15 Ekim 2012 Pazartesi

# bebeklerde uyku # bebeklerin kendi kendine uyuması

Helo Nasıl Kendi Kendine Uyumaya Başladı

Kızım 5. ayından itibaren (neredeyse 1,5 aydır) artık kendi başına uyuyor. Maşallah diyelim hemen. Bir gün gündüz uykularından birine hazırlanıyorduk, tuvalete gitmem gerekti, yatağına koydum şimdi geliyorum dedim. Geldiğimde yastığının kenarında bulunan bağcıklarla oynaya oynaya mayışmış, daldı dalacak hale gelmişti. Hiç ilişmedim biraz sonra uyudu ve o gün ve ertesi gün tüm uykularını kendi başına aynı şekilde yaptı. Bir süre diş dolayısıyla bu düzen bozuldu ama şimdi neredeyse tüm uykularını kendi yapıyor. Bazen yardımıma ihtiyaç duyuyor elbette ama kendi kendine dalmayı öğrendi diyebilirim.

Bu değişim bir anda olsa da şimdi düşününce aslında aylar süren bir hazırlık ve birikimin sonucu oldu. Daha hamileyken uyku eğitimi konusunda araştırmalara başlamıştım ancak özellikle bir yöntemi uyguladım diyemem. Öğrendiklerimi de kullanarak zamanı geldiğinde gerekeni yapmaya çalıştım. Bu süreçte uyumayı öğrenmesi için hiç acele etmedim. Beyinde uyku merkezinin yer aldığı kısmın 5-6. aylarda gelişmiş olacağını, bu aydan itibaren uykuya dalmayı öğreneceklerini düşünüyordum. (Bunun açıkça böyle olduğunu söyleyen bir kaynak bilmiyorum, okududuklarımdan böyle bir çıkarım yaptım). Bu yüzden bu süre öncesinde verilen uyku eğitimlerinin de çok kalıcı olmayacağına inandım.

Bu yazıda bizim neler yaptığımızı anlatacağım. Tabi ki bize özel bir durum olduğu için herkes de işe yaramayabilir ancak fikir verebilir. Yazı çok uzun olacağa benziyor, ilgi duymayanlar bundan sonrasını okumayabilir.

Önce doğduğundan itibaren nasıl bir uyuma ortamında bulunduğundan bahsetmem lazım. Beşiği dümdüz parmaklıklı ahşap bir beşik. Sallanmıyor (bir ara sallanan beşik olmadığına çok pişman oldum ama şimdi memnunum çünkü beşiğine bağımlı olup, başka yerde uyuyamayabilirdi bu yüzden) ve bizim yatağımıza bir adım ötede paralel duruyordu (yaklaşık 15 gün önce yeni eve taşındık şu an beşiğin yan tarafı çıkmış ve bizim yatakla bitişmiş halde). Doğumdan sonra birkaç gece beşiğinde yatırdım ama kusmaları nedeniyle birkaç kez panik yaşayınca aramıza aldık. Yatış o yatış bu eve taşınana kadar yani 6 ay olana kadar hep aramızda yattı.

Bunu tercih etmemin birkaç sebebi var
  • birincisi bir miktar işitme kaybımın olması nedeniyle beşiğinde yatarken gece mıkırdanmalarını duyamacağımı zannedip neredeyse hiç uyumuyordum. Aslında duyuyordum ama ben çok tedirgindim sürekli kontrol ediyordum.
  • beşiğinde yattığında daha sık uyanıyordu. Hele hareketlenmeye başladığı dönemde kendini sıkıştırıyor ağlayarak uyanıyordu.
  • ve tabiki aramızda yatması benim çok hoşuma gidiyordu, daha kolay emziriyorum, hemen kontrol ediyorum, sabahları ise çoook keyifli uyanıyoruz :)
Doğduğundan beri kızım geceleri yaklaşık 12 saat uyur ve iki kere emmek için kalkar. Bu yüzden uyku sorunumuz pek olmadı. Aramızda yatınca emmek için uyanmıyor bile. Sakin sakin uyurken, yine uyuyor olduğu halde, kıpırdanmaya sağa sola dönmeye, ayaklarıyla tekmelemeye başlıyor. Bu durumda acıktığını anlıyorum, uyanmadan emziriyorum ve gazını çıkartıyorum. Yine sakinleşip uykuya dönüyor.

