Tutmuş buraya yazmış. Tarihe not olsun, bu sabah keskin ve sert birşey geldi elime :) Kızım tam tamına 5 ay 5 günlük bugün.

Belki de bu güne kadar en keyifli aydı bu ay. Her ay gözlediğimiz gelişmeler çok heyecan verici ama bu ay iletişim konusunda milat denebilecek dönüşüm yaşandı bence. Bu zamana kadar yine iletişim kuruyorduk elbette ancak bu daha çok tek taraflıydı, yani biz onun seslerinden ve vücut dilinden ne demek istediğini anlamaya çalışıyorduk. Anlıyorduk da. Fakat şimdi bu iletişim çift taraflı oldu. Konuşması, sesler çıkarması değil kastettiğim. Onu zaten yapıyordu. Şimdi yine konuşuyor ama bir şeyler ifade etmek için, bizim dikkatimizi çekmek için, istediği birşeyi almak için vs. Gün içinde ııı ıhh larla beni öyle bir yönlendiriyor ki istediği yere onu taşıyor ya da objeyi uzatıyorum, uykusu geldiğinde hiç öğretmediğim halde eee-eee diyor, şarkı söylerken o da benimle melodik inlemelerle eşlik ediyor, komiklik olsun diye kikirdiyor, beğendiği bir şeyi görünce kahkaha sesleri çıkarıyor. Bizim söylediklerimizi de anlamaya başladı. Atta ve bıcı bıcıyı biliyor, tut dediğimizde tutuyor, al dediğimizde alıyor. Bu yüzden günlerimiz çok daha keyifli geçiyor.

Tabi artık minik bir kaşif olduğu için beni yorgunluktan bayıltmıyor da değil. Evde dokunup keşfetmedik yer bırakmadık. Dışarda, yaprakları otları inceliyoruz. Neredeyse her şeyi tadıyoruz :) En çok plastik su şişeleri, ambalaj kağıtları gibi şeylere meraklı. Oyuncak koleksiyonumuz da günden güne artıyor. Sevdiği oyuncaklar var onları görünce sarılıyor, kitaplarımız ve kartlarımız var her gün kocaman gözlerle inceliyoruz. En son minik bir piyano aldık fakat tuşları biraz sertmiş elleriyle basması için. Hiç önemli değil elbette, hiç durmayan ayaklar ne güne duruyor, ayaklarımızla bir güzel çalıyoruz piyanoyu :)

Her gün gezmeye ve banyo yapmaya devam ediyoruz. İkisini de çok seviyor. Ay başından itibaren destekle oturabildiği için banyoda artık oturarak da yıkanıyoruz. Bir de yüzüstü yatırıyorum, küvetinde bulunan kaplumbağa çıkartmaları ile konuşuyor, ayaklarını çırpıyor balık gibi yüzüyor.

Gündüz uykularımız bir Türkiye'de iken daha uzun süreli idi ama buraya gelince tekrar yarım saate düştü. Günde 4-5 defa olmak üzere yarımşar saatlik uyuyor. Toplamda gece de iyi uyuduğu için yeterli miktarda uyumuş oluyor ama benim için çok zor oluyor, hiç bir iş yapamıyorum. Tabi bu düzen her gün aynı şekilde de işlemiyor, mesela dün neredeyse hiç uyumadı gündüz. Bazen de nadir de olsa yarım saatlik süreler 45 dakikaya uzayabiliyor. Genelde 2 saat aktiviteden sonra uykusu geliyor, kimi zaman 3 saat de oluyor bu. Günlerimiz böyle uyku-aktivite-beslenme şeklinde geçiyor.

Beslenmeye gelince, anne sütünü almaya devam ediyor hala aynı iştahla. Tabi arada tattırmalarım da oluyor. Bir çok şey tattırdığım halde, ona özel hazırlayıp vermedim henüz hiç birşey. Bugün doktor kontrolümüz vardı sabahtan ve artık istersem ek gıda verebileceğimi söyledi. Çok sağlıklı iletişim kuramadık, çünkü Dila doktora geldiğimizde uyuyordu ve uyanınca ağlamaya başladı. Bir de aşı oldu üstüne ağlaması dinmek bilmedi. Doktor elma gibi meyveler ve sebze çorbası verebilirsin dedi. Kilosu da 6750gr olmuş (kafası da 42 cm). En son İstanbul'daki doktor kontrolümüze göre, 1,5 ayda 600 gr kadar almış ki ilk defa bu kadar az aldı. Biraz üzüldüm ama doğum kilosunun üzerine baştan itibaren aldığı toplam kilo makul sınırlar içerisinde olduğundan dert etmiyorum. Zaten bu ayın 20 gününde hasta olduğum için sütümün miktarı oldukça etkilendi ve muhtemelen besin değeri de düştü. Ancak çok şükür ki kızıma hastalık geçmedi. Şimdi günde bir öğün çorba ya da meyve ile başlayıp tepkisine göre geçiş yapacağım. Gerçi tattırmalardan alıştığı için kaşıkla verdiğim her şeyi yiyiyor ve maşallah çok da güzel çiğniyor.

