19 Kasım 2013 Salı

İkinci Çocuk Sorunsalı

Malum kız büyümeye başladı, dönem dönem ikinci çocuk fikri beni yokluyor. Kafamda bin deli düşünce, kukumav kuşu gibi düşünüyorum. Öyle olursa böyle, şimdi olursa şöyle diye. Pek tabi ki her istediğin zaman şak diye olacak hali yok, olmama ihtimali bile mümkün olabilir. Tabi ki Allah'a kalmış bir iş bu. Hayırlısını diliyorum ben de.

Yaklaşık iki yıldır çalışmıyorum. Çalışmaya başlamak istiyorum ama çok da korkuyorum. Böyle evde oturup fizikten uzak kalınca her bildiğimi unutmuş, özgüvenim gitgide azalmış gibi hissediyorum. Geçenlerde bir iş ilanı görünce aklım karıştı yeniden. Aslında üniversite dışında iş istemiyordum fakat bu iş aklımı feci çeldi. Amsterdam'daki Avrupa Patent Ofisine farklı branşlardan eleman alacaklarmış. Fizik için de lisans mezunu bir fizikçi ( benim doktoram var daha makbul olur herhalde) arıyorlardı. Gelen patent tekliflerini gözden geçirip orjinalliğini araştırıp onay verip vermeme işini yapıyorsun. Vay be ne havalı. İlk aklıma gelen idolüm Einstein'ın da isviçre patent ofisinde çalışmış olmasıydı. Ben de onun gibi olurdum belki :)  Üstelik bu ilanda, binada bulunan laboratuarların dilediğince kullanılabilmesi mümkündü (istersen bilimsel çalışma yürüt süper) Maaşı ise (asıl beni vuran yer) ortalamanın üstünde bir maaş alan eşiminkinin bile iki katı idi. Şok oldum.

Tabi ki bu işe başvurmadım, hem çok ani oluşu (daha kızımla ilgili bir programımız yok) hem de cesaretimin olmayışı. Belki başka zaman yine ilan çıkar kimbilir.

Şimdi Dila iki yaşına geldiğinde okula başlayacak, belki işe başlamam daha kolay olur o zaman. Fakat işe başlarsam ve özellikle de kızım büyüdüğünde ben rahata alışırsam ikinci çocuğu kolay kolay göze alamam gibi geliyor. Yeniden o kaosa girmek gözümü korkutuyor. Şimdi evdeyken bir çocuk daha olsa, verdiğim iş arası biraz daha uzasa, ikincisi bir yaşına falan geldiğinde işe dönsem (tabi şimdi kendimi beceriksiz hissediyorum o zaman özgüvenim yerlere yapışır eminim ) daha mı iyi olur diye gel gitler yaşıyorum.

Bunda mesleğimin sürekli gelişmeleri takip etme gerekliliği içermesinin de etkisi var. Asla bıraktığım noktada kalmıyor. Şimdi bile yakalamam gereken öyle çok araştırma var ki. Diğer yandan bir konuyu nasıl ele almam gerektiğini bildiğim için bunun önemi yok diye kendimi telkin ediyorum. Sonuçta sürekli takip etsen bile her konuyu bilebilmek imkansız.

İş mi çocuk mu iş mi çocuk mu diye düşünedurayım, zaman hızla geçiyor. Bakalım bu düşüncelerin sonu nereye varacak. Siz ikinci çocuk kararını nasıl verdiniz, kaza olanları demiyorum ama ;) Gerçi de belki en iyisi o.