Aramızda yatınca, bir çok anne gibi acaba ezer miyim korkusunu çokça yaşadım ve hala zaman zaman yaşıyorum. Fakat bir süre sonra bilinçaltından bir refleks oluşuyor sanırım, dikkatli oluyor insan. Bir de bizim yatağımız oldukça geniş ve üçümüzün de kendine ait alanı var. Yanımızda yatınca öyle koyun koyuna yatmıyoruz yani. Aramızda mesafe oluyor, hepimizin ayrı yastığı yorganı oluyor ancak isterse elini uzattığında bize dokunabiliyor Helo.

Böyle mesafeli yattığımız için koynuma alışacağından korkmadım. Zamanı geldiğinde beşiğine geçirecektim ve şu an o geçişe başlamış durumdayız. Şimdi beşiği yatağımıza bitişik halde uyuyoruz, bir süre sonra iyice alışınca beşiğini ayırmayı, yürümeye başlayınca beşiği alçaltıp, iki çubuğu çıkartarak kendisinin girip çıkabileceği bir yatağa dönüştürmeyi hayal ediyorum.

Beraber yatmanın bebeğin anne babaya (özellikle babayı az görüyorsa ona) doyması için gerekli  olduğunu düşünüyorum. Şu anda kızım aşırı ilgi düşkünü değil. Sevgimizi ve ilgimizi bolca gösterdiğimizden ne kucağa, ne koyna meraklı. Şimdi farkediyorum ki gün içinde ilgiye doyuyor olması uykuya katkı yapıyor. 
Bebek diğer zamanlarda ilgiye doyduğu için uyutmak için kucağa alındığında ya da pışpışlandığında bunu uzatmaya çalışmaz. Yani eğer bebek ilgiye muhtaç ise bu süreyi uzatmaya çalışabilir, bu yüzden uykuya daha zor dalabilir
diye düşünüyorum. Bu birinci adım bence.

Bir diğer adım ise bebeği gözlemlemek. Kızım 3 aylık civarında uyumaya çalışırken, önlük takılıysa önlüğünü, yoksa tişörtünü tutmaya başladı. Bunu farkedince hemen eline bir şeyler verdim. Duruma göre battaniye, tülbent, bazen başka bir badisi, mendil vs. Böylece uyku arkadaşı edinmiş oldu. Fakat bu konuda esnek olmaya çalıştım çünkü, yıllardır yıkanmayan, eskimiş battaniyelere tutkun çocuklar olduğunu duydum çevremde. Bu yüzden daha en başından hep aynı objeyi değil değişik değişik verdim ve şu an ayırım yapmıyor. Özel bir oyuncak almayı da aynı sebepten tercih etmedim.
tülbenti evire çevire uyurken
İkinci adım olarak
bebek gün içinde gözlenmeli. Bazen bazı oyuncaklarla oynarken dalar o oyuncak onun uyku objesi olmaya adaydır. Eğer saçla oynamayı seviyorsa saçlı bir bebek alınabilir. Mesela geçen gün kızım su şişesinde kalmış suyun hareketlerine baka baka daldı, belki o da uyku objesi olabilir.
Uyku objesi gerçekten işi kolaylaştırıyor. Onu eline aldığında sakinleşiyor. Emzik de öyle ama bence özellikle 5 aydan sonra elini kolunu meşgul edecek bir şeye ihtiyaç duyuyorlar.

Bir diğer husus uyuma mekanı.
Yattığı yerde dikkati dağıtan oyuncaklar olmamalı. Görüş alanı temiz olmalı. Eğer böyle şeyler varsa onları incelemeye başlıyorlar.
Önceki evde beşiğin hemen yanındaki dolabın üzeri kremler, oyuncaklar vs doluydu. Bu yüzden beşikte kendi kendine uyuyamıyor, genelde bizim yatakta uyutuyordum. Şimdi dolabı beşikten uzağa koydum, kendi yatağında uyuyor. Dönencesini de çıkarıp başka bir yere koyuyorum, dönenceyi oyun zamanlarında kullanıyoruz biz.

