KG 41-52 Kabullenme

Gecen hafta podcastleri yazinca, gunluklere verdigim ara nasil da uzamis, simdi yazarken farkediyorum. Bu sure zarfinda cok sukur biz de yakinlarim da iyiyiz, onceki postlarda yazdigim ablam ve yegenime dair olan endiselerim gecti. Onlarda bu kadar zaman gecmesine ragmen bir belirti olmadi, her halde virus onlari es gecti.

Gecen hafta okul tatilinin ilk haftasiydi ama sans bu ya, bir aydir araliksiz yagissiz olan hava, tum hafta boyunca yagisli ve soguktu. Disari cok az ciktik haliyle. Biliyorum turkiyede cocuklara surekli yasak var, hafta sonlari da herkese yasak. Bizde ise o yasak hic gelmedi, sosyal mesafeyi koruyarak cikmak zerbest ancak biz sahsen oyle sik sik cikan insanlardan olamadik. Birincisi zaten dersler o kadar cok zaman aliyordu ki cabucak aksam oluyordu, ikincisi cocuklar evde kalmaya oyle alistilar ki cikmak istemiyorlar. Nadiren ciktigimizda ise ne yalvarmalar yapmis oluyoruz cikarabilmek icin. Diger yandan disari cikmak insanda ayrica bir gerginlik yaratiyor, rahat olamadiktan sonra cikmak istemiyorsun. Genelde hep dogal alanlara cikiyoruz. Gectigimiz haftasonu ve ondan onceki haftasonu ise ayni yere gittik yuruyus yapmaya. Ilk gisidimizde tesadufen kesfettigim yeri asagidaki haritada goruyorsunuz. Hollanda sular ulkesi elbette ama bazi yerler cok ilginc. Ustte yatay olarak gorulen duz yol bir patika, iki yani agaclik ve ancak 1-1,5 mt genisliginde bir yurume yolu. Tabi iki tarafinda da su var manzara sahane. Bu yol boyunca yurumek cok keyifliydi. Bir suru guzel fotograf da cektim.

Bu hafta esimin gun icinde bana verdigi iki saati oldukca verimli kullandim ve her gun birseyler yaptim. Bunlardan biri de podcast kaydiydi onu da yazmistim zaten. Ayrica cok istedigim punch nakisi setim geldi, nakisa basladim; bazi kitaplarimi bitirdim yenilerini okumaya basladim, ; is aramalari ile mesgul oldum; bazi gunlerde de sadece dinlendim. Okullarin acilmasi fikrini de biraz daha kabullenmeye basladim sanirim. Baslarda dusundukce bunalimlara dusuyordum, simdi eninde sonunda bu gunun gelecegini, cocuklar bunaldigi icin belki onlara iyi gelecegini dusunup pozitif kalmaya ugrasiyorum. Ustelik ne kadar guvenilir oldugunu bilmesek de hollanda grafiklerinde egri inise gecti. Bu biraz, evet belki gercekten bitiyordur, az kalmistir umudu veriyor. Diger yandan hep saglik sisteminin guvensizliginden bahsediyoruz ama sahsen burada yasadigim surecte, hic olumsuz seyler yasamamistim sisteme dair. Belki diyorum, gercekten iyilerdir, onlar da cok sey ogrenmislerdir.

27 Nisan koningsdag diye bilinen kral gunuydu. Tum ulkenin turuncu giydigi eglenceler yapilirdi eskiden. Bu yil kral ve ailesi kapilarinin onunden bir bildiri yaptilar o kadar. Eskisi gibi kutlama yasaklandi ama tabi disari cikmak serbestti. Kisisel olarak artik insanlar ne kadar kutlayabiliyorsa o kadar kutladilar. Dun ve bu gun de onemli gunler hollanda tarihinde, dun ikinci dunya savasinda olenler icin yas gunuydu, bu gun de ikinci dunya savasindan sonra ozgurluk gunu. Tabi yine tum geleneksel kutlamalar torenler yapilmadi.

Saniyorum ki bu karantina donemi uzmanlar tarafindan her acidan ele alindi. Sanatcilar, terapistler, kisisel gelisim koclari vs artik yapilmasi mumkun olan tum oneriler carsaf carsaf yayinlandi. Instagramda her aksam onlarca canli yayin yapiliyor. Herkes birilerine tavsiye veriyor. Fakat belki bunlarin yuzde doksani can sikintisindan kaynaklaniyor. Bu surec bittiginde farkli bir hayata donusen insan sayisi ne kadar olur sizce? Ders alan, tuketimi azaltan, o hep onerilen insan profilini kastediyorum tabi. Yoksa hepimiz icin bir seyler degisti ve donustu. Fakat saniyorum ki eski aliskanliklarimizi da cok ozledik. Burada avm olayi pek yok, ancak ihtiyacimiz olunca ayda bir gittigimiz carsilar var. Cok sik gitmesem de, ben bile gitmeyi, gezmeyi, bakinmayi ozledim. Restoranda yemek yemeyi (en cok sushi) ozledim. Dekorasyon magazalarini, ikeayi gezmeyi ozledim. Cocuklar icin alisveris yapmayi bile (hep onlarin isteklerinden sevdigim magazalara vakit kalmiyordu) ozledim. Galiba surec bitince insanlar eskisinden daha cok buralara meyledecek. Tatile gitmeyi erteleyenler belki bir daha mi gelicem dunyaya diyip gidecek, ekonomik durgunluktan sonra bir patlama yasanacak belki de. Cinde bosanmalarin arttigi haberi gibi baska bir haber daha vardi. Cok pahali luks bir magazaya insanlar akin etmis ve hayatlarindaki maksimum ciroyu yapmis adamlar. Demek ki insan hep erteledigi ozel isteklerini ne olursa olsun yapmaya meyledecek. Ben n'apardim diye dusununce, eskisinden farkli bir tavir sergilemezdim herhalde gibi geliyor. Ama gezip bakinmayi arkadaslarimla ciktigimiz aksam takilmalarini cok isterim.

