27 Eylül 2012 Perşembe

Sakın Alıştırma!

Daha hamileyken başlar söylemler sakın kucağa, emziğe, biberona, sallamaya vs alıştırma bebeğini diye. Hatta bu öyle yaygın bir kanı haline gelmiş ki, kimse söylemese bile, annenin birşey yapacakken durup düşünmesine sebep olur: "Acaba alıştırmış olur muyum?" diye. Ben de bu ikilemlerden bolca nasibimi aldım ama çoğunda mantığımın değil kalbimin sesine kulak veriyorum. Tabi mantığımı da devreden çıkarmıyorum o da süreci anlamak ve ilerde değiştirilmesi mümkün hale getirmek için iş başında.

Kızımı doğduğundan beri 2,5 aylık olana kadar kucağımda salladım. Hatta bazen öyle oluyordu ki tüm gün kucağımda sallıyordum, yatar yatmaz uyanıyordu. Sonra kollarım bitap düşünce ayaklarıma geçtim. Bu zamana kadar hala devam ediyor ayakta sallamam ama artık her seferinde değil nadiren. Bu süreçte battaniye ile sallama ve çingene salıncağı kurup onda sallama dönemlerimiz de oldu. Şu an geldiği süreç ise çok şükür uykuya dalmayı öğrendi, çoğu zaman kendi kendine uyuyor ancak bana ihtiyacı olduğunda ayağımda sallayarak ya da her ne şekilde isterse ona yardımcı oluyorum.
çaresizlikten ne yapacağımı şaşırdığım dönemlerde kurduğum salıncak, beşikle dolap kapaklarına bağlanmış, merdane ile desteklenmiş :)

Benzer şekilde biberona da alıştırdım (zaten başlarda emmemişti ama sonradan vazgeçtiğinde unutturmadım), çünkü ne zaman ne olacağı belli olmaz. Nitekim bazı dönemlerde (ağzı yara oldu, ya da babası bakmak zorunda kaldı) ememeyip biberon ile beslenmek durumunda kaldı.

İstanbul'a gittiğimde "sen ne kadar çok taşıyorsun bebeğini kucağında" dediler. Uyanık olduğu her an kucağımdaydı. Ben de "oturamıyor ki kendi başına 24 saat yatacak mı bu çocuk, onun da dünyayı keşfetmeye hakkı var" diyordum. Ve sürekli taşıdım. Şimdi ise beni sadece taşıt olarak kullanıyor, yoksa kucağıma gelmek, sıkılmak istemiyor. Elleriyle itip kayıyor ve kurtulmaya çalışıyor.

Bana alıştırma diyenlere hep şöyle dedim

Eğer bebek bir şeye alışmışsa bu iki şeyi gösterir:

  1. Demek ki bebeğimin öğrenip ayırt etme ve hoşuna gideni seçme becerisi var, aferin ona. 
  2. Demek ki bebeğimin bir şeylere alışma becerisi var,  o zaman buna alışıyorsa başka şeylere de alışır.

Alışkanlıklar edinmesi çok doğal, kontrol edin ya da etmeyin bebek illa ki bir şeye alışacak. Fakat bu alışkanlıkları dönüştürmek mümkün bence. Bunun için bebeği iyice gözlemlemek ve geçişi yavaş yavaş yapmak lazım. Doğru noktalar yakalandığında en vazgeçilmez sanılan alışkanlıklardan eninde sonunda vazgeçileceğine inanıyorum. Tabi bu zaman alabilir kabul.

Örnek verecek olursam, kızım doğduktan sonra meme uçlarım kaybolduğu için uzunca bir süre ememedi ve memeyi reddetti. Bu süre zarfında hep biberonla verdik ve çevremdeki herkes çok korkuyordu, biberona alışıp hiç emmeyecek diye.  Zaman zaman benim de yıldığım anlar olmuştu ama eşimle çok dikkatli şekilde görevimize çalıştık. Onu gözlemledik, nelerden hoşlanıp neden hoşlanmadığını anlamaya çalıştık, nasıl bir yol izlememiz gerektiğini düşünüp tartıştık. Çok aç olduğu zamanlarda tutamadığı için sinirleniyordu bu yüzden memeye alıştırma seanslarımızı ilk açlığının yatıştığı ve nispeten bilincinin  daha kapalı olduğu uykulu zamanlarda yaptık. Bazen tutuyor bazen tutmuyordu, çeşit çeşit şeyler denedim. Önce ucunu çıkartmak için sağmalar, silikon uçlar, ağzına akıtmalar vs. Bu yöntemlerin bir çoğu biliniyor çünkü memeye alıştırmaya çalışmak çok önemli -yani iyi yönde bir alışkanlık kazandırmak- olduğu için çevrede bolca örnek mevcut. Gerçekten sabrımın bittiği noktalardan birinde, hatta annem bile ümidini kesmişken emmeye başladı. Emeklerimiz işe yaradı.