Bunlar bebeğin uykuya dalmasını kolaylaştıran etmenler. Fakat asıl önemli olan kendi kendine uykuya dalma becerisi geliştirebilmek. Bu aynı zamanda uyku sırasındaki geçişleri sağlaması açısından da önemli. Biliyoruz ki bebekler 30-45 dakkalık aralıklarla uyanırlar. Bebeğiniz gece veya gündüz bu sürelerden uzun uyuyorsa demek ki tekrar uykuya dalabiliyor, yani aslında kendi başına uyumayı biliyor. Eğer ilk uykuya başladığında dalmakta zorluk çekiyorsa, uykuya dalmayı bildiği halde, muhtemelen çeşitli uyaranlardan dolayı bunu gerçekleştirmekte zorlanıyordur. Bu aşamada adım adım ilerlemekte fayda var. Bebeğin sevdiği, sakinleştiği yöntemler bulunup yavaş yavaş istediğiniz yöne doğru çekebilirsiniz.

Gelelim bizim yaramaza. Önce bol bol kucakta pışpışlanarak uyudu. Sonra kollar iflas etti ayaklara geçtim. Hatta bazı kriz anlarında battaniye ve salıncakta da salladık. Mesela bazı zamanlar öyle huzursuz oluyordu ki bir türlü sakinleşemiyordu. Bir süre battaniyede sallayıp yatıştırıyor sonra ayaklarımda devam ediyordum. Uyumayı öğrenme sürecimiz de aynen bunun gibi oldu ama uzun zamanda tabi.

Önce hep ayağımda sallıyordum. Bazen ayağımda sakinleştikten sonra tam dalmadan yatırıp, yastığını sallayarak dalmasını sağladım. Bazen de hiç ayağımda sallamadan yastıkla başını sallamam yetti. Bunu onun durumuna göre ayarlıyordum. Bir süre sonra ayağımda sallanmak istemedi, kendini atmaya başladı. Ben de yatırıp (genelde yan çevirerek) eline tülbenti vererek uyutmaya başladım, kah okşadım, kah pışpışladım, bazen hiç dokunmadım ama mutlaka ninni söyledim. Bebek annenin yanında olduğunu bilmek istiyor, bunu sesle (ninni söyleyerek) ya da dokunarak hissettirmek lazım. Anne kokusu da yetebilir belki ama ben zaten sevilmeye izin verdiği neredeyse tek zaman bu süre olduğu için tüm nimetlerinden faydalanıyorum :)

Kendi başına uyuturken başlarda sağa sola dönmekten uykuya dalması kolay olmuyordu ama sabrettim, şimdi çok daha kısaldı bu süre. Fakat hala tam uykuya dalana kadar yanında oluyorum. Belki bensiz de uyur denemedim ama ayrıca ben de yanından ayrılmak istemiyorum, doya doya seyrediyorum.

Bizim gündüz uykularımız kısa ve sık olduğu için (günde 4 kere yarımşar saat) daha çok pratik yapma şansımız oluyor. Fakat her zaman çok düzenli olmayabiliyor. Bazen yeteri kadar uykusu gelmemiş oluyor ( o zaman yatakta yatarak veya oturarak oynuyoruz), ya da aşırı enerjik oluyor bir türlü sakinleşemiyor ( onu sevip okşayarak, zorlamadan kolunu bacağını tutarak sakinleştirmeye çalışıyorum). Bütün şartlar sağlandığında birkaç dakikada uyumuş oluyor.

Gün içinde 2-3 saat aralıklarla uyuduğu için genelde uyanık olduğu zamanlarda bolca aktivite yapıyoruz ve yoruluyor. Uykusu gelmeye başladığında bunu ifade ediyor. Gözleri kızarıyor, ovmaya  başlıyor, neşesi kayboluyor. Bu anı yakalamak önemli. Eğer uyku işaretleri kaçarsa ve uykusu olduğu halde uyuyamazsa (muhtemelen) başları ağrımaya başlıyor bebeklerin. Huysuzlanıyorlar, kolay uykuya dalamıyorlar. Bazen biz de uyku zamanını değerlendiremeyince onu uyutabilmek için kaşlarına ve başına masaj yapıyorum. Nasıl biz büyükler her zaman alıştığımız saatte uyuyamayınca başımız ağrıyorsa onların da ağrıyor olmalı ki masaj iyi geliyor ve uyuyor sonrasında.

