21 Mayıs 2015 Perşembe

İki Çocuk Çok Çocuk mu?

Genelde iki çocuklu anneler arasında söylenen bir söz var, tek çocuk hiç çocuk; iki çocuk çok çocuk diye. Meali ikinci çocuğu yapınca tek çocuk bakmanın ne kadar basit kaldığı, iki çocuklu hayatın fiziğin n parçacık problemi gibi zor olduğudur :) Bu söze ben KISMEN katılıyorum, çok daha YOĞUN olduğu bir gerçek ama bence çok daha ÇİLELİ değil.

Tabi bu kişinin bakış açısına göre değişiyor. Bazen kendime hayret ediyorum nasıl bu kadar pozitifim; nasıl yorgunluktan gebersem de kendime dakka zaman ayıramasam da böyle mutlu hissediyorum; yoksa tüm bunların sebebi hormonlar mı; bir gün aniden bitiverir mi?

İstanbul'a gelince bizi gören herkes şaşırıyor. Hollanda'da araları az olan kardeşleri bolca görüyoruz ama burda pek yaygın değil. Yolda slingde Nova, bebek arabasında Helo ile giderken herkes bana bakıyor :) Artık süper anne mi yoksa deli anne mi diyorlar bilemem. Çoğu yakınım ise kızımın daha ufak olduğunu, keşke biraz daha bekleseymişim şeklindeki fikrini, nasıl kıydığımı vs dile getirdi. Elbette kendilerince haklı olabilirler ama ben halimizden gayet memnunum. Burada iken etrafında oynayacağı çok kişi olduğundan beraber eskisi gibi oynayamıyoruz ama gayet mutlu Helocum. Onu sevdiğimin farkında, ben de her fırsatta gösteriyorum zaten, kardeşinden sonra herhangi bir psikolojik reaksiyon göstermedi, şimdilik herşey yolunda çok şükür. Tabi ben de, anne hadi bakkala gidelim, canım sıkıldı dolaşmaya çıkalım, parka gidelim dediği zaman, talebini ikiletmeden, Nova'yı slinge veya arabaya koyup onun isteklerini gerçekleştirmeye çalıştım. Şimdi düşünüyorum da eğer kardeşi olmasaydı ona ayıracağım zaman kadar zaman ayırıyorum şimdi de.

Diğer yandan eğer kardeşi olmasaydı şimdi kadar iyi ilgilenemeyebilirdim kızımla. Çünkü Nova'yı çok istedim ve çok şükür geldi ama, eğer gelmeseydi moralim bu yüzden bozuk olabilir, kafama birçok mevzuyu takabilirdim. Asabiyetten kendimi başka işlere vurabilir kızımla daha az ilgilenebilirdim. Dolayısıyla şimdiki durumumuz yeteri kadar iyi bence.

Zaman çok hızlı geçiyor, Nova 4 aylık oldu bile. İnanmayacaksınız ama bu güne kadar of dediğim bir anım dahi olmadı, buna ben de şaşıyorum. Bloguma yazdığım ilk birkaç günümden sonra duruma alıştım, yaşadığımız toplu krizleri çözmeyi başarıyorum. Her zaman mükemmel şekilde olmuyor elbet ama oluyor ve bu anlar bana geçici bir stres yaratsa da asla of, keşke gibi kelimeleri söyletecek kadar yoğun değil. Bu çocuklarımın uysal olmasından değil, her çocuk gibi yerinde durmayan tipler. Helo evde bütün gün tehlikeli cambazlık hareketleri yapıyor (daha dün koltuğun dayanma yerinde upuzun yatarken geri düştü), Nova'da sağolsun hacıyatmazgillerden bütün gün kucağımda. Ama öyle çok seviyorum ve onlar bana öyle çok mutluluk veriyor ki hiçbir yükleri ağır gelmiyor, onların gülücükleri için herşeyi yapmaya hazırım.

Daha önce bazı arkadaşlarıma söylemiştim. Eğer içinizde bir yerde kardeş olsun istiyorsanız ama şartlar sizi düşündürüyorsa ve bu yüzden tereddüt ediyorsanız, hiç düşünmeyin sadece o sesi dinleyin. Mükemmel yaş aralığı diye birşey yok. Genelde çok yaş farkı olunca, daha kolay olacağı düşünülür ama bence değil. Çünkü bu sefer de büyük çocuğun okulu, dersleri, hadi onlar bir yana onun da psikolojik gelgitleri olacaktır. Yani yaş aralığı 1 yaş da olsa 10 yaş da olsa, aileye yeni bir birey katılınca elbette ki birçok şey değişecek, hiç birşey aynı olmayacak ama illa ki yeni bir düzen, yeni bir yol bulunacak. Problemi yaşamadan çözüm üretilmiyor ve zihnimizden ne kadar kurarsak kuralım gerçek durumla aynısı olmuyor. 