Kısacası, yeni bir şeye alıştırmak için, mevcut alışkanlıkları değiştirmek için mutlaka bir yol bulunur. Bunun için bebeği iyice gözlemlemek, huyunu suyunu anlamak ve analiz etmek lazım. Diğer yandan hiç çaba göstermeyip gidişatına bırakılsa bile eninde sonunda bebek büyüyecek tüm alışkanlıkları kendiliğinden değişecek. Bu yüzden ben her ne zaman bunama noktasına gelirsem, bu günlerin geçici olacağını, gün gelecek özleyeceğimi kendime hatırlatıp, nasıl keyifli hale getirebilirim meselesine odaklanıyorum.

dip not: bu yazı yazlıdığında kızım 6 ay 4 günlük.

16 yorum:

  1. ben hamile insanlara akıl verenlere çok kızıyorum ay onu yapma ay bunu yapma ya size ne bir kere her çoçuğun huyu farklıdır nasılki biz büyüklerin karakterleri farklı ise onlarda farklı mesela beim kızım puseti severdi arkadaşımın kızı ise pusete yatırınca cıyak cıyak ağlardı ee zorlayamasınki aman kucağa alışmasın ee alışsın onun sevgiye ihtiyacı var annesnin mis kokusuna onun sıcaklığına güvenine ihtiyacı var ne işimiz bakıcaz kucağımızdada tutucaz ayağımızdada sallıcaz sabahlara kadar salaldım bazı geceler kucağımdan hiç indirmedim ohh ne iyi etmişim şimdi 3 yaşına geldi özlüyorum o günleri kucağamı geliyor şimdi kocaman oldu :))))))

    YanıtlaSil
  2. Hep bunları duyuyordum kucağına alıştırma diye bebek anne kokusunu duyunca kendine güven gelmiyormu düşünen yok. bende kızımı kucağımda taşıdım ama emeklemeye yürümeye başladığında kesinlikle istemedi.Bu konuda ben ne kitaba nede çevremdekilere baktım.Bana göre her çocuk ve her kişi kendine özeldir biri diğerine uymaz o nedenlede kesinlikle en doğrusunu yapmışsın sağlıkla sevgiyle kalın...

    YanıtlaSil
  3. Güzel bir yazı olmuş, doğru yapıyorsun, alışkanlıklar konusundaki fikirlerine katılıyorum, pek çok yeni anne için rahatlatıcı bir yazı olmuş.

    YanıtlaSil
  4. ne dw guzel anlatmisin gececim.salincaginada bayildim;)

    YanıtlaSil
  5. Gerçekten bir şekilde su yolunu buluyor,salla sallama sonunda çocuk kendi uykuya dalmayı öğreniyor,çok yorucu bir süreç,geçici olduğunu düşünüp keyif almaya çalışmak güzel motivasyon yapabilene tabii , eşinin bu motivasyonda katkısı büyük ben bundan yoksundum eşim benden daha çok şikayet ederdi ve işler içinden çıkılmaz olurdu.:( Biliyormusun oğlum şimdi 3 yaşında ben sırf bu yüzden ona kardeş düşünemiyorum.
    Kusura bakma sen anlatınca öyle yazasım geldi .

    YanıtlaSil
  6. adsız, malesef ülkemizde eşlerin çoğu ilgisiz çocuk yetiştirmede, halbuki bilseler ne güzel anları kaçırıyorlar :) çevremde senin gibi bebekliğinde çok zorlanıp kardeş düşünemeyenler oldu en başta ablam mesela. 8 yıl sonra ikinci çocuğunu yaptığında ise daha önce olmadığına çok pişman oldu. ne olursa olsun her çocuk farklı ve özel. ilkine bakıp ikinci konusunda önyargılı davranma bence

    YanıtlaSil
  7. çok haklısınız bende ayni fikirdeyim ilk zamanlar bebek ne isterse o yapılır zamanla düzenini kurar . İlk kızımda da böyle oldu. Şimdi ikincide de, o neyi nasıl isterse öyle yapıyoruz..

