Bir süredir kafamda bazı düşünceler dolaşıyor ara ara gördüklerimden, duyduklarımdan. Bu sabah da bir tane olunca içimden yazmak geldi. Sosyal medyada özlü sözler paylaşmaya pek yatkın biri değilim. Aklımda tutamıyorum, tutsam da herkesin dersi kendine diyorum ve kendime saklıyorum. Fakat bazen öyle özlü sözler (!)...

Ben kolay kolay hasta olamazdım, iki haftadır hastayım. Hatta sırayla hepimiz olduk ama en uzun benimki sürdü. Muhtemelen hiç dinlenemediğim için. En ağır zamanlarında gün içinde en fazla yarım saat yatabiliyordum, sonra tepemde iki kuduruk. Ama eşimde öyle olmuyor bak, o daha uzun süre yattı. Sanırım biraz farklı bir...

Henüz bitirdiğim bu kitabı çok ama çok beğendim, isterim ki herkes okusun, ruhunu zenginleştirsin. Kitabı İstanbul’da satın alıp okumadan arkadaşıma hediye etmiştim. Baktım e-kitap versiyonu da varmış, çok sevindim. E kitap olarak okuyunca, içindeki sevdiğim bölümleri alıntılamak kolay oluyor. Ancak bir süre sonra kitabın...

Canım yazmak istiyor... Biraz önce çocuklarla hep beraber yattık, biri sağımda biri solumda. Konuşa konuşa, öpe koklaya, şarkı söyleye söyleye uyudular. Kalbim huzurla doldu.  Kızıma iki gün önce yeni bir çarşaf takımı aldım indirimden. İstediği unicornlu bir takımdı ama üzerinde taç resimleri vardı ve “glow...

Bir önceki yazımdaki karamsar havanın tam tersine, İstanbul bana güzel geldi, kendimi iyi hissettirdi bugün. Eskiden çalıştığım fakülteye gittim, çok sevdiğim hocamla birkaç saat sohbet ettim. Sonra biraz dolaştım, sahaflara gidip arkalarını okuya okuya, dükkanları geze geze kitaplar aldım. Böyle bir özgürlüğü uzun zamandır...

Bugün alışveriş yaptığım adam paketimi hiç yüzüme bakmadan fırlatırcasına verdi, paramın üstünü de öyle. Ne bir “buyrun/iyi günler/ iyi akşamlar/ bereket versin” gibi bir söz, ne de bir bakış! Hayırlı işler lafım ağzımda kaldı, çıktım gittim. Tabi bunu çok çok yadırgadım. Belki adamın ters anıydı, canı sıkkındı falan...