Başkalarının çocuklarına karşı verdiğimiz tepkiler ve düşünceler nasıl bir anne olduğumuzu ele veriyor. Normalde kendi kendimize bunu farketmemiz zor ama uç durumlara olan yaklaşımlarımızda anlamak daha kolay. Böylece annelik meselesinde hangi noktada olduğumuzu ve olmak istediğimiz şekilde olup olmadığımızı farkedebiliriz. Yukarıda yazdığım örnek için aklınızdan geçenler mesela şunlar olsun
1- böyle bir görüntü sizi yadırgamaz, dikkatinizi bile çekmez, bir şey düşünmezsiniz
2- kocaman çocuk olmuş hala pusette oturup emzik emiyor diye çocuğu suçlarsınız
3- bu çocuğu memeden vazgeçirmemiş anneyi suçlarsınız
4- vah yavrum kimbilir ne sıkıntısı var emziğe yapışmış diye düşünürsünüz
5- herhalde bir kardeş geldi bebekliğe özendi kıskançlıktan yapıyor dersiniz
6- ne biçim anne çocuğun psikolojik ihtiyaçlarını çözmüyor çocuğun işaretlerini görmezden geliyor diye düşünürsünüz
7- herhalde çocuk çok huysuz ve inatçı annesi bir türlü alışkanlığını vazgeçirememiş dersiniz.
Bunun gibi örnekler çoğaltılabilir, ben şimdilik aklıma gelen ilk farklı görüşleri yazdım. Psikolog değilim ve siz de en az benim kadar bu yazdığım maddelerde farklı bir bakış açısı olduğunu ve bu bakış açılarının bizim yaklaşımımızı ifade ettiğini görebiliyorsunuzdur. 1. Maddedeki rahat anne, her çocuğun özel olduğunu çoktan idrak etmiş belki de en iyi anne formu iken, 2. bebek bakmaktan bıkkın, 3. her şeyi kontrol altında tutmaya çalışan, 4. çocuğun davranışlarının kökenine inmeyi amaç edinen, 5. kardeş sıkıntısını yaşamış bunun ne demek olduğunu bilen, 6. çocuğun her davranışından anneyi sorumlu tutan, çocuğunu başarılı işler yaptığında yüzünün akı veya tersi durumda karası olarak gören, 7. çocuğun davranışlarını değiştirmek için çaba göstermekten vazgeçmiş, bunu yapmanın zor olduğunu düşünen anne çeşitlerine karşılık geliyor bence. Hangi çeşit olduğumuz önemli değil şimdi, bu yazıyı kendimizi farketmek ve istiyorsak değişimi başlatmak adına yazdım. Görülüyor ki en basit bir olayda bile çok farklı bakış açıları oluyor. Ancak belli bir yaklaşımdaki anne her olaya üç aşağı beş yukarı benzer bakış açısında tepkiler verecektir. Bu şekilde tepkilerimizin bir çetelesini çıkarıp harekete geçebiliriz.
Sevgiler
Hahahah ben 3.gruptaki kontrolcü anneye giriyormuşum:) aslında doğru herşeyi kontrol etmeye çalışan bir huyum var benim.
YanıtlaSilMalesef kontrolcü olmak en çok anneyi yıpratıyor
SilSanırım ben 2 veya 7. seçenekteki annelerden olurdum.
YanıtlaSilDaha çocuğum doğmadı bile ya, vah vah haline:)
Bu secenekte de anne çocuğa tüm sucu atmış oluyor kendisi müdahil olmayı reddetmiş gibi genelde her çocuğun bir karakteri var ama bize düşen gerektiğinde taşkınlıkları zararlı yönleri değiştirebilmeyi çocuğa öğretmek
Silben de 3. grupmuşum..
YanıtlaSilBen 4. seçenekteki gibi düşünürüm. Çocuk için üzülürüm bir de...
YanıtlaSilhepsi bi an geçti benim aklımdan..hangisi oluorum bilemedim :)
YanıtlaSilSanırım kişiliğin yanı sıra biraz başımızdan geçenlerin de etkisi oluyor bu düşüncelere. Benim aklıma hepsi gelebilir mesela ama kendi kendime yargılama Handan diye kızarım. Zira neler geldi başıma :D
YanıtlaSilYorum yazdım ama destan oldu özelden mail atayım :)
YanıtlaSilBen 'demek ki kim bilir hangi sebepten henuz doymamis emzik emmeye, ruhu buna ihtiyac duyuyor veya belki de sikintili bir donem geciriyor, gecici olarak dinus yasadi emzige ve annesi de dogru olanin bu olduguna karar verdi' diye dusunurdum. Ve boylece "fazla ayrintici, tanimadigi birinin asla bilemeyecegi gerekcelerine gereksiz yere kafayi takan anne' grubuna giriyorum danirim; ne dersiniz?
YanıtlaSilbir kontrol tutkunu da benim:-)ah ahhh keske daha rahat olabilsem....
YanıtlaSilBurada da psikologluğum tuttu, direkt 4 dedim :)) Ama ben bu maddeyi kendime yönelttim bak, demek ki doğru mesleği yapıyorum!
YanıtlaSilBu arada evde ne kadar emzik varsa hepsini çöpe attım, artık 6 aylık oldu, bu zamana kadar almadıysa (dişler bile çıkarken istemedi) artık almaz.. Biberonda da yatay suluk ucuna geçtim, onu aldı bak! Aldı dediysem 10-15ml içiyor bırakıyor tabii.. Bu da bir başarı :P