Bebeğimin Uyku Eğitimine İhtiyacı Var mı?

Yazının hemen başında belirteyim bu bir kişisel yorumlama yazısıdır. Genel olarak bebeklerin uyku eğitimine ihtiyacı olup olmadığını sorgulamayacağım. Bu bebeğin içinde bulunduğu aile ortamından bebeğin karakter özelliklerine kadar birçok değişken içeren bir mevzu. Sadece kendi durumumu yazarak düşünmek, düşünürken diğer annelere fikir vermek istiyorum.

Son günlerde iki arkadaşım bebeğine uyku eğitimi verdi ve başarılı oldular. Onlar buna ihtiyaç duyduklarını söylemişlerdi ve sonuçtan memnun kaldılar. Benim de kafamda tilkiler dolaşmaya başladı ama içsesim biraz daha bekle diyor. Ve her zaman olduğu gibi içsesim benim öncelikli tercihim.

Kızımda çok fazla uyku sorunumuz yoktu. İlk doğduğu andan itibaren iki en fazla üç kere geceleri uyanır, ortalama 4 saat bazen 6 saate kadar kesintisiz uyuduğu olurdu. Tam ne zamandı hatırlamıyorum ama sonra bu uyanma sayısı bire düştü ve iki yaş civarı da kesintisiz oluyordu (tabi biz uyuken ona bir kere süt veriyorduk, hiç uyanmadan içip uyuyordu yine). 

Şimdi oğlum kızıma göre daha sık uyanan bir bebek. İlk aylarda 3 saatten uzun uyumadı hala öyle gibi. Ancak üç saatten kısa uyuduğu ise çok oluyor. Bazı geceler saat başı uyanıyor, kimi zaman iki saatte bir. Hele son üç gündür ise neredeyse her 40-50 dakkada bir uyandı fakat (muhtemelen) diş sancısı çekiyor. Uykusunda inliyor, inleyerek uyanıyor, kendini oradan oraya atıyor, tekmeliyor, kucağıma alsam/ almasam, meme versem/ vermesem tepkisi değişmiyor. Zor sakinleşiyor ve zor uyuyor. Resmen tükendim, yeni iyileşmiş olan meme uçlarım yeniden sızlıyor :(

Böyle bir gecenin sabahında bu yazıyı yazıyorum çünkü yaklaşık bir saat önceki son dellenmesinden sonra şimdi yanımda mışıl mışıl uyuyor. 

Saat 5 de böyle inleyip ağlayarak uyandı ama bir türlü sakinleşemedi. Meme verdim yine olmadı. Acaba aç mı diye ağlamaları eşliğinde kucağıma alıp aşağı indim süt hazırladım. Sütün çok azını içti demek ki aç değilmiş, sonra biraz sevdim okşadım, sevdiği şarkıyı söyledim. O da yatarken bana eşlik etti. Biraz beşiğindeki çorabıyla oynadı (artık sustum sessizce yatıyordum yanında) gözleri kapanmaya başladı. Tam uyumaya yaklaşmışlen emekledi yanıma geldi boynuma sarıldı ve uyudu. Bir iki dakka sonra benden uzaklaşıp rahat bir pozisyon aldı. 

E şimdi ben ne diyeyim saatler boyu yorgunluğumun ve sinirimin hepsi uçup gitti ve uyumak yerine bu yazıyı yazıyorum. (Hemen bitirip uyuyacağım)

Genel olarak toparlarsam

- Bebeğim bir sıkıntısı yoksa ve uykusu gelmişse, yatağında sakince yatıp uyumayı bekliyor mu? Evet. Sonunda uyuyor mu? Evet

- Bu diş sıkıntısı başlamadan önce gece uykuları 4-5 saate kadar çıkmış mıydı? Evet. Bence bu süre acıkma süresi için yeterli. Özellikle erkek bebekler daha çok acıkıyor.

- 14 aylık oğlumun doğduğunda 20-30 dakika olan ağır uyku süresi bu sıralar 45-60 dakika arasında birşey. Dolayısıyla bu döngüde uyanıp tekrar uyuyor. Bebeklerin bu döngüyü tamamen ayılmadan yapmaları umulur. Gece ve gündüz uyurken (gündüz eğer ses veya rahatsız eden bir abla yoksa ) bu döngüyü yapabiliyor mu? Evet. 

Demek ki oğlum uygun şartlar olduğunda kendi kendine uykuya dalmayı, döngüleri sorunsuz sürdürmeyi biliyor. Diğer her durumda bir şikayeti olmalı. Açlık, hastalık, psikolojik korkular bile olabilir. Ve bunlar uyku eğitimi verilmiş bir bebekte de yine olacaktır. Belki tek fark gece beslenmesinin devam edip etmemesinde olacak ama ben gece beslenmesini şimdilik kesmek istemiyorum. Özellikle yürümeye başladıktan sonra gündüz anne sütü alımı günden güne azalmıştı. Anne sütünü hiç olmazsa gece alsın, devam etsin istiyorum. Karın doyurmaktan ziyade şifası için.

Doğumu daha dün gibi gelen oğlum 1 yaşını 2 ay geçti. Uyku, emzirme gibi daha çok bebeksel meseleler diyeceğimiz sorunların ömrü 1,5 en fazla 2 yıl. Dolayısıyla kendiliğinden düzene girmesi için çok zaman kalmadı zaten. Kızımda olduğu gibi oğlumun da bu süreçleri kendi isteğiyle değiştireceğine, hazır olduğunda yapacağına inanıyorum ve sabırla bekleyeceğim. Tabi onun sakin huzurlu bir ortama sahip olması, duygusal ve fiziksel olarak tatmin olması için elimden geleni yaparak.