Bunca lafın özü, kardeş istiyorsan çok düşünme yap gitsin :))


13 yorum:

  1. Metehan kreşe gittiği ilk gün o sözün ne doğru olduğunu anlamıştım. Zor olan çocuğum Bilgehan'dı ama evde onunla tek başıma kaldığımda o önden ben arkadan evde dolaşıp sessiz sakin bir gün geçirmiştik. Oysa ikisi olunca ağabeyini rahatsız etmesin diye uğraşmalarım beni en çok yoruyormuş.

    İki çocuklu olmak ikincisi ayaklanıp birey olunca ortaya çıkıyor. Zira, o bebekken bir şekilde ikisi de idare ediliyor. Zira büyüğe ilgini yöneltebiliyorsun. Ama küçük de ayaklandığında. Hatırlıyorum da Metehan bize kızıyordu, beni dinliyorsun güya ama gözün hep Bilgiç'de diye. Serseri mayın gibi koşturan bir tip olunca tabii ki gözüm hep ondaydı.

    Ama iki çocuk annesi olmak çok güzel ve değiyor :-)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. :)) o zaman bakalım ikinci ayaklandığında biz nasıl olacağız? Zamanı gelince bi update yazarım :))

      Sil
  2. <3 ben sadece tebrik etmek istedim, pozitif enerjin beni mutlu ediyor, hep böyle ve artarak çoğalsın mutluluğunuz!

    YanıtlaSil
  3. Ben senin ikinci çocuğu bu kadar isteyerek doğurmana ve ona sahip olduğun için her gün şükretmene bağlıyorum bu mutlu halini.Yoksa horman falan değil sanki.Çok ama çok pozitifsin ve buradan beni bile mutlu ediyorsun.Benim de şartlar istediğim gibi olsaydı hep arkadaş gibi büyümeleri için yakın yaş aralığında olmalarıydı hayalim.Şimdi ara açıldı ve şuan isteyip istemediğimi bile bilmiyorum.Ama sen yazdıkça insan bir gaza gelmiyor değil:) Şaka bir yana en güzelini yapmışsınız hem tebrik ederim hem de kocaman bir maşallah derim.Sevgiler kuzucuklara mis kokulu öpücükler...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Tesekkürler, bizdeki durumun herkese uyması mümkün olmayabilir tabi ama hayırlı zaman ne zamansa o zaman mükemmel olacaktır. Benim hep dualarım hayırlı zamandı

      Sil
  4. Hamile halinden daha pozitif olman benim dikkatimi çok çekiyor ve ahh hormonlar diyorum bir ara amileyken nasıl depresiftin nasıl endişeli senin adına korkuyordum bile. Ama çok şükür. Şu da var çok şükür çok zor evlatların yok; mesela Nova pusette duruyor slingte duruyor bence ilk çocuğun kız olması da çok çok önemli ne olursa olsun içgüdüsel bir durum oluyor kadınlarda ve kız çocuklarında.Her şey gönlünüzce olmaya devam etsin canım

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Tesekkür ederim :)) insan her yeni gün birşey öğreniyor, nedeni hormonlar olsa bile bundan sonra bu hissi kaybetmek istemem ve gereğini yaparım. İnsan bir şeyi 40 kere yapınca alışır derler ya bazı haller de böyle alışkanlığa dönüşüyor. Hergün şükretmem, başka diğer herşeye önem vermemem gibi. Çocukların ilki erkek veya daha zor daha kolay olsaydı ne olurdu bilmiyorum ama o zaman da elimden geleni yapardım sanırım

      Sil
  5. Yakın zamanda aklıma düşen ikinci çocuk meselesi üzerine , bu yazı! Okumasamıydım acaba:D
    Şakası bir yana huzurla yazmışsın gibi hissettim ben , daim olsun dilerim.

    YanıtlaSil
  6. En son iki çocukla gün içinde nasıl vakit geçirdiğini okuduktan sonra gözüm korkmuştu 2. çocuk işinden ama sonra düşününce sen çok pozitiftin (tıpkı bu yazında olduğun gibi), böyle bakarsak hiç de zor olmazdı sanki:) Oğlumun bir kardeşi olsun istiyorum, bu isteğimde eminken, beklemenin bir anlamı olmayacağına ve şartlarda bir değişiklik olmayacağı gibi benim enerjimde ve cesaretimde azalma olabileceğini düşünüp bu planı gözden geçirdim. Şimdi hazır heveslenmişken böyle güzel yazılar çok iyi geliyor, biz ona hormon demeyelim bakış açısı ve şükrün verdiği kuvvet diyelim:)

    YanıtlaSil
  7. Ne güzel cümleleriniz, hisleriniz... Kaba bir tabir olmasın ama bana da çocuk işini "aradan çıkarıp" sonra güzel güzel yetişmeleriyle hayatla ilgilenmek daha cesurca ve doğru geliyor. Gerçi bir yandan bunu okurken 3. hatta 4. çocuğu yapanlara Allah'tan sabır dilerim o başka :))

    YanıtlaSil
  8. Benim Kızlarımın 6 yaş arası var bazen büyük çocukla ilgilenmekten küçüğe vakit kalmıyor. Biz de de böyle bir durum var.

    YanıtlaSil
  9. aynen canım :D iyi ki yaptın ;)

    YanıtlaSil