Doğum Günü Hazırlıkları, Diy kağıt çantalar, pastalar kurabiyelervesaire...

Kızımın aile ve akrabalarla İstanbul'da gecikmeli kutladığımız ilk yaş gününden sonra, ikinci doğum gününü de o zaman aldığım bazı üzücü haberler nedeniyle yapmamıştım. Bu yaş gününde ise normal bir parti yapmayı istiyordum zira kızım da artık bilinçlendiği için kendisi talep ediyor bir süredir. Biz de bir ay öncesinden araştırmalara başladık.

İki alternatifimiz vardı; tabi ki evde veya dışarda bir mekanda olacaktı. Evde bir partinin nasıl birşey olduğunu başkalarından gördüğümüzden, eşim kesinlikle evde istemedi. Ayakkabı ile eve girildikten sonra temizlenmesi, çocukların dağıtacağı üç katın da toparlanması gibi işleri kucaktan inmeyen bir bebe varken, gözümüz yemedi. Dışarda yapmaya karar verdik ve bir sürü yere mesaj attık.

İçinde çocuk oyun alanları olan kafeler, eğlence mekanları, kızımın gittiği jimnastik okulu gibi birçok alternatif var ama, ya dolu ya da fiyatı aşırı tuzlu olunca (ki onlar bile dolmuş, düğün yapıyorlar sanki aylar önceden yer ayırtılıyormuş) pek fazla alternatifimiz kalmadı. Bizim de ara sıra gittiğimiz kocaman kapalı-açık oyun alanlarından birinde yapmaya karar verdik. Buralarda temalı parti odaları var ve mekan bir miktar aktivite yapıyor (prenses odasını seçince prenses karşılıyor, gemi seçince korsan vs- detayları partiden sonra daha iyi öğrenicem), sonrasında çocuklar oyun alanlarıda dilediği kadar süre oynuyor. Çocukların çok eğleneceğine eminim de çok büyük olduğu için ilk tercihim bu değildi. Kızım daha ufak olduğundan ve alanda başka insanlar-çocuklar da olduğundan illa peşinden koşmamız gerekiyor. Neyse bu yıl da böyle olsun napalım.

Henüz fazla ahbabımız yok diye eşim iş arkadaşlarını çağırdı. Bir de karım yiyecek hazırlayacak demiş, oradaki ünümü bilen herkes davete atlamış :) Ben de Amsterdam Annelerinden birkaç kişi çağırdım ve kasabamızdaki komşular derken 20 aileye yakın oldu. Hepsinin en az bir (bazılarının iki) çocuğu var tahminen 60 kişi dersek, o kadar kişiye pasta ve ikramlık hazırlamak gerekecek. Mekanın içinde bir cafe olduğu için pasta dışında birşey getirmek yasakmış (yine de az birşey hazırlayacağım ne olur ne olmaz) ama sadece pasta bile 60 kişiyi düşününce bize epey pahalıya patlayacak diye sonradan kendim yapmaya karar verdim.

İlk yaptığım denemede bir sürü hata yapmıştım. Şimdi güzel bir krema tarifi buldum ve yine hazır pasta keki ile dün tekrar denedim. Bu sefer ufak bir pasta yaptım, kendi aramızda yaptığımız kutlamada kesip yedik. Tatlıyla arası hiç olmayan (nişanlandıktan sonraki ilk bayramda annemle açtığımız baklavayı bile yememiştir kendisi) sadece birkaç markanın pastasını yiyen kocacım fena bulmadı pastayı (geçen seferkini beğenmemişti). Pasta keki de hazır olmasına rağmen bir de tazeymiş, güzel oldu :) Eh bu da idare eder demek. Yırttık :) İşte bu da mini pastam, süslemesi daha değişik olacak elbette.

Elimde hiç bir özel pasta malzemesi olmadan ve yalvaran gözlerle al diye bakan bebenin telaşıyla yapılmıştır, kusurlarım yine var ama asla pastacı olmak niyetinde değilim zaten.

Böylece pasta meselesini kafamızda çözdüm. Pazar gününe bir tane iki katlı bir tane tek katlı yapsam yeter herhalde.

Bir diğer hazırlık da okuldaki kutlama içindi. Buradaki okul kutlamalarında, doğum günü çocuğuna diğer çocuklar hediye vermiyor. Tam tersi doğum günü olan çocuk arkadaşlarına hediye dağıtıyor. Bu güne kadar kızım diğer arkadaşlarından bir çok hediye aldı ve genede bir ufak oyuncak, kurabiye-cupcake gibi bir atıştırmalıktan oluşan minik hediyelerdi bunlar. Biz de kızım için boyama kitapları ve balon aldık, ben de kurabiyeler hazırladım ve paket çantalar yapıp onların içine koydum.

Pazar günü saatlerce şu ninja kurabiyelerle uğraştım. Ağız kısımlarının sabrımın bittiği ana geldiği belli oluyor değil mi? Basit bir şekil ama her ayrıntı ne kadar da uğraştırıyormuş. Neden ninjalı yaptığımı da biliyorsunuz zaten :) (http://ge-ce.blogspot.nl/2015/03/35ay-mektubu-nasl-da-buyudun-bebegim.html)

Aldığım hediyelik kitaplara uygun çanta-poşet bulamadım ve tabi biraz da şık olsun istedim. Dila 3 jaar yazdığım etiketleri ve fiyonkları yapıştırdığım çantalar hazırladım. Yapım aşamalarını da fotoğrafladım ama o da bir sonraki posta kalsın. Zira şuan gecikmiş akşam yemeğimi yiyorum ve son üç gündür çocukların zahmetlerine ilaveten bu hazırlıkların telaşından zayıf düşen bünyem hastalık sinyalleri vermeye başladı. Bir hap içip kendimi yatağa vurayım. Pek tabi ki Nova'nın çok yakındaki süt saatine kadar.