Aslında hiç bir anneyi ve davranışını eleştirmem biliyorum ki başına gelir insanın. Yalnız bir konu var ki anne olsun olmasın insanlarda pek tahammül edemezdim. Misal bir kişi bir huyundan ya da hayatındaki bir şeyden rahatsız, sürekli şikayet ediyor ama değiştirmek için hiç bir çaba göstermiyor. Bu insanlara şaşardım, sonuç istenildiği gibi olur ya da olmaz ama benim sloganım hep "harekete geç" olur. Durağan kalmak, o derdi çekmeyi kabullenmeyi kabul edemiyorum. Şimdi de hala aynı düşünüyorum ama anne olunca anladım ki, insanda bu değişimi gerçekleştirecek zaman da, enerji de kalmıyormuş. İstese bile yapamıyormuş. Belki de bebek dışında kendi de dahil hayatındaki her şeyi ikinci plana atmaktan kaynaklanıyor bu.
Anne olunca anladım ki, yemeği sıcak yemek, çayını sıcak içmek veya sohbetli kahveler vs bir lüksmüş. O gün içinde karnını doyurabildiysen ne mutlu sana.
Anne olunca anladım ki, eskiden yapmadığında huzursuz eden ev işleri artık yapılmasa da oluyormuş. Planlı düzenli biriysen eskiden, o düzeni bir daha bulmak imkansız. Eğer yarım yamalak da olsa ev dönüyorsa yetiyormuş.
Anne olunca anladım ki, sen artık sevgili, evlat, kardeş, gelin vs değilsin. Tüm sıfatların siliniyor sadece bebeğinin annesisin. Birisi nasılsın iyi misin diye sorduğunda aslında bebeğe bakabilecek durumda mısın diye soruyordur, kendine dikkat et dediklerinde önemli olan senin sağlığın değil, bebeğin sağlığıdır. Yani artık bebeğin yaşam destek ünitesi gibi bir kıvama geliyorsun, bebeğin ihtiyaçlarını sağlayabildiğin derecede önemlisin. Malesef bu beni çok üzüyor. Elbette onu her şeyden sakınacağım, canımdan değerli benim için bebeğim. Ama ben de insanım yahu beni de önemseyin çığlıkları kopuyor içimde.
Anne olunca anladım ki, tek bir gün içinde bile birçok duyguyu tavan yapmış şekilde yaşayabiliyorsun. Aklındakileri okuyup derhal (!) yerine getirmediği için eşine karşı sinirlerin tavan yapıyor, bebeğin huysuzlandığında ya da uyumadığında kafanı duvarlara vurmak isteyecek kadar kızgınlığın sonra da böyle hissettin diye vicdan azabın tavan yapıyor, ağladığında için içini yiyor acıma duygun tavan yapıyor ve keyifli gülücükler attığında ise içindeki mutluluk ve aşk tavan yapıyor. Normal hayatta böyle yoğun duyguları belki haftada bir yaşıyorsun ama anne olunca gün içinde bu ekstremum duygular arasında savrulup duruyorsun, duygu sarhoşu oluyorsun.
Devam edecek...
8 Ağustos 2012 Çarşamba
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
"Ama ben de insanım yahu" dedin ya.. İşte o cümle beni vuruyor ve bebek sahibi olmak konusunda ciddi korkulara sürüklüyor.
YanıtlaSil@seda, olumsuz etki yapmak istemem, bir süre insan böyle hissedebilir ama büyüdükçe tüm taşlar yerine gelecek inanıyorum. bir de getirdiği güzellikler, negatifliklerin yanında öyle çok ki
YanıtlaSilSiz ben misiniz? Benim gibi dusunen birilerinin olmasi ne guzel. Yalniz degilmisim sevindim. Zamanla gecer fiyorlar bana , ben de size diyeyim. Zamanla gececek bunlar.
YanıtlaSildoğru söze ne denir..
YanıtlaSilGeCe ciğim merhaba,
YanıtlaSilCennet neden Annelerin ayakları altında sanıyorsun, Öyle meşaggatli ve zor bir görevki anne olmak. Ama dünyalar bir tarafa dedirten sevgisi varya evlatlarımızın işte o nedenle katlanıyoruz her zorluğa çümkü değiyor. Allah cc yaratırken koymuş içimize merhameti ve sevgiyi başka türlüsü elimizden gelmez . İsteklerimizi, kendimizi elimizin tersiyle itip Çocuklarımıza vakfettik hayatımızı.
Sabır canım geçecek.
