. Şu an 18 ay 3 hafta 4 günlük bir birey sahibi olaraktan, (evet artık bebek değil her karara direnen, kendi tercihleri olan bir birey-diyeceksiniz ki zaten ben çocuğumu birey olarak görüyordum, onun tercihlerine saygı duyuyordum falan ama gerçekten öyle değilmiş her şey bambaşka bir hal alıyor, valla billa) son bir haftadır işleri yoluna koymaya başladım çok şükür. Eminim bu yoluna koyduğum işler defalarca bozulacak ama artık kitabın hangi konularına çalışacağımı biliyorum.

Dün bir kitapta hislerimi tam anlamıyla ifade eden şu cümleye rasladım. "In this period (1,5-2,5 yaş), you need to able handle not only your child's behaviour, but also your own feelings" (bu dönemde sadece çocuğunuzun davranışlarını değil, aynı zamanda kişisel duygularınızı da ele almanız/kontrol altına almanız gerekiyor) demiş. Evet tam anlamıyla bu. Bu aya kadar, bebeğimi nasıl iyi büyütürüm mevzusuna odaklandık. Yemesi, içmesi, zekası, oyunu, fiziksel gelişimi, eğlenmesi, mutlu olması gibi. Şimdi ise birden bire tüm bu bilgi ve tecrübelerimizin çoğunlukla yetersiz kaldığı, nasıl yapacağımız değil de nasıl davranacağımız konusuna odaklanmanız gereken bir süreç karşımıza çıkıyor. Kendime geldikten sonra gece yarılarına kadar yeniden okumaya başladım ama bu sefer herşey psikolojik ağırlıklı. Gün içindeki tavırlarımı gözden geçirdim, eşimle nasıl davranmamız gerektiğini konuşup birlikte hareket etmeye başladık ve en önemlisi davranışlarımızın tutarlı olması için çabalıyoruz ki bence bu en zoru. Çünkü artık karşımızda istediğini elde etmek için elindeki tüm kozları sonuna kadar kullanan bir bıcırık var ve bu kozların en güçlüsü de ciyak ciyak ağlama.

Kızımı doğduğundan beri fazla ağlatmamaya özen gösterdim, ancak bu günlerde istekleri için öyle feci ağlıyor ki, yaşlarla, kendini parçalayarak resmen. Bu uğurda daha önce twitterda yazdığım gibi gündüz uykularını neredeyse heba etmek üzereydik. Uyumamak içi her yolu deniyordu ve ben de ne yazık ki henüz ne yapacağımı tam bilemiyordum.

Bu yazıda şu durumda böyle davrandım, bu durumda şunu uyguluyorum diye tam bir yönlendirme yapmam zor. Zira her bebek farklı, anne babaların tepkileri de farklı. Ancak basitçe aşağıdakileri söyleyebilirim-ki bunlar da benim tecrübelerime dayanıyor.

• Oldukça azalsa da, bebeğin ilgisini başka şeylere çekip kandırma dönemi hala devam ediyormuş bu zamanlarda. Kriz anlarında ilgisini başka şeye çekmeye çalışıyorum çünkü mantıklı açıklamaları kabul edecek yaşta değil henüz. Ne kadar anlatsam da tınmıyor zaten.

• Her gün aynı taleplerine aynı tepkiler vermeye gayret ediyorum. Tabi ki bazen olamıyor ama istikrar kurmaya çalışıyorum. Mesela kızım her gün bir dondurma yemeye kafayı taktı. Cahillik döneminde dayanamayıp bir kutu koydum dolaba ve neredeyse her gün yedi. Bu günlerde bu isteğini berteraf etme konusunda daha başarılıyım.

• Artık her şeyi kendi yapmak istediği için tehlikeli olmadığı sürece izin veriyorum. Hatta oyunlarımız şekil değiştirdi. Mail kutuma gelen baby center bildirimlerinde, bu ayda çocuğun artık fiziksel enerji gerektiren oyunlardan çok mantıksal oyunlara yöneleceği ve biraz daha oturmaya başlayacağı yazıyordu. Gerçekten birden bire öyle bir değişim gözlemledim. Artık zeka oyunlarına, el becerilerini geliştiren oyunlara daha meyilli.

• Eskiden gün boyunca onunla ilgilenir ve oynardım, yine öyle olmasına rağmen yetmiyor, sıkılıyor, sürekli bir şeyler istiyor (bizde telefon, tablet oluyor bu, tüm gün bıraksam oynar). Baktım ne yapsam memnun edemiyorum kendi haline bırakmaya başladım. Tabi sürekli gün boyunca değil, günde bir iki kez. Bu sürede sıkıntıdan dolanıyor, ne yapacağını bilemiyor ama en sonunda kendine yeni bir meşgale yaratmayı başardı. Aslında onu gözlüyorum elbette, bu sürede çok yaratıcı davrandığını farkettim ve sıkıntıyla başa çıkabilmeyi öğrenmesi için her gün en az bir kere bunu yapmaya başladım.

• Bir sürü yeni korkuları ortaya çıktı, olmayacak şeylerden korkmaya başladı (neyse ki bu da biraz azaldı). Bu anlarda daima yanında oldum, kucağıma gelmek isterse aldım, genelde ani seslerden korktuğu için, sesin kaynağını araştırıp beraber baktık, görsel şeylerden korktuğunda twitter arkadaşlarımın tavsiyesi ile ona normal olduğunu, hoşlanmadıysa o yöne bakmamasını söyledim.

