Coştum Yine Dalgalanıyorum Ben

Hamileyken hormonlardan olsa gerek insan şapşallaşıyor. Mantıksız cümleler kurabiliyorsun, saçma sapan hareketler yapıp olmadık zamanlarda kikirdiyorsun. Ben de bundan bolca nasibimi almıştım. Bu günlerde ise artık  bebekli hayata iyice alıştığımızdan, az buçuk da olsa düzenimizi kurduğumuzdan hamilelikteki gibi keyifli coşkulu günler geri geldi.

Sevgili Tomurcuk yazmıştı, bebekle kaliteli zaman geçirmek hakkında. Ben de demiştim ki yorumda, bebekle ne yaptığın değil ne kadar etkileştiğin önemli bence. İlla ki oyun olması gerekmiyor, ev işleri, günlük yaşama dair eylemler hepsi onun için öğrenecek, keşfedecek unsurlar içeriyor ve bunları bebekle etkileşerek, iletişim kurarak yapmak onu da dahil etmek gerekiyor. Tabi bu durumda ise en normal günlük eylemler karnaval havasına bürünüyor, şarkılar, abidik gubidik sesler eşliğinde geçiyor gün. En azından bizim evde öyle.

Ben bu şekilde çocuk yetiştirmeyi ablamdan öğrendim. Normalde çok hareketli ve eğlencelidir kendisi. Şekilden şekile girer çeşit çeşit oyunlar yapardı yeğenlerime. Normalde ona göre çok daha ağırbaşlı olsam da şimdi aynen onun gibi oldum. Dışardan nasıl göründüğümü çok merak ediyorum doğrusu, ablama çok yakışıyordu bu deli dolu haller ama kendimi pek bilemiyorum.

Bazı anneler böyle olmayı tercih etmiyor, görüyorum. Misal çocukla aynı odadalar ama ya tv izliyor ya tek başına oyuncaklarıyla oynuyor. Anne de kendi işine bakıyor. Çocuğun tek başına oynamayı öğrenmesi için fırsat da tanınmalı ama bence bu tüm gün olmamalı.

Biz gün içinde neler mi yapıyoruz? Sabah kalkınca acayip sesler eşliğinde biraz gıdıklanma kikirdeşme, havalara uçurma aktivitesinden sonra beraber kahvaltı ediyoruz. Bu arada bir de kaka faslımız oluyor ki ben de kızımla ıkınarak ona yardım ediyorum sözde :)

Uyuyup uyandıktan sonra dışarda bir gezi yapıyoruz, salıncakta beraber sallanıyoruz, kuşları kovalıyoruz. Evde biraz oyuncaklarla oynama, muhtemelen çamaşır asma-katlama, karın doyurmacadan sonra yine uyuyoruz. Bu uykudan sonra bir de banyo faslımız oluyor bazen banyodan sonra kısa bir uyku daha yapıyor bazen yapmıyor.

Bir sonraki uyanmada ise müzik ve dans zamanı. Helo kucağımda havalara uçup zıplıyor, beraber dans ediyoruz. Tüm gün boyunca oyun oynarken ve uyurken bolca şarkı söylüyorum: çocuk şarkıları ve türküler (bir ara söylediğim şarkıları da yazacağım). Hatta artık Helocum onu uyutma sırasında şarkı isteğinde bile bulunuyor. İstediği şarkıyı bulana kadar hepsini deniyorum, beğenmediğinde ayaklarını tepiyor ve ıııı diye sesler çıkarıyor. Beğendiğinde ise gülüyor :)

Bu dans faslında babası da gelmiş oluyor. Bu arada babası gelmeden önce ya da sonra bir uyku daha oluyor. Sonra babayla oynama, kikirdeşme sevişme faslı başlıyor. Sonra hep beraber akşam yemeği yiyoruz, yatağa geçip karşımıza bilgisayarı alıyoruz dizi seyretmek için. Bazen hep beraber seyrediyoruz, bazen başlamadan bazen yarısında uykusu geliyor ve gece uykusuna geçiyor kızım.

Tüm gün boyunca kucağımda keşif turları yapmak istiyor artık. Dolapları karıştırıyoruz, balkondan bakıyoruz, neredeyse her şeyi tadıyoruz. Yaptığım her işe onu da dahil ediyorum. Çamaşır asarken heyecanlı sesler eşliğinde tek tek  çamaşırları tanıtıyor, sallıyor ve asıyorum. Katlarken ve bulaşık yıkarken de öyle. Bakınız aşağıda kızım çamaşır katlamaya yardım ediyor.

İşte böyle gün boyunca bir atraksiyon, bir heyecan gidiyor bizim evde. Öyle ki benden bile ciddi olan kocacım artık cıvıdı :) (ki bu büyük bir değişimdir, bilenler bilir) Helo ile günlerimiz çok keyifli, onun kahkahaları dünyalara bedel, tüm sıkıntılarımızı yorgunluğumuzu alıyor. Umarım hep böyle sürer ve tüm çocuklar daima gülerler.