36 yorum:

  1. ahhh ahhh :) malum 30 ocakta Ahmet Tuğra 2 yaşına giriyor ve daha şimdiden beni de düşünceler almış durumda.Çevremdeki herkesin "nasıl olsa kayınvaliden bakıyor,onun sağlığı yerindeyken yap ikinciyi"diye her fırsatta akıl vermesi her ne kadar canımı sıksa da hak veriyorum onlara.Ama hiç yapamazmışım Ahmet Tuğra nın sevgisini bölemez,tüm yaşadıklarımı yeni baştan yaşamazmışım gibi geliyor.Ben bi an önce Ahmet Tuğra büyüsün derdindeyken yeniden başa nasıl dönerim diye diye yiyorum kendimi.Anne olduktan sonra kalbimin orta yerine düşen koca sevgi ve merhamet ve "ona bişey olursa" kaygısının ikiye katlanacağını düşünmek tüylerimi ürpertiyo :( oysa bi ailede çok çocuk olmalı derim ben.KArdeşleri olmalı insanın...ama...ama işte...ooof çok derin konu bu konu :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. O mevzuları yazmadım ama onlar da hep aklımda tek çocuğun endişesi bu kadarken iki çocuk nasıl olur, diğer yandan kardeşsiz bırakmak haksızlık mı, peki kardeş oldu diyelim dilayı iki üç yaşına kadar evde baktım diğerinde erken calısmaya baslarsam haksızlık olmaz mı of of

      Sil
  2. Merhaba, uzun zamandır sizi ve Helo'yu takip ediyorum. 21 aylık oğlu olan bir anne ve 6 aylık bir hamile olarak iki çocuk bir arada büyür fikri ile ikinci çocuğa cesaret ettiğimizi söylemeliyim:) İkinci bebeğime hamile olduğumu söylediğimde bana deli gözüyle bakan çok oldu. Ama birbirine yakın yaşlarda iki çocuğum olacağını düşünmek bile beni çok mutlu ediyor:) Umarım siz de istediğiniz bir zamanda ikinci bebek müjdesini alırsınız. Sevgilerimle

    http://toprakalter.blogspot.com/

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Maşallah sağlıkla gelsin bebeğiniz. Ben de aslında yakın ara ile kardeş fikrine sıcak bakıyorum. Ama bizim şartlarımız daha farklı. Taşınma işleri vs derken bir de yakınımızda hiç kimse olmadığından hamileyken diğer çocukla başetmek zor kreş zamanını bekleyelim derken bu günlere geldik. İkisi de ufak olunca bakmak daha zor diyorlar ben artık onları geçtim, her türlü iki çocuk zor, başına gelince illa ki bir çıkar yol buluyor insan bu yüzden işin bu yönünü düşünmüyorum

      Sil
  3. Ne güzel bir olaya deginmişsin:))
    Bende 2 senedir evdeyim ve bir an önce
    iş hayatına geri dönmek istiyorum..
    Biz 2. çocugu istemediğimize karar verdik..
    Ama biliyoruz ki hayat senin planladığın gibi gitmez..
    O yüzden fazla dillendirmiyoruz..
    Özellikle eşim, benden daha hassas...

    Tabi Ada yalnız mı kalacak, ne olacak, tek çocuk şımarık olur mu,
    ama diğer yandan o na daha iyi bir gelecek için tek olması daha iyi gibi gibi..

    Tam yarama parmak bastın canım..yaz yaz bitmez bende.
    Sevgiler..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Net istediğinizi söyleyebilmeniz büyük rahatlık ben onu söyleyemiyorum daha evet mi hayır mı bu yüzden çok karışığım

      Sil
  4. Ben tek çocuk olduğumdan olsa gerek kendi çocuğuma yaşadıklarımı yaşatmam diye çok büyük konuştum sanırım ,Emir 15 aylık oldu hala anne sütü alıyor tıpkı senin yaşadıkların gibi taşınma ve çevremizde kimsemizin olmayışı eklenince her dakika bacağıma yapışır hale geldi .Son günlerde dışarı çıktığımızda pusete binmemek için tekmeler savuruyor onu mu tutayım(asla elini tutturmak istemiyor) yoksa arabasını mı süreyim şaşıyorum , parkta çevresindeki çocuklara yetişkinlere koşturmaktan oynamıyor bile ve mutlaka en kısa sürede bir kardeşi olmalı diyorum ama ben bunu kaldırabilir miyim bilmiyorum .Son günlerdeki hırçınlıkları , benim sürekli evi yerleştirmeye odaklanmam , onun dikkat çekmek için masa tepelerinde gezinmeleri derken yıpranmaya başladım ...
    Neyse örnek alacak birileri lazım , inşallah sen örnek olursun tatlım öpüyorum Dila'yı..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne kadar benzeşiyoruz büyük konuşmak istemem ama gerçekten hiç desteksiz çocuk bakmak çok zor

