Pamuk oğlum;
Benim için yarı yaşlarınız ayrı bir önemliydi, ablanın ve senin her yarı yaşında ufak bir pasta ile kutlama yapıyordum ancak ne yazık ki 1,5 yaş kutlamanı yapamadım. Üstüne mektubunu da tam 13 günlük gecikmeyle yazıyorum :(
Temız'un 13 ünde 18. ayın dolduğunda pastalı kutlamayı iki gün sonraya erteledim ve yazını da o fotoğraflar eşliğinde yazmak için beklettim. Çünkü ayın 15'inde İstanbul'a geliyorduk ve kalabalık bir kutlama daha iyi olacaktı. Tabi ki her plan gerçek olamıyor. İstanbul'a geldikten bir saat sonra gergin saatler yaşandı ülkemizde. İleride merak edersen 15 Temmuz 2016 darbesi diye araştırırsın. Sonra da o üzüntüyle hiç birşey yapamadım.
Şimdi aradan uzun zaman geçtiği için 17-18 ay arasında neler yapmıştık hatırlamakta zorlanıyorum. İstanbul'a gelicez diye son iki hafta bol bol alışverişe gitmiştik. Sonraa havalar güzel diye yine hep dışarıdaydık.
Bu ay en belirgin gelişme tırmanma gibi aktivitelerde oldu. O kadar gözün kara ki, şimdi İstanbul'da gören herkes şaşırıyor. 1,5 yaşında bebe bunları nasıl yapar diyorlar, yürekleri ağzına geliyor ki ben de başlarda öyle hissediyordum fakat şimdi alıştım.
İlk şokum 2mt yüksekliğindeki bahçe çitine tırmandığını görünce oldu. Ben mutfaktaydım, ablan tırmanmış sen de peşinden. Sonra ablan bana bağrıyor anneeee gel eren burda kaldı diye. Çıkman rahat da inemiyordun. Seni öyle görünce kalbim yerinden fırladı. O günden sonra defalarca tek başına o çite tırmandın, inmek için beni çağırdın.
Evimizin ordaki salıncakların çoğu korumasız büyük salıncaklardan. Çok uzun zamandan beri zaten onlarda sallanabiliyordun. Ablanı o salıncaklarda çok uçurup seni az sallıyordum. Ama hayır sen de uuuu uçacakmışsın ve ablanla aynı seviyede sallanıyorsunuz şu an. Eğer az sallamışsam parmağını havaya işaret edip yükselmek istediğini söylüyorsun.
Bunun dışında tırmanma çubuklarına tırmanmak, onlar üzerinde takla atmaya çalışmak (hep abla özentileri), omzuma tırmanıp ters durmak gibi çeşit çeşit riskli hareketlerin var. Ben artık rahatım çünkü dengene dikkat ediyorsun ve gücünü kullanmayı seviyorsun.
Artık evdeki merdivenlerden duvara tutunarak dik şekilde inebiliyorsun (öncecen geri geri emekleyerek iniyordun zaten) ama Hollanda'da ki evlerin merdivenleri genel standartlardan epey farklı. Basamaklar daha yüksek ve dik merdivenler. Bu yüzden oldukça tehlikeli. Ablanın 2 yaş civarında evimizdeki merdivenleri tek başına indiğini hatırlıyorum. Ayrıca merdiven inip çıkabilmenin tuvalet eğitimine hazırlıklardan biri olduğunu okumuştum, bu yüzden de ayrıca merakla bekliyordum.
Uykuların biraz daha düzene girdi, iştahın hala zayıf, müziğe ilgin çok yoğun devam ediyor, kitap sevgin artıyor, dilin gelişme kaydediyor ama hala tam çözülmüş diyemem. Bazı sesleri çıkaramadığın için kelime tekrarlarında doğru yapamıyorsun. Ablanı çok seviyorsun, bize sarılmayı, muah yapıp öpmeyi çok seviyorsun. Gerçekten çok sevgi dolu bir çocuksun.
Hep böyle kal bebeğim.
Annen
İstanbul
Not: fotodaki tırmanma temsili;) şu tehlikeli tırmanışlarını bir türlü fotoğraflayamadım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder