Benim Kızım Büyümüş Vol.4

Bundan bir hafta önce bir gece odasında uyumak istedi ve uyudu. Birkaç saat sonra odamızdaki beşiğe aldık. Aradan iki saat geçmedi ki uyandı ve odasındaki yatağı için ağladı. Götürdük ve uyudu sabaha kadar.

Ertesi gece yine sorduk odasını istedi. O gece tüm gece boyunca yatağında uyudu.

Ondan sonra her gece ve evde olduğumuz gündüz uykularında (bazen yolda uyuyup uyanıyor) odasında o yatakta uyumak istedi. Hala soruyorum ama beşiğini asla istemiyor.

Son bir kaç aydır yatarken yanına bi dünya oyuncak aldığı için beşikte sıkışıyordu muhtemelen. Şimdi kocaman yatakta sere serpe yatıyor. Hatta dün akşam onu uyutmak için yanına uzanmışken, bacaklarıma çaptığı için beni kovdu. Git git yer yok! :)

İlk bir kaç gün yattığım yerden onu görememek öyle tuhaf geldi ki, kolay değil tam iki yıl. Sonra alıştım ama bunda yorgunluktan sızmamın da etkisi olabilir. İlk bir kaç gece eşim benden daha sık kontrol etmek için uyanmış, bazı geceler süt istemiş o hazırlamış hiç haberim yok :)

Böylece iki yaşına on gün kala ayrı odaya geçmiş oldu ki ben de iki yaş civarı geçeceğini düşünüyordum. Böyle tercih ettiğim için değil kızımı tanıdığım için.

Bu ayrılığın bir güzel yanı var ki akşam uyku öncesi ve sabah uyku sonrası koklaşma, kıkırdaşma sürelerimiz uzadı. Hatta bunu kendi istediğini belli ediyor. Ne diyeyim gerçekten büyüyorlar.

Fotoğraf biraz karanlık ama kocaman yatağında (120x200cm) ufacık kaldı. Aynen hastaneden eve geldiğimizde beşiğinde küçücük kalması gibi. Gün gelecek bu yatağı da dolduracak değil mi? :(