2. Gebelik Günlüğüm : 28. Hafta

Önceki hafta yazısına bakmasam kaçıncı haftada olduğumu unutacak yoğunlukta günler geçiriyorum. Gün içinde yapacak ve düşünecek çok şey var. Üstelik sanki hiç yol alamıyorum gibi hissediyorum. İlk hamileliğimde saatlerce bebek arabası, yıkanabilir bez, bebek yatağı nasıl olmalı gibi şeyleri araştırırdım. Şimdi eşim diyor mesela şu siteye bak indirim kuponumuz var, ama ben bakana kadar zamanı doluyor ve tam anlamıyla hiç inceleyemiyorum :( Bu hafta sonu da bu anlamda pek bir gelişme kaydedemedik. Baby Park isimli kocaman alışveriş merkezleri var Hollanda'da. Kaç haftadır gideceğiz gidemiyoruz. Pazar günleri kapalıymış ve her cumartesi de bir aksilik çıkıyor, darısı bu cumartesinin başına :)

Bu haftaya dair tek ilerleme oto koltuğu almamız oldu. Tabi onu da ben değil eşim araştırdı. 0-12kg için Helo'dan kalma bir koltuğumuz zaten vardı ama bir tane daha almaya karar verdik. Şekli itibariyle çok dar ve çukurdu. Normalden ufak doğan kızım bile 3. ayda sıkışmaya başlamıştı. Üstelik bu kış bebeği olacak (kalın giyinecek) bir de olabildiğince uzun süre kullanmak istiyorum diye daha geniş duran modellerden bir Maxi Cosi oldu şimdiki. Tabi ki ikinci el :) Yaşasın ikinci el pazarı gayet temiz bir ürün çıktı aldığımız.

Önceki yazıda söylediğim üzere geçtiğimiz cuma günü hastaneyle ilk görüşmemizi yaptık. Doktorumla tanıştık, kaydımızı yaptılar. Odasında usg olmasına rağmen yine elle kontrol etti karnımı ve sesini dinledik o kadar :( Bunca zamana geldik daha hala yüzünü bilmiyorum oğlumun. Eliyle yoklamasına göre ebatları normalmiş (buraya şaşırmış ikon koymak isterdim). 

O gün sabahtan beri biraz duygusaldım, hatta bu hamileliğin ilk ağlak anlarını yaşamıştım sabahında. Doktor nasıl hissettiğimi sorunca yorgun ve üzgün hissettiğimi söyledim ve biraz da ağlar gibi oldum karşısında. Kızım o gün hiç durmamıştı ve o anda yanımda da sürekli müdahale ediyordu, çok gerilmiştim. Sonradan galiba tüm hamileliğimi depresif  geçirdiğimi sanmış olabilir diye düşündük eşimle ama napıyım o an öyleydim. Doktor vajinal doğumun en sağlıklı olduğunu, mecbur kalmadıkça yapmadıklarını, ilki sezeryan olsa bile mümkün olduğunu falan anlattı. Benim fikrimi sordu ve kararsız olduğumu söyledim. Bir sonraki görüşmemiz 19 aralıkta olacak (ondan sonra da hep orda galiba son bir ay kalmış oluyor) o zamana kadar karar verebilirmişim. O tarihe kadar da yine ebelere devam edeceğiz ki yakın zamanda bir görüşmemiz daha var.

Helo da artık bu kontrollerden sıkılmaya başladı galiba hep gidiyoruz diye. Malum yanımızda taşıyoruz bırakacak kimse yok.

Bu haftaya kadar kilom sadece +6 şimdilik. Yorgunluktan ve karnımın basıncından olsa gerek kasıklarım ağrıyor. Aslında daha doğrusu bacağımın iç tarafındaki başlangıç yerleri ağrıyor. Tam kasık olmuyor galiba orası. Şöyle 4-5 parmak kalınlığındaki bölge. Gece de gündüz de çoğunlukla var sızısı. Hiç oturmadığımı zaten hep söylüyorum değil mi?

Novacımın hala yeri bol herhalde fır fır dönüyor olmalı. Her tekme seansında başka bölgeden girişiyor. Şaşıp kalıyorum daha demin buradaydın ne çabuk döndün diye. Eğer fazla tekmelememesini hoşlantı olarak yorumlarsam, sağıma yatmamı daha çok tercih ediyor sola göre. Ablasının yatağında ise hala kuzu gibi oluyor. Hep orda yatmasam gıkı çıkmayacak belki sıpanın, yandım ki ne yandım :)

Ha unutmadan söylemeliyim, bir daha kramp olmadı. O yazıma gelen yorumlardan sonra sütümü de muzumu da arttırdım ondan mı acaba? İnşallah yine olmaz. Haydi şimdilik hoşçakalın.