Nova'ya Mektuplar: 14. Ay

Canım oğlum, 

Bu ay mektubunu 16 gün gecikmeli yazabiliyorum. Ülkemizde ve dünyanın bazı yerlerinde yapılan terör saldırıları hepimizi çok etkiledi, yazmayı bırak normal hayatımızı sürdüremez olduk. Umarım yıllar sonra bu mektupları okurken yaşadığınız dünya, bu sorunları almış, daha iyi bir yer olmuş olur.

Bu ayın çoğunda İstanbul'da olduğumuz için, en çok gelişme bazı bilişsel becerilerinde oldu. Belki de zatenolacaktı  bilmiyorum ama kalabalığım etkisini inkar edemeyiz. Daha çok konuşma, daha çok etkileşme demek tabi. Konuşma becerin dikkat çeken bir farkla arttı, bir çok şeyi tekrar etmeye çalışıyorsun ama benim kalbimi eriten sözün ise "anne memme" deyişin :) Bunun dışında insanlara çekingen davranmıyorsun, kolayca etkileşiyorsun.

Ne zaman oldu tam farkında değilim ama oral dönemin de büyük ölçüde azaldı. Ablanın 18 aya kadar devam ettiğini hatırlıyorum. Belki de daha rahat olduğumdan ayakkabı da dahil bir çok şeyin tadına baktığın için daha erken öğrenmiş olabilirsin :P

Küçük kardeş büyüğün yaptıklarını yapıyor ya, senin de en çok haşır neşir olduğun oyuncak ablan nedeniyle boyalar ve kalemler. Kalemi iyi tutuyor, çiziktirebiliyorsun. Fakat en fenası yapma dedikçe koltukları ve halıları çizmen. Bizim ev zaten çoktan elden gitti de ananenin evini batırmamız onun pek hoşuna gitmedi başlangıçta. Ama tabi kabul etmekten başka çaresi kalmadı :)

Çıplak olmayı, tırmanmayı, koşmayı, hoplamayı seviyorsun. Çatal kaşıkla kendin yemek istiyorsun, istediğin anında olmazsa çığlık atıyorsun, abla tarafından işgal  edilmiş anne kucağına çıldırıyorsun, dans etmeyi çoook seviyorsun, gezmeyi, yeni şeyler öğrenmeyi seven mutlu hateketli ve sağlıklı bir çocuksun. Çok şükür.

Hep mutlu ol bebeğim.