Elleriyle tutma kavrama becerileri daha da gelişti, bacakları zaten hiç durmadan at gibi tepiniyor, oturmayı çok seviyor hatta hiç yatmak istemiyor. Uykudan uyanınca onu yatakta yarı doğrulmuş halde buluyorum, gece bile uyku sersemi doğrulmaya çalışıyor. Tabi oturması tam mükemmel değil yanlara devrilebiliyor bazen ama yastıklarla falan destekleyip bırakabiliyorum. Bu gün doktordan gelirken dışarda öğle yemeği yedik ve mama sandalyesinde oturtmayı denedim, gayet memnun kaldı. Yakında mama sandalyesi alma vaktidir bize :)


Emekleme konusunda ise fazla bir hareket yok sanıyordum ki dün akşam bizi şaşırttı. Doğduğundan beri reflü problemi nedeniyle hep eğimli yatırdığımız için karın üstü yatmaya pek alışmadı. Öyle durmaktan hoşlanmıyor ve bir süre sonra bağırıyor. Aslında kafasını kaplumbağa gibi uzattığı için bir süre sonra boynu yoruluyor. Ne kadar yaptırmaya çalışsam da kafasını koyup dinlenmesi gerektiğini öğretemedim (biraz inatçı da). Haliyle yorulunca dönmek istiyor. Dün akşam yine denemek için yatırmıştım ki kafasını kendiliğinden yere koydu, poposunu havaya dikti, bacaklarını da bisiklet çevirir gibi hızlıca hareket ettirdi ve ilerledi ! Öyle komikti ki, arkadan itmeli motor gibi :)


Geçen ay başladığı ayaklarını tutma, ağıza götürme çalışmaları bu ay tavan yapmış durumda. Öyle ki artık tesbih böceği vaziyette her an. Top gibi kıvrılıyor. Yukardaki resim de arabasında bile bu vaziyette olduğunun fotoğrafıdır. Tüm yüz resimlerimizde bir ve ya iki ayak da var bu ay fotolarında :)

Bazı günler olan huysuzluklarının nedenini dişe yormak istiyorum zira çok ama çok kaşınıyor dişleri. Sürekli kaşıyor dişlerini, beş parmak birden eli ağzında, diş kaşıyıcılarını, oyuncaklarını hep ısırıyor. İstanbul'dayken diş çıkarırken rahatlasın diye sürülen jellerden almıştım, onu sürmeden gece uykusuna dalamıyor kaşımaktan. Jeli de sevdi hoşuna gidiyor. Babasının da bazı akşamlar diş etleri kaşınıyormuş beraber sürünüyorlar :))

Bu ay hayret ve panik içersinde tecrübe ettim ki, kızım ne kadar da büyümüş. Bu hafta hava yine olduka sıcak ama geçen haftalarda 13 derecelere kadar düştü ve giydirebilecek kıyafet bulamadım. Yazı badilerle falan bir şekilde geçirdik ama hava soğuyunca eski kıyafetlerimize atladım hemen.  Gördüm ki hepsi minicik kalmış, kollar bacaklar yarım. Bir kaç gün alışverişe de çıkamayınca ne giydireceğimi bilemedim. İlk üç ay boyunca da hava soğuktu ama o zaman koyduğunda yatıyordu, battaniyelere sarıyorduk bir şekilde idare ediliyordu. Şimdi yatmak istemez, kucakta 5 dakika durmaz, hele battaniyelerden nefret ediyor, anında tekmeleyerek atıyor üstünden. İlk fırsatta alışveriş yaptık, kışlık giysiler aldık, gerçi giydiremeden hava ısındı ama olsun :) Bu bebek alışverişi mevzusu da hem büyük keyif hem de dert. Sezon sonu diye bir anlayış henüz olamadı hep sezon başı pahalı pahalı alıyoruz. Ama birkaç parça gelecek yaz için aldım, umarım olur.