Kendi kendine uyumaya yeni başladığı dönemlerde gündüz uykularında düz yatakta değil de yastıklarla destekleyerek iki büklüm olmuş şekilde uyumaktan hoşlandığını farkettim. Belinden yukarısına bizim yastıklarımızdan birini eğimli olarak koyuyorum, bir de ayaklarını yine büyük bir yastıkla havaya kaldırıyorum (kendisi V şeklinde olacak şekilde, oto koltuklarında aldığı pozisyona benzer). Bebeklerin bu pozisyonda uyumasını sağlayan özel yataklar olduğunu görmüştüm internette, ben de kendimce yapmaya çalıştım. Kollarını iki yana açabildiği için ve istediğinde de sağa sola dönebildiği için bu yatış çok rahat geliyor olmalı (tabi yüzüstü yatan bebekler için uygun olmayacaktır).

Kısaca özetlersem ben Helo'yu sürekli gözlemliyor, onun için imkanlar oluşturmaya çalışıyorum. Sabredemediğim zamanlar da oluyor bazen ama kendime hatırlatmaya çalışıyorum. Onun kolay uyuması, kaliteli ve rahat bir uyku çekmesi, dinlenmek ve kendi işime bakmak için değil, aslında onun büyümesi için ve uyumaya ihtiyacı olduğu için gerekli ve önemli. Önceliğin ne olduğunu anımsamak sakin kalmayı kolaylaştırıyor.

Yazım çok uzun oldu, okuma zahmeti gösterdiğiniz için teşekkür ederim.

21 yorum:

  1. Maşallah zorlar kolay olmuş bile hayatınızda,biz oğluşla şimdlik çok zevkli uykular geçiriyoruz inşallah hep böyle gider ama pek sanmıyorum.Doğduğundan bu yana emziriyorum gazını çıkartıyorum ve yatağına koyuyorum emziğini de verip hafif sağa ya da sola yatırdığımda iki dakika sonra sızmış oluyor gece ise işimiz daha kolay karanlıkta hemen uyuyor hatta bazen gazını bile çıkarttırmadan bakıyorum ki emerken uyumak üzere hiç kıpırdamadan biraz kucağımda bekletiyorum sonra yatırıyorum.Geceleri 4 saate bir kurulu saat gibi uyanıyor ama sabah 6'da mutlaka uyanık oluyor babasını işe göndermeye kararlı diye düşünüyoruz biz :) özledik seni yeni blogumuzda ve twitterda :/

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. maşallah Emir'e inşallah sizin de arzu ettiğiniz şekilde devam eder uykuları

      Sil
  2. Yazdigin her kelimeye +100.. ben uyku egitimine cok karsiyim , ozelliklede birakin ayrilin aglar aglar susar demiyor mu insanlar deli oluyorum.Yahu niye aglasin aglasin sussun tek baina uyumuyorsa uyuyamiyorsa elbek vardir bir sorunu , ben de hic uyku egitimi diye kasmadim hatta uzun bir zaman beraber uyudum bence dunyanin en guzel duygusu dokunarak uyumak.Ayrica delimiyim ayol zorum ne cocugumu catlayana kadar aglatayim :))

    Bu arada ozelikle belirtmek isterim , sizin Helo ya serce parmakla yemek tattirmanizi cok begenmistim uzun zamandan beri deniyordum gercekten cok akillica ve ise yaradigi kesin.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. ağlayarak uyku eğitimi benim de pek hoşuma gitmiyor ayrıca uyku eğitimi vermek derdinde değildim aslında olaylar böyle gelişti ben sadece yardımcı oldum ona, tattırmak işe yarıyor bizde de bu şekilde birçok şeyi yiyor artık

      Sil
  3. ne kadar hoş bir anne olduğunuzu hayal ettim okurken,anlattıklarınızı yaparken hayal ettim çocuğunuzu anlamaya çalışmış ,onu gözlemlemişsiniz ,benim velilere söylediğim bir söz var her çocuk için farklı bir çözüm vardır( psikolojik danışmanım anaokulunda çalışıyorum),bir de çocuklarda aşamalar çok yavaş ilerleyebilir,aileler sorun olduğunda hemen çözüm sağlansın istiyorlar ama öyle olmuyor ,zaman ,çocuğun o duruma hazır olması çok önemli,, yavaş yavaş yatağını ayırmışsınız çok mantıklı hem siz ona doymuşsunuz hem o size,4-5 yaşına gelmiş hala anneyle yatan çocuklar var okula geldiğinde uyum problemi yaşıyorlar ,en büyük problem annlerde bence onlar nasıl davranıyorsa çocuk ona göre şekilleniyor( tabi babalar için de geçerli)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. tesekkur ederim yorumunuza, ben her zaman mantik cercevesinde bebegin huyuna gidilerek yonlendirilebilecegine inandim. fakat kastettigim birine benzetmeye calismak degil onun karakterinde iyi yonlerini on plana cikarip kotu yonlerini farketmeden torpulemeye calismak benim demek istedigim. hatta onceki yazilarimda yazmistim. cocugu akan bir dereye, ebeveynligi de derenin islah edilmesi icin kenarlarina duvar cekmeye benzetiyorum. akacagi yon belli degistiremeyiz belki ama tasmasin diye dikkat edebiliriz

