İlk cümlesi sitem olanlar

Ülkeden uzak oluşumuz sebebiyle yakınlarımızla düzenli bir iletişim kurmak çoğu zaman zor oluyor. Annemle veya ablamlarla bile bu düzeni tutturmak zor olsa da elimden geleni yapıyorum ama söz konusu arkadaşlar ve diğer yakınlar olunca çok başarılı değilim. Herkese yetişemeyeceğim için bloglarım var, sosyal medyada sık sık durum güncellemesi yapıyorum ve her yakınım bu hesaplarımdan haberdar. Ancak bazı kişiler bunlara bakmayı unutuyor ve sürekli onlara hal hatır sormamı bekliyor. Aslında bu taleplerini anlıyorum ama o kişilerin bunu talep ederkenki tavrı beni üzüyor ve yoruyor.

Genelde sitemle başlıyorlar, yine arayı uzattın, hiç arayıp sormuyorsun, unuttun bizi galiba... şeklinde. Aslında eskisine göre daha çok düşünüyorum o kişileri ama her düşündüğümü eyleme dökebilmem mümkün olmuyor.

Uzun zamandır görüşmediğiniz birinden aldığınız mesajdaki ilk cümle böyle sitem dolu olunca, içim daralıyor ve doğrusu ne yazacağımı kestiremiyorum. Derin bir nefes alarak sakin kalmaya çalışıyorum. 

Oysa bazı kişiler vardır, mesajına sıcacık bir özledim ile başlar, okuyunca hasreti içinizde büyür, kalbiniz ona doğru akar. Bu kişi de en az diğeri kadar görüşmediğimiz kişidir ama onun yaklaşımı farklıdır.

Hayatta şikayet edecek çok şey var biliyorum, sakin kalabilmek neredeyse imkansız. Fakat stresin kaynağı başka şeyler iken bu stresi alakası olmayan kişilere yüklemek, onu sorumlu tutmak hiç doğru değil. Tamam belki amacınız yerine ulaşır, sorumlu tuttuğunuz kişi üzülür ağlar, hatta verdiği özür ile geçici bir tatmin bile yaşatır size ama hepsi bu kadar. Geçici anlık bir tatmin. Kendi içinde bazı meseleleri halledememiş bir insanın tatminleri ancak bu kadar oluyor ne yazık ki.