    YanıtlaSil
  8. Bana da çok karışan olmuştu daha hamileyken hemde:) Sakın böyle yapma şöyle yap bilmem ne..Şimdi Ada ya emzik alıştırmaya çalışıyorum, aşıdan sonra falan sakinleştiriyor, ona da eşimin annesi kızıyor.Aman yaaa diyorum ne çok biliyorsunuz:)) içimden tabii:)

    YanıtlaSil
  9. çaresızlık neler yaptırıyor saglıklı olsun

    YanıtlaSil
  10. Size alıştırma diyenler kendileri zorlu tecrübeler edinmiş kişilerdir muhtemelen ve sizin de zorlanmanızı istemeyenlerdir. Her bebek Dila kadar uyumlu değil malesef. Mesela sallamaya alıştıran bir arkadaşımın oğlu 3 yaşını geçti hala sallanmak istiyor. Valla çocuk eğitiminde herkes ayrı bir şey söylüyor, doktorların bile dediği dediğini tutmuyor. Herkesin aklı kendine demek ki...

    YanıtlaSil
  11. @adsız, durumu görmeden konuşmak doğru olmaz ama o arkadaşınızın meseleye gerektiği kadar ilgi göstermediği kanaatindeyim nedense, mutlaka bir yol bulunur demek ki o yeteri kadar denemedi ya da hemen pes etti

    YanıtlaSil
  12. Benşm takip ettiğim dr da ( sabiha paktuna keskin ) 3 yaşına kadar çocuk nasıl isterse öyle uyutulması gerektiğini söylüyor
    ben kitaplarında ne yazarsa veya ağzından ne çikarsa dikkatle dinliyorum ve uygulamaya çalışıyorum şuana kadar hiç bi sorun yaşamadık çok şükür herzaman yanında olduğunuzu bilince çocukda rahatlıyor bence bütün problemlerde çözülüyor çocuk huzurlu anne huzurlu :) tebrik ederim sizi

    YanıtlaSil
  13. oh be sonunda blog okumaya dönebildim, özlemişim. Yaratıcı salıncağına bayıldım. yazına gelince, bastırıp çoğaltıp ananelere, babanelere, parktaki herşeyin doğrusunu yaptığını sanan bilmiş tteyzelere dağıtmak istiyorum.

    YanıtlaSil
  14. 2 kizim var ve yurt disinda yasiyorum. Ben de ilk kizim dogdugunda gerek cevrenin soyledikleri gerekse de bana da mantikli geldigi icin fazla kucaga almadim, alistirmadim.Cunku yanlizdim, yardim edecek kimsem yoktu. Ama sonra gordum ki zaten yurumeye basladiginda siz isteseniz de kucaga gelmiyorlar. O zaman en cok sevgiye ihtiyaci oldugu zamanlarda niye onlari kucagimiza alip sarip sarmalamiyoruz?
    Ikinci kizimda tam tersi onu gogsumde uyuttum. Simdi biri 23 digeri 17 yasinda. Kucagima almadigim buyuk kizim sevgisini pek gosteremiyen, bizlere uzak, mesafeli bir insan oldu, digeri ile, gercek bir anne-kiz iliskimiz var.
    Simdi bilemiyorum belki de buyuk kizimin karekteri bu, belki de onu fazla kucagima almadim diye ben kendimi sucluyorum ama ben kesin etkisi olduguna inaniyorum.
    Demem su ki, alin kucaginiza alabildiginiz kadar, sarilin koklayin. O kadar cabuk buyuyorlar ki sonra siz de benim gibi pismanlik duymayin.
    Kalin saglicakla...

    Sevgiler,
    Asuman

    YanıtlaSil
  15. Mrb benim kızımda 6 aylik uyku konusunda cok problem yasıyoruz cok agliyor uyurken geceleri de sik uyanıyor .kendi kendine uyursa uzun uyurmuş bebekler. Siz nasıl alıştırdınız kendi kendine uyutmaya

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. bunu uzun uzun yazıcam ayrı bir post olarak bugünlerde

      Sil