      Sil
  4. Ben yazdıklarınızda bir şeyi anlayamadım. Neden en başta bir şekilde alıştırmak varken mesela önce kucak sonra ayakta sallama sonra beşik kurmayı ve en son kendi kendine uyumasını öğreticem diye uğraşıyorsunuz? Yada önce aranızda yatırıp sonra beşiğine koyucam diye? En başta kolay olanı yapmak varken niye bu uğraş? Galiba hoşunuza gidiyor bahsettiklerinizi yapmak :S

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. aslı bilmiyorum bebeğin var mı. bu aşamalardan bebeğin geçmesi şart oluyor çünkü ilk üç ay özellikle kucak istiyor bebekler, başka şekilde koysan da uyumuyor. Kucak sıcaklığına alışmış bir bebek birden bire yatağa da geçmiyor. Ya hep kucağa devam edeceksin ya da benim gibi geçişi ayakla yapacaksın. Hafta sonu daha bir haftalık olan arkadaşımın bebeği ile de tecrübe ettim. Uyanıkken beşiğe bıraktığında mümkünü yok uyumuyor, kucağın sıcaklıgına, sallantısına ihtiyaç duyuyorlar. En azından birçok bebek öyle.

      Sil
  5. Allahım pamuk prenses ruyalara dalmış,guzellıgıe bakın yarabbım,ne guzel bır foto olmuş.çok sevındım uyumayı ogrenmesıne,öpüyorum Dila'yı

    YanıtlaSil
  6. Yazın uzun olmamış. Su gibi gidiyor. (;
    Gülbilge şu anda 7. ayının içinde. Gündüz uykularında, Hacer annesi kucağında ninni söyleyerek uyutuyor. Ben geldikten sonra bir kere yarım saatlik uykusu oluyor. Onda da, gece uykusuna yattığında da şu şekilde uyutuyorum;
    bizim yatağa yatıyoruz, birbirimize dönüyoruz, ben onu sağ kolumla sarıp hafif hafif sallarken ninni söylüyorum. En fazla 10 dakika sürüyor uykuya dalması. Uykusu varsa, yatağa yatırdığımda hemen soluna (yani bana doğru) dönüyor. Eğer yatakta uyumayıp oyun oynayacaksak "Oyun oynıcas uyumıcas" marşını söylüyorum ki, uyku ile oyunu ayırsın. Her yerde her şekilde uyumaya alışmasını sağlamaya çalışıyorum aslında. Çünkü bizim ne zaman nerede olacağımız belli olmaz. Bir uyku rutini oluşturulursa; loş ışık, sessiz ortam, kendi yatağı, uyku arkadaşı vb. bunlardan birinin eksikliği halinde huysuzluğun artacağını düşünüyorum. Bazen babasının kucağında, bizim odada uyuyup kendi odasında uyanıyor, bazen benimle yatakta uyuyor, park beşikte uyanıyor... Her tür uyku mekanına alıştı. Zorluk çekmiyor. Uykusunun geldiğini de çok güzel ifade ediyor.
    Senin yazın değil ama benim yorum uzun oldu galba :S
    sevgiler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. yok canım uzun değil yorumun paylaştığın için teşekkürler. ben de günlük rutin oluşturmadım aynı sebepten her yerde uyuyabilsin istiyorum. Genelde de uyuyor, bir tek elinde tutacağı şeyi yanımda bulundurmaya çalışıyorum o da standart değil zaten çantamızda illa ki bir bez parçası oluyor