      Sil
  5. 1 çocuk sahibi olup da 2.ye de sahip olanlar olağanüstü insanlar derdim hep.Şimdi o olağan üstü insanlardan biri de benim.Böyle olmasına rağmen 1 çocuk yeter düşüncem devam ediyor hala :)
    Karar sizin tabi ki.Ama çocuklar için düşüünürsek eğer bir kardeş daha hiç fena olmaz dimi?
    Babası vefat eden bi arkadaşım bana "Babam öldüğünde beni tek anlayan insan kardeşimdi.Acımı en iyi hiseden de kardeşimdi.Bu yüzden hep onunla dertleştim.Hep ona sığındım.Çünkü o da aynı babayı kaybetti." demişti.2. hamileliğimde bu benim en büyük tesellimdiydi.Sürpriz bir hamilelik olunca şokuda büyük oluyor tabi.Hakkınızda hayırlısı :))))
    Sevgilerimle

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Üç kardes olarak çocuğumu tek bırakma fikri benim için korkunç üstelik burda yapayalnızız şuan kuzen falan yok. Gerçi hep burda kalmayabiliriz ama kardeslik güzel şey

      Sil
  6. merhabalarrrr
    bende hem bir babaanne,,hemde annane olarak araniza karisiyim dedim:))))))))))
    herpini bir arada yurutmek icin elinizden ne geliyorsa yapin
    ne isinizi terkedin..tabi gecici surecler disinda
    nede ikinci cocuktan vaz gecin..
    kizim amerikada ..orlandoda bir unuversitede ogretim gorevlisi
    suanda bende onun yanina 6 ayligina geldim...cunki ikinci bebegi geldi
    ayni duygulari oda tasiyor su anda
    sen gidince ben ne yapicam diye:)))))))))
    bir sekilde hayat devam edicek,,raylar yerine oturucak
    hepinize gonulden sevgilerimi birakiyorum
    sizlere kolay gelsinnnnnnn:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Aslında yazıyı yazdıktan sonra dün düşündüm ki mesela on yıl sonra hayatın bir sekilde devam ettiğine kanaat getireceğim muhtemelen. Şimdi olayın içine fazla dalıp kendimizi kaptırıyoruz galiba ve üstelik çocuğun da bu kadar aşırı ilgiye ihtiyacı yok

      Sil
  7. Ya gece nasıl başvurmazsın o işe nasıl gitseydin bir görüşseydin vallahi çoook uzuldum cok :/

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hiç cesaretim yoktu be tüten nolcak benim halim :(

      Sil
  8. vayy bee tebrikler.. kendim gibi düşünen insanlar görmek ne güzel.. can-u gönülden tebrik ediyorum sizi...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Valla böyle düşünmeseydim daha memnun olacaktım ama kararsızlık zor

      Sil
  9. Aşırı kariyer hırsında olan biri değilim ama boş duramam ben. Şu anda bile birsürü iş yapıyorum biraz daha büyüyünce illa bir işe girişeceğimi biliyorum bu işin de bildiğim bir iş olması iyi olur. Gün gelecek büyüyecekler. Çocuk yetiştirmeyi hafife almıyorum hatta hep derim bu son iki yılda harcadığım emeği işime harcasam rahat profesor olmustum çok emek istiyor