İşte böyle her geçen gün ne kadar büyüdüğüne tanık olunca hem gözlerime inanamıyorum hem de günler çabucak geçiyor, bu hallerini kaçırıcam da kızıma doyamıcam diye ödüm patlıyor. O mis kokusu, kıkır kıkır gülüşü, melodik sesi (çok güzel ahenkli bir sesi var) beni mest ediyor, artık rüyalarımda bile hep o var.

Sonradan Not: Bu ay kızımı uyuturken "Hani o saçlarına taç yaptığım çiçekler..." şarkısını söylediğimi, başka şarkı söylediğimde ısrarla onu istediğini yazmayı unutmuşum. Bir yılın sonunda konservatuara hazırlanmış kadar olucam herhalde günde onlarca kez söylemekten

Bayramınızı kutlayalım istedik kızımla :)

Son zamanlarda seni çok düşünür oldum. Keşke olsaydın da kızım uyurken, evi şöyle sessizce çabucak süpürseydim. Sonra hemen silerdim. O uyurken elektrikli süpürgeyi açmak istemiyorum uyanmasın diye, hem de zor geliyor doğrusu. Kızım büyüdü artık daha hareketli daha kaşif bu günlerde. Oyuncakları da sık sık yere düşüyor ve her zaman da yıkanması söz konusu değil tabi. E bazen ben görmeden ağzına da atıyor. Mikroplarla tanışsın diye çok da katı değilim ama şu saçlar yok mu saçlar. Eskiden beri çok tiksinirim. Ağzıma saç gelmesi fikri bile beni deli eder.

İşte bu yüzden düştün aklıma. Olsaydın da her sabah şööyle bir süpürseydim saçları, sonra da hızlıca bir silerdim misss. İtiraf edeyim seni unutmuştum ben. Bu yaz Türkiye'ye gidince hatırladım. Annem hala balkonda kullanıyor seni. Yazlıkta da fayans kaplı zeminleri, bahçeleri süpürünce eski günler hatırıma geldi. Ne de severdim seni önceden.

Küçükken tellerini oyuncak bebek saçları gibi severdim, güya arasında kalmış başaklar da bitlerdi, ayıklamaya çalışırdım. Bahçeyi süpürme görevini sık sık üstlendim. Ama merdivenlerin köşelerini tam temizleyemiyordum senle. Elime çok büyük geliyordun, tam kıvıramıyordum bileğimi. Hatırlarsın sokakları da süpürürdüm. Küçük sokağımızı arkadaşımla baştan sona süpürmüşlüğümüz vardı. Yoo öyle külfetli bir iş değildi, oyun gibi gelirdi bize. Kendimizi küçük hanım zannederdik, bir de başımıza tülbent bağlardık saçlarımız tozlanmasın diye. Anneler de öyle yapardı ya hani.

Eskiden herkes kapısının önünü süpürürdü sabah kalkar kalkmaz. Hele yaz günlerinde, önü süpürülmüş, hafif ıslatılmış, çiçekleri sulanmış yollardan geçip bakkala ekmek almaya gitmek ne keyifti.

Sokaktan geçen satıcıdan yeni süpürge alacağımız zaman ben de koşa koşa giderdim yanına annemin. Onca süpürgeyi görmek hoşuma gidiyordu herhalde. Annem eliyle tek tek tartar, hafif olanı seçerdi. Bir de telleri fazla kalın olmamalıymış ki çabuk kırılmasın. İlk alınan süpürge biraz katır kutur olurdu süpürüken. Bir süre sonra ise yolunu bulmuş, hafif meyilleşmiş olur kıvama gelirdi. O zaman çok çabuk ve etkili süpürülürdü onla.

Annemlerin balkondan baktık kızımla bu gidişimde. Her sabah aynı çöpçü aynı noktaları süpürüyordu. Malesef mahallenin ergen delikanlıları her akşam oturup çekirdek çitleyip kabuklarını da yere atmayı adet edinmiş. O adamcağıza çok üzüldüm ama belki herkes titiz olsa ona da iş olmazdı kimbilir.

