16 Aralık 2013 Pazartesi

Sakin Ol

Genelde sakin, kararsızlık yaşamayan ve fazla evhamı olmayan biriyim. Anne olunca panik olabilme ihtimalleri daha da artmış olmasına rağmen yine de bir çok anneye göre sakinim. Nasıl böyle olunabileceği konusunda kişisel gelişime dair kitaplar, yazılar falan etrafta bolca bulunuyor. Ben kendim için hayata geçirdiğim bir kaç püf noktasında bahsetmek istiyorum.

Genelde evhamlarımızın ve stresimizin nedeni ağırlıklı olarak iki hususta toplanabilir. 

1-dış etkenler. Zaman zaman üzen, sinir eden kişiler ve olaylar olabiliyor. Bu durumda benim ilk yaptığım problemi hemen çözmeye çalışmak. Hiç zaman kaybetmeden, acaba öyle mi yapsam böyle mi demeden, gurur, hırs gibi duyguların esiri olmadan harekete geçmek. Seni olumsuz etkileyen bir durum mu var, derhal harekete geç. Eğer harekete geçmiyorsan, yapamıyorsan veya yapmaya değer bulmuyorsan bunu düşünmeyi bırakacaksın, bitti. Bazen gereğini yaparsın, problem hala çözülmemiştir, sıkıntısı devam ediyordur fakat o zaman da düşünmeyi bırakacaksın çünkü elinden geleni yapmışsındır.

2- belirsizlikler. En çok stres kaynağı bu olsa gerek. Bilmediğimiz şeyler hakkında durmadan kafadan senaryolar yazmak ve olası sonuçlarına üzülmek. Böyle bir durumun içine düştüğümü farkettiğim anda şunu soruyorum kendime. Şu an bu olasılığı etkileyebilecek ne yapabilirim, yapabileceğim bir şey var mı? Varsa yaparım yoksa, zamanı geldiğinde çözeceğim seni diyerek zihnimden uzaklaştırırım. Bu kadar basit.

Çoğu zaman bilinmeyenler hakkında düşünmek hiç bir kazanç sağlamıyor. Verdiği sıkıntı bir yana zaman da kaybettiriyor. Bunu farkedip "an"a odaklanmak daha kazançlı. Düşünmeyi bırakmayı önererek, plan yapmamayı kastetmiyorum. Kafamızda kurup kurup stres yarattığımız, düşünerek bir yere varamadığımız, asla ne olacağını bilemeyeceğimiz konular ve zamanlar hakkında düşünmeyi bırakmayı kastediyorum. Bunları farkedip kendimizi durdurmayı başarınca, hem kişisel hem de etkileştiğimiz insanların mutluluğunu arttırmış oluyoruz.

Sevgiler

6 yorum:

  1. Ahhh ya ahh Gecem yapabilsem keşke ben bunları

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Genelde bu durum içine düştüğümüzde olayın içinde kaybolmaktan farkedemiyoru ne olduğunu. Durabilmenin ilk adımı farketmek

      Sil
  2. Ben de aynı şekilde davranırim, eğer yapabileceğim birşey varsa yaparım, yapacak bir şey yoksa, kendi kendime negatif şeyleri düşünüp de harab olmam. Gereksizce yıpranmanın bir alemi yok değil mi:-)

    YanıtlaSil
  3. benim tavrim duruma gore degisiyor ...kizima karsi daha sabirliyim ama okulda (ogretmenim)malesef o kadar sakin olamiyorum..ogrencilerdeki sorumsuzluk ve tembellik beni bazen cildirtiyor...keske bu soylediklerini yapabilsem Gece...

    YanıtlaSil
  4. Valla çok güzel söylemişsin. Dikkatle sindirerek okudum ama yapamadığımı fark ettim. Bu sıra inanılmaz sinirliyim. Uykudan bile sinirle uyanıyorum. Bugün güzel uyandım ama:) Her şey sinirime dokunuyor. Ofiste çok konuşuyorlar, ne zaman işim olsa konsantre olmam gerekse odamız pazar yeri gibi kalabalık oluyor, evde termosifon ciiiiik diye ötüyor, temizlikçi teyze hep ağlıyor, ev iki günde tozlanıyor mesela. Bazılarına çözüm bulabiliyorum ama geneli hep dış kaynaklı:)Ofistekilere sesinizi kesin diyip üzerlerine atlayabilirim, odaya kimse girmesin diye kitleyip anahtarı yutabilirim, termosifonu sabote edip hiç çalışmamasını sağlayabilirim ama bu sefer yıkanmak için birilerine gitmek gerekecek,temizlikçi teyzeye sihirli bir değnekle dokunup tüm yaşantısını toptan değiştirebilirim, ev ise ne yaparsam yapayım tozlanacak biliyorum:) Çözümlerim hiç akılcı değil öyle değil mi, ne de olsa sözel kafası var bende heeheee mantıklı şeyler düşünemiyorum pek:) En güzel çözümüm gizli güçlerimin olması ve hala kapıların ardında sihirli dünyalar olduğuna inanıyorum:) Benim durumum vahim yani anlayacağın:)

    YanıtlaSil
  5. Offf ben acayip evhamlı oldum ya:((

    YanıtlaSil