    YanıtlaSil
  10. kardeş yerini hiçbirşey tutmaz canım umarım kararın bu yönde olur sevgilerle

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kardes olsun istiyorum da zaman konusunda kararsızım

      Sil
  11. Bu konuda insanlar kitap yazmış... Burdaki yorumlar ne ki?! Hakikaten kitaplar var. Ben okudum, dinledim falan. Sonunda karar verdim (Gülbilge 19 aylık şimdi); CANIM NE İSTERSE, NE ZAMAN İSTERSE ONU YAPÇAM! :D Cihan'ın Bahçesi'ne çok hak veriyorum. "bir sekilde hayat devam edicek,,raylar yerine oturucak". İşe başlayıp 2. çocuğu yapsan da, evde oturup Helo'ya baksan da, Helo'yu kardeşsiz büyütsen de... hayata ayak uyduracaksın mecburen. Kasmamak lazım yani. (Ben de çok mu vurdumduymaz bi 2 çocuk anne adayıyım acaba?)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kitap da yorum da okusan her ailenin dinamikleri farklı, hayırlı zamanda hayırlısı neyse o olsun dileğim

      Sil
  12. İşimi sevmiyorum. Ama kızımı artık kreşten alamayacağım için devam ediyorum. Seneye kreş hayatımız sona erecek ve ilkokula başlayacağız inşallah. Bakıcı düşünmüyorum. İşimi sevmemem de bahanem. Allah da gönlümüze göre verdi, işten ayrılırken pişman olmamam için ikinci mucizemi yolladı. Keşke kızım doğduğunda işi bıraksaydım diyorum. Keşke ablasıyla arasında bu kadar yaş farkı olmasaydı diyorum. Ama herşeyde vardır bir hayır. Çok plan program yapınca da olmuyor akışına bırakmak lazım bazen.
    Hakkınızda hayırlısı olsun inşallah.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Program yapamıyoruz zaten yapsam bu kadar kararsız kalmazdım. Sanırım tek çözmem gereken ilk bebekten sonra biraz dinlenip rahat nefes alıp ikinciye geçmek mi yoksa bu ikisini aynı anda aradan çıkarmak mı

      Sil
  13. Zamanında çalışıp kendi ayakları üzerinde durmuş bir bayanın,evlendikten sonra buna alışması çok zor oluyor..Kızım 2,5 yaşında.O 2,5 sene içerisinde bir şekilde çocukla oyalanarak vakit geçirdim.Ama şimdi büyüdü ve ben gerçekten elim kolum bağlı şekilde oturmaktan çok sıkıldım..Ne yapabilirim diye düşündüm ve hobi amaçlı yaptığım aksesuarları satmak için birkaç mağazayla görüştüm.Olumlu cevap aldım şimdi siparişleri yetiştirmeye çalışıyorum:) Ama bir taraftan da ikinci bebeği düşünmeye başladık.Sanırım hayat benim için bundan ibaret alışmaya başlasak iyi olacak:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Gün gelecek o da büyüyecek o zaman yine arayışlar olacaktır özellikle okula baslayınca ip kopuyor galiba

      Sil
  14. Selam,
    benimki tek çocuk iş falan derken olsunmu olmasınmı? bıd bıd hadi olsun dedik düşük oldu. Bu nedenle 13 yıl geçti. İstiyorsan iş vs olur nasılolsa düşünme derim. Düşünürken dona kalıyorsun. Ben keşke 2. olsaymış diyorum. Akşam ona baktım öptüm kokladım. Biz olmasak ne olacak dedim. Teyze hala vs hikaye. Anne, baba, kardeş kavramı başka. Çekirdek aile yani. Anlayacağın ben çok düşündüğüme pişmanım. Ama benim tesellimde hayatını birleştirebileceği güzel ruhlu bir insanla karşılaşması. Böylece bir kızımda olur. :)