Sevgilerimle*
bayiliyorum abla yazilarina. Sanki sen beni gorup icimdekileri okuyup paylasiyorsun burda. Cunku ben dile getiremiyorum, dile getiremeyince daraliyorum. Burda okuyunca oh diyorum, yalniz degilim, sorun tek bende degil.
YanıtlaSiltesekkur ediyorum, gercekten bu yazini okuyunca birazda olsa moralim duzeldi, kendime geldim biraz ..
Not: sen bence kitap yazmalisin :)
yorumlara bakılırsa çok karamsar yazmışım, halbuki bana öyle gelmemişti amacım dertlenmek değil yaşadığım gerçek olanı yazmaktı. yine de olumsuz etkilemek istemem anne adaylarını, çünkü güzel yönleri ise sayılmayacak kadar çok, bir sonrakinde de onlara yer vereceğim
YanıtlaSilbu tavan duyguları derken;kalabalık ortamda ve fikir ayrılıklarının olduğu insanların yanındaysa negatif olanını bir de sen düşün!!!
YanıtlaSilAh bir bilsen,büyüse bile her zaman o bebeğin yaşam ünitesi olmaya devam edeceksin.Belki tuvalet ihtiyacını giderecek kendisi, yemeğiniyiyebilecek,v.s..... ama anne her daim o canlıya can olmaya devam edecek.İnan bu böyle, fırsat buldukça kendini dinlendir, enerji depolama bak kendin için ömür boyu...Tecrübe ile sabit.Kolay gelsin.Sevgiler.
YanıtlaSilcanım gececim, benim en bozulduğum şeylerden biri de, biri geldiğinde kapıyı açarsın çocuğun arkandan gelecek kadar büyüdüyse eğer, gelen kişi seni görmez bile hemen çocuğuna yönelir. Sen de apışıp kalırsın kapıda öööyle. Ama annelik mevzusunda artılar eksileri hep yener, pataklar bile...
YanıtlaSilhepsine katılıyorum..
YanıtlaSilBlogundan çıkamıyorum :) Evet söylediğin gibi bebeklerin gelişimleri birbirine benziyor.Hatta doğum hikayeni okudum da yaşananların bazıları kelimesi kelimesine aynı.Üstelik farklı ülkelerdeyiz :) Belki de herkesin aynı ama detaylarıyla anlatan sadece biziz.
YanıtlaSilMaşallah Dila'ya çok ama çok tatlı bir çocuk.Allah bağışlasın onu sizlere,sizleri ona.
Ben de Rüzgar'ın gülücükler saçtığı elini kolunu bilinçlice oyuncaklarına filan uzattığı,agucuk sesler çıkarttığı günleri bekliyorum heyecanla.
Süt konusuna gelince,sağma makinemi nasılsa işine yaramıyor bana ver diyen bir arkadaşıma vermiştim.İstemenin vaktidir.Yazdıkların çok gaza getirdi beni.Tabi bu girişimimde mamanın maddi olarak çok külfetli bir şey olduğunu kavramamın da çok etkisi var :)
Sevgiler bizden size,Türkiye'ye ve hatta Ankara'ya olur da gelirsen bir kahve içeriz.
Tum sifatlarin silinmesi acaba bizim elimizde mi diye dusundum bir an.Ben en cok anneyim fakat hala es , gelin , kardes oldugumu fazlasiyla hissedebiliyorum.Ben cok cabuk mu alistim anne olmaya , cocugumu hayatimin merkezi yapmaya?Bazen normal olmadigimi dusunup telaslanmiyor degilim.
YanıtlaSilİlk yorumumdan sonra eklemek istedim. Olumsuz etki bırakmak istemem demişsiniz ya. Asla öyle düşünmedim. Olumsuz bir etkiniz yok tersine faydanız var. Durmadan sadece anneliğin ulvi taraflarından! bahsedenlerdense gerçekleri yazmanız beni çok mutlu ediyor ve bilgileniyor. Çünkü herşeyin keyifli tarafları kadar zorlukları da var ve bunları bilmek insanı daha hazırlıklı yapıyor bence. Ben sizin sayenizde en azından başıma bunlarda gelecek diyebilirim. Yaşayacağım şeyleri bilirsem, bilinçli bir şekilde eğer mümkünse önlemini almaya çalışabilirim. O yüzden yazdıklarınız benim için çok önemli. Annelik bana hem çok yakın hem çok uzak şu an. Sanırım bunun bir arası yok :) Doğru zaman var mı onu da bilmiyorum. Çok kararsız ve karışığım bu aralar.
YanıtlaSil