      Sil
  7. canım çok bilgilendirici bir yazı olmuş gerçekten.. dediğin herşeye harfiyen katılıyorum.. bence her çocuk kendi düzenini kendisi yaratıyor.. değişecekse de kendisi değiştiriyor.. ben dilayı hiç sallamadım doğduğundan beri.. beşiğini de senin de söylediğin sebepten sallanır almadım.. 4.ayına girdiği an kendi odasına yerleşti... 9 aylık olana kadar kendi başına uyudu.. ayağa kalkmaya başladığında benim yardımımla uyumaya başladı.. göğsüme yada yanıma yatarak ninni eşliğinde.. 14 aylık olduğunda oturduğumuz odada kanepede uyumaya başladı.. 19 aylık olduğundan beri de beşiğinde kitap okuduktan sonra elini tutarak uyuyor.. ben sadece böyle önerdim oda kabul etti.. büyük çapta karşı çıkmadı.. arada kaçamaklarımız oluyor tabi.. gece uyanıp bizimle uyumak istediğinde çok direnmiyorum.. ben kuralların çok katı olmadığı taktirde çocuğun hayatında önemli olduğunu düşünenlerdenim.. daha doğrusu kural demeyelim de düzen diyelim.. çocuk belli bir düzende büyüsün, alışkanlıkları olsun falan falan.
    hepimiz onlar için en iyisini istiyoruz, ama inan bu iyi şeye çocuk kendisi karar veriyor.. önemli olan onların mutluluğu, gerisi boş..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. ne güzel özetlemişsin her çocuğun düzeni farklı onu takip edip o yönde beslemek önemli

      Sil
  8. Allahım maşallah yumuk yumuk o eller ayaklar.

    YanıtlaSil
  9. bence çocukların kendini tanıma ve özgüvenlerine göre uyku durumları değişiyor.Egede uzun zamandır yalnız başına uyuyor büyüdükçe algıları ve duyumlarıda değiştiğiyor.mesela korkmaya başladı karanlıktan ve yalnızlıktan bu durumda dalana kadar başındayım emziğide bıraktı (daha doğrusu kayıp 3 gündür bulamadım o da aramıyor)geceleride eskisi gibi sık uyanmıyor bu gece 2 kere uyandı ve sabah 11,30 da kalktı üstelik gece 11,30 da uyudu.

    YanıtlaSil
  10. çocuğun beklentisine göre oluşturmaya çalıştığın bu düzeni ben de takdir ettim, çünkü bu ne kendini yormak ne de çocuğu yıpratmak anlamına geliyor..
    yalnız mekan değişikliği,akşam gezmeleri vb. durumlar düzeni tamamen alt üst ediyor, inşallah bu düzeniniz bozulmaz ;)
    o ayaklar da maşallah tam öpüp öpüp koklanmalık :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. teşekkür ederiz, şu anki uyuma düzenimizde mekan bağımlılığı yok her yerde aynı şekilde uyuyabiliyor kızım

      Sil
  11. Maşallah Dila ya ..Bütün uykular onun olsun..Ada nın bazen değişmekle beraber bir düzene girdi uykuları.

    Bu arada uzun olmuş ama akıcı olmuş, severek okudum ben canım:) Sevgiler

    YanıtlaSil
  12. öncelikle maşallah size :) kendime 8 aylık kızım için ne pay çıkarabilirim diye yazınızı sonuna kadar dikkatle okudum gerçekten çok ince ve güzel ayrıntılara değinmişsiniz.Benim kızımda aynen dediğiniz pozisyonda yatıyor özellikle ayaklarının altında mutlaka yastık oluyor :) kızımındsa uykuları hala helo gibi 2.5-3 saat aralıklarla yarımşar saat olarak gün içinde 3 veya 4 kez oluyor gündüz uykularına daha sakin ve uğraşsız geçmesine ramen bizimde gece uykusu problemimiz oluyor daldıktan sonra yaklaşık 5- 6 saat kesintisiz uyuyoruz maşallah sonra kızım hareketlenmeye başladıgı vakit ben hemen devam sütünü hazırlayıp o uyurken içiriyrm ve uykumuz yine bir 4 saat daha devam ediyor Ama gel gör ki asıl mesele o uyku moduna geçirebilmek Rabiayı :) Yalnız şu sıralar malesef diş sıkıntısı yüzünden gündüz uykularımızda çok sıkıntılı olmaya başladı artık bize sabırdan başka birşey düşmüyor dilerim birgün uykusu gelince yatağına gidip tamamen kendi başına uyuyabilen bir çocuğum olur :) çok mu şey istiyorum sizce :)

    YanıtlaSil