Novadünya 4 Aylık

Yarısı Amsterdam'da yarısı İstanbul'da geçtiği için olsa gerek, bu ay nasıl geçti pek anlamadım. Daha çok birşeylere yetişme telaşındaydım ancak bu arada Nova'nın büyümesi gözden kaçmayacak kadar dikkat çekiciydi. Artık bebek değil sanki bir çocuk oldu ve hareketleri epey gelişti.

Bu ay, şu ana kadar olanların içinde rekor derecede uzamış (maşallah) tam 5,5cm daha uzun ve yine geçen ayki gibi 800gr almış. Bana göre eski tombikliği biraz azaldı uzayınca ama annemler hala tombik buluyorlar :) Saçları ve kaşları biraz daha belirginleşmeye başladı ve bu yüzden ifadesi biraz değişti ama hala çok yakışıklı benim oğluşum :))

İlk uçak yolculuğunu tam 3,5 aylıkken yapmış oldu. Yolculuk rahattı, hala emzik almadığı için (ne yazık ki pek umudum kalmadı çiğneyip duruyor verince) uçağın iniş ve kalkışlarında etkileneceğinden endişeliydim ama rahatsız olmadı, ben de emzirmeye çalıştım tabi. Kızımla ilk birkaç uçak yolculuğunu hatırlıyorum da, benim için hem psikolojik hem de çocuğu oyalama planı bakımından önceden hazırlanmam gereken olaylardı onlar. Şimdi ise hiç umrumda bile değildi. Zaten ucu ucuna yetiştik, özel bir hazırlık yapamadım. Buna rağmen oğlum beni neredeyse hiç yormadı. Aksine kızım mızmızlıklarıyla daha çok uğraştırdı uçakta :/

Koliği bitti çok şükür. Kusmaları bitmedi ama. Sanki gün boyunca içtiği hiç bir süt midesinde durmuyor. İşin ilginç yanı,  geceleri, emiyor, gazını bile çıkarmıyorum artık ve hiç kusmuyor (kızım da böyleydi ve doktor bebek reflüsünün tipik bir özelliği olduğunu söylemişti). Bu ay salatalık ve elma gibi birkaç yiyeceği diş kaşıma amacıyla tattırmış oldum ve birkaç kere de su verdim. Dişleri aşırı kaşınıyor ve son birkaç gündür dişin getirdiği huzursuzlukları yaşıyoruz. Çok yakında çıkacak gibi görünüyor.

Artık eli ve eline gelen herşeyi tutup ağzına götürmeye de başladı. Bir oyuncağı ona doğru tuttuğumda uzanıp alıyor elimden ki bu çok hoşuma gidiyor. Tabi bu, artık bilinçli olarak bana dokunduğu anlamına geliyor; ellerimi, burnumu, yanağımı tutmaya başladı ve ben yüzüme değen minik ellerden mest oluyorum.

Yatarken poposunu hoplatmayı zaten başarıyordu. Şimdi bunu yaparken aynı zamanda sağa sola dönebiliyor. Ayın ortalarında birkaç kere farkında olmadan tam döndü ve bu duruma kendi de şaşırdı :)) Şimdi bilinçli yapmak için çabaları devam ediyor. Karnının üstüne yattığında da kendini geri geri ittirdi birkaç kez. Ancak her zaman öyle durmaktan hoşlanmıyor ki bu sürüklenme de kalkmak isteme çabasıydı zaten.

Burada kalabalıktan hiç rahatsız olmadı. Herkese gülüyor ve laf anlatıyor. Görseniz bi konuşuyor bi konuşuyor, kimi zaman şikayet kimi zaman muhabbet havasında sesleri. Doğduğundan beri anne diyordu zaten, elbette bilinçsiz ama son zamanlarda bazıları sanki bilinçliymiş gibi geldi bana. Belki çok abarttığımı düşüneceksiniz ama, hani bazen gazı falan gelmiştir, aniden çırpınıp bir çığlık atar da yardım ister ya bebekler, işte o çığlığı anne şeklinde ve tek o sözcük vardı. Başka hiçbir ses yok ondan sonra. Sanırım Helo'dan çok duyduğu için olabilir. Zira yine yazacağım bir araştırmaya göre bebekler çocuk seslerini yetişkin seslerinden daha fazla dinliyorlarmış.

Bu yazıyı tam ay dönümünde (13 mayıs) yazmaya başladım fakat tamamlayamadım. Dün (17 mayıs pazar) bebek mevlidini yaptık anane evinde. Herşey güzel geçti çok şükür. Bebeği kıbleye döndürüp kucağımda sallarken bana bir ağlama geldi. Yok hayır üzgün değildim de tarif edemeyeceğim bir duygusal taşkınlık. Hani derler ya hayatım film gibi gözümden geçti, benim de doğumdan sonra tüm yaşadıklarım gözümden geçti: yalnızlığım, şükürlerim, mutluluğum, zenginliğim tüm duygular bir aradaydı.

Bunu ayrı bir yazı olarak yazmak da istiyorum. İkinci çocuk hep zor diyorlar ama ben hiç öyle hissetmedim. Belki hala yoğun salgılanan oksitoksindendir bu mutluluğum bilemeyeceğim. Her günüm öyle yoğun bir mutlulukla, coşkuyla geçiyor ki, sanki Nova halkayı tamamladı, şimdi bütün olduk ve çok güzel olduk.

Çok şükür.