Karantina gunleri basladiginda, surekli evde kalinca, evde yapilmasi gereken derin isleri birer birer yaparim ne guzel, diye kurdugum hayaller, elimde patladi. Kendimi oyle huzursuz hissediyordum ki bir aksam bu gune kadar yapmis oldugum isleri dusundum. Aslinda gercekten yaptigim listeye checkler atmisim da haberim yokmus. Bu yogunlukta onlari bile yapmis olmak iyi bence. Cunku goz ardi ettigimiz bir sey var. Surekli evdeyiz evet ama surekli evde oldugumuz icin, normal zamandakindan cok daha fazla ev isi cikiyor. Daha cok dagilmis oyuncak, daha cok yemek, saha cok sac/kil/toz, daha cok kirlenmis lavabo ve tuvaletler.... Yani bir yandan bu gunluk isler dagini eritmeye calisirken, baska bir isler dagina da tirmanmaya calisiyoruz. Ayrica bunlari normal gulluk gulustanlik bir ruh halinde degil, kaygilarimizla bogusurken yapiyoruz. Bence cok iyi is cikariyoruz.

Ikinci dizi olarak da 6 bolumluk Alias Grace izledim, begendim diyebilirim. Yemek yaparken sesli kitap ve podcast dinlemeye devam ettim, aksamlari yatmadan once veya gun icinde kahve molalarinda kitaplarimi okudum. Nakis islemek de oyle iyi geldi ki (onunla ilgili ayri bir post yazacagim) iyi ki almisim diyorum, simdi yaziyi bitirip ona kosmak icin can atiyorum.

Cocuklardan da bahsedecek olursam, genel olarak keyifleri yerinde. Birbirleriyle iyi oynamaya basladilar, kendilerine evcilik tarzi oyunlar kuruyorlar. Bazen hic aklima gelmeyecek oyunlar turetiyorlar, genel olarak birlikte yasamaya alistilar diyebilirim. Zaman zaman ruh hallerinde dalgalanmalar oluyor ama onlari da bol bol sarilarak gidermeye calisiyoruz. Kizim online jimnastige devam ediyor, kimi zaman 3,5 saat kesintisiz yapiyor. Calisma grubunda o ve onunla yasit bir kizdan baska diger kizlar hep daha buyukler. Onlarin rahat yaptigi ama ufaklarin yapamadigi birkac zor hareket var (dirseklerin ustune kalkip dumduz havada durmak gibi) ama yapmak icin israrla cabaliyor, dengesi bozulunca sinirinden agliyor. Ona buyuk kizlarin da onun kadarken yapamadigini anlatmaya calisiyorum ama ikna olamiyor. Ogretmeni ozel olarak mesaj atip, cok hizli gelisme gosterdigini, cok zarif oldugunu, gayretinden memnun oldugunu soyluyor ama iste dedigi dedik. Okullar acildigi zaman spor okullarinin da acilabilecegi aciklanmisti ama bizim okuldan haber gelmedi henuz, bakalim nasil devam edecekler?

Oglumda dinledigi bir seye dikkatini verip aklinda tutma ile ilgili bir sikinti oldugunu farketmistik. Muhtemelen o yastaki bir cok cocuk boyle, cunku gorsel bilgilerin yogun oldugu dunyaya dogdular ve genelde oyle buyuyorlar (siz de bir kontrol etsenize bakalim nasilmis). Bu konuda gelistirmek icin her gun bir hikaye dinletip, o hikayeyi anlatmasini istiyor babasi. Toplamda 15-20 dakika suruyor. Hikayeyi internetten buluyorlar, genelde klasik masallar. Ve iki haftada muthis gelisme gosterdi. Yine oyun ablasiyla online derslere de devam ediyorlar, gerci cogunlukla oyun oynamak istiyor ama yine de egitici oyunlar yapmasina gayret ediyoruz. Gecenlerde adam asmaca oynadilar, okumaya gecmedi tabi ama harfler, basit kelimeler falan herhalde ogretici oluyordur.

Bu gun uyumadan once hidirellez dileklerimizi hazirlayip gul agacina bagladik. Saniyorum tum dilek dileyenler, corona gitsin dilemislerdir. Icimde az kaldigina dair bir his var. Gecsin bitsin cok guzel bir yaz gelsin insallah. Saglicakla kalin.