Burda senin aynından bulamadım, belki vardır da ben bilmiyorum. Markete gittim, bildiğin fırça gibi olan plastik süpürgelerden aldım. Senin yerini tutmuyor elbet ama şimdi her sabah şööyle bir süpürüyorum, saçları topluyorum ve ardından siliyorum. Evde fazla halı olmadığı için çok kolay oluyor. Belki elektrikli süpürge kadar etkin temizlik değil ama her gün olunca fazla batmıyor zaten. Üstelik tüm bunlar elektrikli süpürgeyi açma süpürme ve toplama zamanı kadar bile tutmuyor.

Aslında hiç bir anneyi ve davranışını eleştirmem biliyorum ki başına gelir insanın. Yalnız bir konu var ki anne olsun olmasın insanlarda pek tahammül edemezdim. Misal bir kişi bir huyundan ya da hayatındaki bir şeyden rahatsız, sürekli şikayet ediyor ama değiştirmek için hiç bir çaba göstermiyor. Bu insanlara şaşardım, sonuç istenildiği gibi olur ya da olmaz ama benim sloganım hep "harekete geç" olur. Durağan kalmak, o derdi çekmeyi kabullenmeyi kabul edemiyorum. Şimdi de hala aynı düşünüyorum ama anne olunca anladım ki, insanda bu değişimi gerçekleştirecek zaman da, enerji de kalmıyormuş. İstese bile yapamıyormuş. Belki de bebek dışında kendi de dahil hayatındaki her şeyi ikinci plana atmaktan kaynaklanıyor bu.

Anne olunca anladım ki, yemeği sıcak yemek, çayını sıcak içmek veya sohbetli kahveler vs bir lüksmüş. O gün içinde karnını doyurabildiysen ne mutlu sana.

Anne olunca anladım ki, eskiden yapmadığında huzursuz eden ev işleri artık yapılmasa da oluyormuş. Planlı düzenli biriysen eskiden, o düzeni bir daha bulmak imkansız. Eğer yarım yamalak da olsa ev dönüyorsa yetiyormuş.

Anne olunca anladım ki, sen artık sevgili, evlat, kardeş, gelin vs değilsin. Tüm sıfatların siliniyor sadece bebeğinin annesisin. Birisi nasılsın iyi misin diye sorduğunda aslında bebeğe bakabilecek durumda mısın diye soruyordur, kendine dikkat et dediklerinde önemli olan senin sağlığın değil, bebeğin sağlığıdır. Yani artık bebeğin yaşam destek ünitesi gibi bir kıvama geliyorsun, bebeğin ihtiyaçlarını sağlayabildiğin derecede önemlisin. Malesef bu beni çok üzüyor. Elbette onu her şeyden sakınacağım, canımdan değerli benim için bebeğim. Ama ben de insanım yahu beni de önemseyin çığlıkları kopuyor içimde.

Anne olunca anladım ki, tek bir gün içinde bile birçok duyguyu tavan yapmış şekilde yaşayabiliyorsun. Aklındakileri okuyup derhal (!) yerine getirmediği için eşine karşı sinirlerin tavan yapıyor, bebeğin huysuzlandığında ya da uyumadığında kafanı duvarlara vurmak isteyecek kadar kızgınlığın sonra da böyle hissettin diye vicdan azabın tavan yapıyor, ağladığında için içini yiyor acıma duygun tavan yapıyor ve keyifli gülücükler attığında ise içindeki mutluluk ve aşk tavan yapıyor. Normal hayatta böyle yoğun duyguları belki haftada bir yaşıyorsun ama anne olunca gün içinde bu ekstremum duygular arasında savrulup duruyorsun, duygu sarhoşu oluyorsun.

Devam edecek...

Helo'nun gündüz uykuları sıkıntılı. Sanki alarm kurmuş gibi tam tamına yarım saat uyuyor ve günde 4-5 kez oluyor bu.  Toplamda günlük yeterli uykuyu alıyor ama bu kısa sürelerde hiç bir iş yapamıyorum. Herbirinde kahvaltı, öğle yemeği, bulaşık, biraz ev toplama derken akşam oluyor. Uyanık olduğu saatlerde ise onunla sürekli beraberim. Oyunlar oynatmaktan, hoplatıp zıplatmaktan bitap düşüyorum. Bazen eşim işten geldiğinde diyor ki

Şu an kızım 4 ay 9 günlük. Bu ayın yazısını gecikmeli olarak yazıyorum. Üçüncü ayın dolmasına iki gün kala Türkiye'ye gitmiştik ve üç gün önce geldik. Böylece bir ayın tamamını farklı bir şekilde geçirmiş oldu kızım.