• Bir de yeniden kucak dönemi geliyor ki evlere şenlik. Benim çocuğum çok kucakçı diyorsanız yandınız daha beter olacak. Felaket tellalı gibi oldu ama geçiyor merak etmeyin. Kucağıma hiç gelmeyen kızım yapıştı resmen. Koala gibi gezdik bol bol, babasına dahi gitmedi (bu günlerde biraz seyreldi). Ben bu dönemde bu kucak ihtiyacının da geçici olacağına inanarak hiç reddetmedim (hatta kaç gece kucağımda uyudu sayamayacağım kadar çok), şimdi daha normale dönmeye başladı.

Bu yeni dönemde henüz daha yolun başında biri olarak yazabileceklerim bu kadar. Böyle bir döneme hazırlıklı olmanızı tavsiye ediyorum, okuyabilirsiniz, tecrübeli annelerden fikir alabilirsiniz. Bu yazıyı okuyan tecrübeli annelerin, tecrübelerinizi ve bilgilerinizi esirgememenizi rica ediyorum :)

Helo tablet ve telefondan oyun oynamayı seviyor. Genelde ücretsiz oyunları indiriyoruz, hoşumuza gittiyse satın almayı düşünüyoruz ancak henüz satın almadık. Zaten ilgisi çok uzun süre devam etmiyor ve ayrıca kilitli bölgelere girdiğinde nasıl çıkılacağını keşfediyor :) 

Galiba bu başlıkta bir seri oluşacak zira bazı zamanlarda oldukça belirgin değişimler oluyor bebeğimde, hayretler içinde zikrediyorum ne kadar büyüdüğünü.

Hollanda'daki evimize taşındığımızdan beri (4 aydır) indüksiyonlu ocak kullanıyorum. Hakkında bir yazı yazmanın zamanı geldi de geçiyor bile.

Çok şükür gece uyuyoruz da son bir kaç haftadır gündüz uykularına direniyor Helodünya. O kadar uzun süre uyumadan duruyor ki benim pilim bitiyor. 8-9 saat hiç uyumadan rahatça durabiliyorken, geçen hafta sonu iki gün üstüste gündüz hiç uyumayarak 11 saat full enerjiyle ikimizi de üzerinden tır geçmişe döndürdü.

Biliyorsunuz Amsterdam'a taşındığımızdan beri yalnızız. Daha doğrusu önceden de yalnızdık da az da olsa arkadaşlarımız vardı. Burada ne arkadaş ne komşuluk ilişkileri olmayınca, sokağımızdaki park da genelde boş olunca, ne yazık ki Helodunya'nın oynayabileceği ve etkileşeceği kimse yok. Yaşının ilerlemesiyle birlikte ihtiyaç duyduğu sosyal ortamı sağlamak adına taşındığımızdan beri araştırma yapıyoruz. Araya yaz tatili girince ve biz de Türkiye seyahati yapınca bu sosyalleşme etkinlikleri biraz gecikmiş oldu ama bu günlerde yavaş yavaş başladık. Gerçi her hafta sonu mutlaka çocuklara uygun bir mekana bir gezi yaptık ama tabi asıl istediğimiz sürekli göreceği arkadaşlıklar edinmesiydi. 

Slovakya'da ve Hollanda'da babaların bebekleriyle zaman geçirmesine gözüm oldukça alıştı. Hatta bazen yanlarında bir de büyük çocuk olmasına, adamın tek başına iki çocuğu idare ediyor olmasına çok şaşırsam da alıştım. Ancak 4 çocuklu bir babayı hayal edemezdim. 

Daha önce bir bölümünü alıntı yaptığım kitaptan yine, bu sefer oyunla ilgili bölümü yazacağım. Bakalım bazı ayrıntılar benim gibi sizin de dikkatinizi çekecek mi?

16. aya kadar normal bir gidişat sergileyen konuşma becerisi bu aydan sonra ivmelenerek arttı. Artık twitterda #helonunilkkelimeleri etiketi ile kayıt almaya yetişemiyorum. Şuan gün içinde yaptığı her şeyi söyleyebilecek kadar çok konuşuyor. Söylediği her kelimeyi buraya yazmam zor çünkü sayısı epey fazla ve ne yazık ki bir zamandan sonra normal gelmeye başlıyor.

İki ay kadar önce iphone telefonumdan video kayıtlarını yaparken sesleri kaydetmemeye başlamıştı. Telefon da çok eski değil, acaba ne oldu diye kafa yormuştuk eşimle. Aramalarda konuştuğumuzda ses gidiyor sadece videolarda sorun oluyordu. 

Aslında bazıları eylül ayından önce oldu ama her seferinde son temalar diye başlık atmak epey kafa karıştırıcı oluyor. Şu anda duyurduğum için Eylül ayının temaları olsunlar :)

Bir ay önce ikinci oğlunu kucağına alan Elif hanım sade ve fonksiyonel bir tema istiyordu. İstediği özellikte slaytlı bir tema (slaydı düzenlemeye henüz vakti olamadı) hazırlayıp, doğumdan öncesine yetiştirmiştik. Buradan bakabilirsiniz.



Üçüncü tasarım, daha önceki görünümünü de benim yaptığım ama yeni logosu ile yeni bir yüze ihtiyaç duyan Defne ve Derin. Çok güzel bir tema oldu.

Bazı temalar bir anda ortaya çıkıyor ve hem sahibinin hem de benim çok içine siniyor. Selim'li Zamanlar da bu temalardan. Headera her baktığımda hayallere dalıyorum.