Bayram öncesi malum kara haberlerden içimiz yandı herkes gibi. Öyle bir korku yerleşti ki yüreğime, özlemle beklediğim uçuşumuzu iptal etmeyi bile düşündüm. Fakat tabi ki ne zaman ne olacağı belrsizken, üstelik de kızım her sabah uyandığında anne kaç gün kaldı diye soruyorken iptal edemedim. Artık dualarla, inşallahlarla vuracağız kendimizi yollara.
Bugün itibariyle gidişimize 10 gün kaldı. Gitmeden önce yapacağım çok iş var hala. Tam üç hafta önce eve bazı yeni eşyalar aldık ikeadan. Güya ordan almayacaktım yine öyle oldu. Sadece gardrop alacakken nasılsa nakliye ücreti ödedik diye tv ünitesi ve koltuk da aldık. İyi hoş da montajının ne kadar uzun sürdüğünü (iki çocukla), evde eski eşyalar varken yenilerinin de gelmesinin nasıl sıkışıklık yarattığını tahmin edersiniz. Hala düzenleme bitmedi. Eski koltukları sattık biraz yer açıldı ama odanın bir köşesi yığınla oyuncak. Onlar yerleşecek, daha doğrusu ayıklanacak ve nereye konulacağı düşünülecek, sonra da yer ayarlanıp konulacak. Valla gözümde en çok büyüyen iş bu. Yatak odasının gardrobu daha hiç monte edilmedi. Onu gitmeden bitirmeyi arzu ediyordum ama galiba yetişmeyecek. Zira gardrop kurulsa bile onun yerleşiminde de bir ayıklama işi var.
Çocuklarla günlük rutinlerimiz öyle yoğun ki bu işlere zaman ayıramıyorum. Hafta sonları da canım gezmek istiyor, hep evde olmaktan her gün aynı şeyleri yapmaktan sıkılıyorum ben de.
Bu günlerde maşallah kızım ve oğlum çok güzel oynuyorlar, beraber eğleniyorlar ve onları gördükçe nasıl mutlu oluyorum anlatamam. Zaten çocukların günlük neşeleri olmasa herhalde bu hayat çok daha zor olurdu benim için. Onların varlığı ne koyvermene imkan veriyor ne de kendini salmana. Sabah kalkar kalkmaz o gün dışarı çıktığımda ne giyeceksem onu giyiyor ve tüm gün evde öyle duruyorum. Zira günde en az iki kez (okula bırak okuldan al) ve en az bir bazen iki ekstra posta dışarı çıkıyorum. O kadar çok giyinip soyunmaya vaktim yok. Genelde rahat kıyafetler giyiyorum ama yine de eski halime göre daha derli topluyum. Hep çocukların vesilesi bunlar.
Eşim spordan geldi, yazmaya ara verdim ve kesilince tıkandım kaldım. Aklıma başka birşey gelmiyor şimdilik. Zaten göz kapaklarım da direniyor. Daha fazla açık tutamayacağım.
Herkesin bayramını gönülden kutluyorum..,
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder