30. Hafta,Yıkama ve Ütüleme Haftası

Genelde bebeğin çamaşırlarını yıkamak için 30. hafta erken aslında. Çoğu kişi 35 e kadar bekliyor. Ancak burada yalnız olduğumdan ve yardım edecek kimse olmadığından biraz erken başlamaya karar verdim. Annem de telefonda yavaş yavaş başla demişti, eğer acil bir durum olursa hazır olsun diye. Tabi umarım acil bir durum olmaz, hep dua ediyorum bunun için.

İki makine kıyafetleri yıkadım, bir makine de battaniye, nevresim gibi şeyleri. Tabi tamamen dolmuyor makine. Birkaç tane de nispeten koyu renkli kıyafetler kaldı, onları ayrıca yıkamam lazım belki boya salar diye. Eşim de İstanbul'a gidip bir valiz daha eşya getireceği için onları şimdilik bekletiyorum. Resimde görüldüğü gibi çoraplarına varıncaya kadar ütüledim. Bu sabah da nevresimleri ütüledim ve nasıl olduğunu görmek için serip fotoğrafladım.

Renkli nevresimler annemle ikea kumaşlarından yaptıklarımız. Yalnız bunları ütülemekte çok zorlandım, minik kıyafetler daha kolaymış. Yumuşatıcı kullanmadığım için mi yoksa kumaşından mı bilemeyeceğim tam da düzgün olmadı. Artık komple sermeden önce (fotoğraf çektikten sonra kaldırdım) yeniden ütülerim.

Çift yönlü diktiğimiz için farklı görünümlerde resimledim. Blogumu aile üyelerinden birçok kişi takip ediyor, onlar da merak ediyorlar nasıl olduklarını. Aslında tam anlamıyla yerleşmiş olmasam da onlar görsün diye resim çektim. Mesela şu anki fotoğraflar gözüme oldukça boş geliyor.

Aşağıdaki set de bebek beşiğiyle aldığım set, krem ve kahve tonlarında. Etrafında komple beşik koruyucu var. Bunu pek sevmiyorum beşiği kapadığı için, sanırım komple değil de kısmen saracağım. Bu setin renginin böyle soft olmasını özellikle tercih ettim. İlk zamanlarda yumuşak tonların bebeği pek yormayacağını düşünüyorum. Zira bir sürü yeni şeyi öğrenmek zorunda kalacak. Sakin huzurlu bir beşik olsun.

Ben ütü yaparken Helo'nun keyfi yerinde. Ayakta durmamı çok seviyor (ayakta ütü yapıyorum), mesela sabahtan beri şu postu yazmak için oturdum ilk defa başladı tekmelemeye, gezmemi istiyor hanımcım. Gerçi ben de seviyorum hareket halinde olmayı ama 3-4 saat ayakta durunca artık bacaklarım ağrıyor.

Bu hafta eksik eşyalarımızdan, bebek krem-şampuan setimizi tamamladık. Sebamed'in şampuan, sabun ve pişik kremini aldım. Bir de daha önce deterjanını aldığım Bupi (çok memnun kaldım çamaşırlarını onunla yıkadım, nevresimlerinde Dreft'i kullanmıştım, kokusu bana ağır geldi, sanırım onu baya büyüyene kadar kullanmayacağım) aynı zamanda bebek losyonu, şampuanı gibi şeyler de üretiyormuş. Tamamen doğal olduğu için vücut şampuanı ve vücut sütü aldım o markadan. Sütü karnımda denedim çok beğendim.

Bir de aşağıdaki resimde ayakkabının altında serili olan pamuklu bezleri (farklı desenlerde 4-lü set, 1. resimde 4ü de gözüküyor) aldım ki her yere giderken çantada bulunması için ideal, bir de Helocuğumun ilk kitabını aldık yine bezden (aşağıdaki resimde)

Eşim bebeğin tekmelerini hissediyordu ama genelde en büyük tekmeleri hep kaçırıyordu, bu hafta nihayet şahit oldu. Kulağını karnıma koyup dinlerken birden Helo güçlü bir tekme attı ve onu da titretti :) Hemen bana sordu sen mi yaptın o mu diye, yooo dedim tabi ki o yaptı, bayağı şaşırdı Cem de.

Artık rakamlar 30 a döneceği için bu haftanın gelmesinden korkuyordum ama moral olarak iyi hissedince farketmiyormuş. Hala yapacağım çok şey var ama elimden geldiğince yapacağım, bir yere kadar elimizde herşey, sonrası biraz kısmet. İyi hissetmemde tekrar kitap okumaya başlamam da var tabi. En son istanbul ziyaretimde 3-4 kitap bitirmiştim, buraya getirememiştim valizde yer olmadığından. Eşim de yeni yıl hediyesi bana Kindle almıştı ama elimize ulaşması biraz gecikti. Bu hafta gelince, ilk üç günde üç kitap bitirdim, şimdi normal hızıma döndüm yine (4. kitaptayım, bir haftada 3,5 kitap iyi herhalde). Öyle özlemişim ki kitap okumayı, kitap okumaya başladım, ilk sayfalarda kalbim yerinden çıkacak gibi güm güm attı, bu halime kendim bile şaşırdım doğrusu.

Kitap okurken bütün gün okuduğumu sanmayın, gün içinde dinlenmek için uzandığım küçük molalarda ve yatmadan önce okuyorum. Ancak çok hızlı okuduğum için olsa gerek, çabuk bitiriyorum.

Mide yanmalarımın geçen hafta bittiğini söylemiştim. Doktorun verdiği hapı sürekli kullanmadım sadece iki kere aldım ve bir daha almadım. Ya kendiliğinden geçti ya da ilaç işe yaradı ve kesti bilemeyeceğim. Şu an çok iyiyim (maşallah-zira hamileliğimin tamamında yaşadığım en kötü deneyim bu yanmalardı) ve gece uykularım da yanmalar geçince düzelmiş oldu.

Hamilelik her döneminde ayrı bir heyecan ayrı bir zevk veriyor insana. Uzun zamandır kocaman karnım olunca artık normal olmak nasıldı, yüzüstü yatmak nasıl birşeydi unuttum. Sanki hep böyle kalacağım gibi geliyor. Yatakta bir tarafımdan diğer tarafa dönmem öyle uzun sürüyor ki aklıma Stephen Hawking geliyor hep. Bir kitabında, karadeliklerle ilgili bir teorisini yatmaya hazırlanırken keşfettiğini söylüyordu. Ardından da ekliyordu, yatmaya hazırlanmam çok uzun sürüyor da ondan diye. Ben de şimdi bir taraftan diğer tarafa dönerken kafamdan bin tane düşünce geçiyor (yani oldukça yavaş). Cem de "eveeet karıcığım nihayet kendi ekseni etrafında bir turu tamamladı" diye alay ediyor :)