    YanıtlaSil
  15. çok zor konular bunlar, biz de konuşup duruyoruz şuan, kesin bir cevap yok sanırım, patent ofisi çok havalı geliyor kulağa gerçekten, eistein konusunu bilmiyordum:)) e siz zaten web desgin gibi seyler yapmıyor musunuz, para getirmiyor mu o isler? en guzlei home ofis aslinda, ya da flexible saatler... zor konu cok zor :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. O işe asılsam iyi gelir olur ama hep sıkıntıdan onlar birsey üreteyim de kendimi iyi hissedeyim çabaları asıl işim değil

      Sil
  16. ah ah.. bizde de bu konu konuşuluyor bu ara.. dila büyüyor, arayı çok açmamak lazım.. ama ben dilaya bile zor yetişiyorum.. onunla bile gerektiği kadar ilgilenemezken o minicik zamanı ikiye bölüp nasıl ikisine de yettiririm onu bilmiyorum işte.. yalnız kalmasın istiyorum bir canı olsun yanında.. ama hangisi onu daha mutlu eder onu bilmiyorum işte.. gerçekten zor bir mevzu.. allah hayırlısını versin hakkımızda..

    YanıtlaSil
  17. şimdi ki aklım olsa 6 sene ara vermezdim kesinlikle. yakın yaşlar olup bir arada büyümeleri en iyisi ;)

    YanıtlaSil
  18. çocuklarımın arasında 19 ay var... ilk 2 sene biraz zordu ama şu an 6,5 ve 5 yaşlarındalar iyi ki peş peşe olmuşlar diyorum. birlikte oyun oynuyorlar hem kardeş hem arkadaşlar :) 2.çocuk düşünenlere tek tavsiyem ne kadar araları az olursa başlarda çook zor ama büyüdüklerinde bir o kadar rahat oluyor :)

    YanıtlaSil
  19. işi kacırdım dıye uzulme senın gıbı nıtelıklı bır fızıkcının karsısına daha ne fırsatlar cıkar merak etme ama ikincıyı yapacaksan arayı acma derim. aslında annenın akıl saglıgı ıcın ıkıncıye hıc gerek yok derim de demeyeyim:))))

    YanıtlaSil
  20. Ya zor biliyorum ama kardeşlik güzel şey burcucum

    YanıtlaSil
  21. Biz de ikinci bebegi cok istiyoruz kizim iki yasinda arayi cok acmamak lazim.su siralar sedef tedavisi dolayisiyla erteledik hamileligi insallah en kisa zamanda evimize bir cennet kokulu daha gelir:-)is hayatim devam ediyor evet cocukla zor oluyor nircok seye yetemiyorum kendime cok vakit ayiramiyorum ama mutluyum herseye ragmen.kizimin kardesleri olsun teyze olsun hala olsun istiyorum..kismet bakalim...

    YanıtlaSil
  22. bundan 21 hafta önce etrafımda sürekli "oğlan büyüdü, ikinciye hazırlan bence" diye vıdı vıdı konuşan çevremden illallah etmiş ve Allah isteyenlere versin bana benim evladımı bağışlasın diye dualar işliğinde sustuyor ve istemediğimi dile getiriyordum. Süpriz bir şekilde oğlum tam da 19 aylıkken ikinci bebeğime hamile kaldım, hem de doktoranın son tez dönemindeyken.. ne çok ağladığımı hatırlıyorum şimdi gülüyorum o halime :) ben tam da bu cümleleri yazarken karnımdaki minik kızım atıyor bana tekmeleri :) o bana yaradanın bir süprizi. şimdi iki çocuğu düşününce iyi ki süpriz oldu diyorum, çünkü doktorayı bitirmek için (doğumdan önce büyükçe bir kısmını enazından) daha çok çalışıyorum ve iki çocuğun evde beraber oynadıklarını ikisine aynı anda hayatı öğretmeye çalıştığımı hayal ediyorum ve çok iyi oldu diyorum.. Allah herkesin gönlüne göre versin inşallah..

    YanıtlaSil