6. Ay ♥

Cancağazım;

Bu sözcük bana eskiden komik gelirdi ta ki hamileliğimde Aşk'ı tekrar okuyana dek. Mevlana, Şems'i çağırırken cancağazım dediğinde onun tüm duygularını temsil ettiğini hissettim bu sözcüğün. O zaman ben de sana cancağazım demeye karar verdim. Diğer hitapları da çokça kullanıyorum, canım, kuzum, can parem, bir tanem... Ama cancağazımın yeri ayrı.

İlk defa ay mektubunu sana hitaben yazıyorum. Daha önceleri bunu istesem de bloguma yazmaya cesaret edemiyordum. Şimdi umrumda değil. Sana karşı hislerim öyle bir hal aldı ki, bu aşkın ve sevginin ötesinde birşey sanki. Aşkı ve sevgiyi biliyorum, sana hissettiklerim bunlardan daha yoğun daha başka sanki. İlk defa tattığım için henüz tanımlayamıyorum belki de. Hani iki minik elinle yanaklarımı tutuyorsun, dişlerini kaşımak için de olsa yanaklarımı dudaklarımı şapır şupur yıkayarak ısırmaya çalışıyorsun ya, o zaman içimde ummanlar dalgalanıyor, bir coşku seli çağlıyor sanki. Seni sımsıkı sarıp içime sokmak, öpücüklere boğmak isteği uyandırıyor bende.

Hiç bir anına, hiç bir mimiğine doyamıyorum. Gözlerimi senden hiç ayırmıyorum bir saniye bile. Yok seni kontrol etmek için değil sana doymak için. Zaten bu altı ay nasıl geçti anlamadım, günler hızla geçecek ve ben her anına ortak olmak istiyorum.

Bu ay o kadar dolu dolu geçti ki. Artık sana bebek diyemiyorum çünkü herşeyin farkında ve ayırdındasın. Söylediklerimizi anlıyorsun, kendi tercihlerin var artık. Bizi tanıyor ve kucağımıza alınca sımsıkı sarılıyorsun. Baban diyor ki böyle sarılınca bitiyorum, ben de öyle. Tabi bu kucak çocuğu olduğun anlamına gelmiyor. Seni şöyle kucağıma alayım, sımsıkı sarıp sarmalayayım, okşayıp seveyim desem istemiyorsun. Öyle hareketlisin ki uyanık olduğun her an keşfedecek şeyler buluyorsun. Bazen de dalıp gidiyorsun. Bu zamanlarda aklından geçenleri çok merak ediyorum. Mesela bu sabah su şişesiyle oynarken, içinde olan bir miktar suyun hareketlerine baka baka daldın.

Bu ay başından sonuna kadar ilkler ayıydi. O kadar cok ilki o kadar kısa sürede yaşadık ki, unutmamak için aklımdan tekrar edip durdum.

• Altıncı ayın ilk günlerinde ilk defa havuza girdin ve sirke gittik. Sirk 2 saat olmasına rağmen çoğunda keyifliydin ve hoşuna gitti.
• Sonraki gün kendi kendine uyumaya başladın. Birden bire ve hic birsey yapmadan. Pışpışlanmak istemedin, ardarda 8 kez kendi basına uyudun. Fakat hemen ardından çıkan diş yüzünden bu alışkanlığın biraz bozulsa da zaman zaman hala kendi başına uyuyorsun. Ben de pek dert etmiyorum çünkü artık istediğin zaman kendi başına uyuyabileceğini biliyorum en azından.
• Evet ilk dişin çıktı, 5 ay 5 günlükken. Zordu. 3 gece ve gündüz ateşli ve mızmızdın. Diş ateşinin 38 i geçmeyeceği söylenir ama 38,6 ya çıktı seninki. Fakat sadece başında ateş vardı, vücudun soğuktu. Ateşi kafandan ölçtüğümüz için belki doğru bile değildi, daha da fazlaydı kim bilir.
• Bu ateşli halinden olsa gerek, ağzının içi yara oldu, patır patır kabarcıklar çıktı. İlk hastalığını yaşamış olduk ama ben çok korktum :(
• 10 gün sonra ikinci dişin de çıktı. Bu sefer fazla zorlamadı ama aynı yaralar yine oldu. Doktorun verdiği solüsyonu gazlı bezle sürünce geçiyor çok şükür. Şu an alt iki dişin oldukça belirgin. Gülerken gözüküyor ve seni daha da tatlı yapıyor. 
• 5. ay dolduğunda gittiğimiz doktor kontrolünde, ek gıdaya başlayabileceğimizi söyledi doktor teyze. Bu ay sana özel bir sürü yeni yiyecek hazırladım. Bir sürü yeni tat keşfettin ve çoğunu sevdin. İlk kaşığı aldığında bir gurme edasıyla yavaş yavaş tadıyor ve gözlerini deviriyorsun. Eğer beğenirsen yüzün gülüyor ve devamını istiyorsun. 
• Benden ilk defa ayrı kalıp, babanla yalnız saatler geçirmeye başladın. Haftada ik güb birer saat spora gidiyorum. Döndüğümde ise seni deli gibi özlemiş oluyorum.
• Sofrada bize eşlik ederken kucağımda tutup tek elle yemekte artık zorlandığım  için mama sandalyesine geçtik. Mama sandalyesi sayesinde mufakta daha çok vakit geçiriyoruz seninle. Genelde oyuncaklarını ve eline ne geçerse atmayı seviyorsun onun üstündeyken.
• Malesef ilk düşmeni de yaşadın bu ay. Gözüm hep üzerinde idi ama bir anda, aslında baban da ben de sana bir adım mesafedeyken ana kucağından düştün. Neyse ki çok ağlamadın.
• İlk kez bilinçsiz de olsa baba dedin ve bayıldık.
• İlk olarak bilinçli şekilde bir sözcük kullanmaya başladın. EMME. Emziği isteyince böyle diyorsun.

Bu ilkler dışında mevcut becerilerin de gitgide gelişiyor zamanla. Tutma ve kavrama becerilerin çok gelişti. 5. ayın başından itibaren ufak nesneler (boncuk, düğme, iplik, kurdele gibi)  ilgini çekiyor ve onları tutup oynuyorsun. Hatta kendi başına uyumaya başlaman da onların sayesinde olmuştu. Yastığının kenarındaki beşiğe bağlamak için bulunan şeritlerle oynaya oynaya uyuyakaldın. Hala da onlarla oynamayı çok seviyorsun.

Sürtünme ve emekleme konusunda çaba sarfetmek istemiyorsun.  Seni karın üstü yatırdığımda hemen ters dönme becerini ise çok geliştirdin bak :) Artık emeklemeden yürüyeceğini dşünmeye başladım. Çünkü bacaklarını dimdik tutmayı, az da olsa ayakta yaslanır şekilde durmayı başarıyorsun.

6. ayın dolmasına bir hafta kala desteksiz oturmaya başladın. Arkadan yastık vs olsa dahi yaslanmak istemiyorsun artık. Sağa sola devrilmeden duruyorsun ancak öne doğru uzandığında düşme ihtimalin oluyor bazen. Fakat bir kaç gün önce de öne düşmemek için ellerini kullanmaya başladın.

İletişimiz çok daha gelişti. İki gece önce uyurken ellerini yanaklarıma uzatıp hafifçe pat pat yapıp beni uyandırmanı ise hiç unutmayacağım. Meğer kusmuşsun ve yardımımı istiyormuşsun. Bu arada evet hala aynı yatakta aramızda yatıyorsun ve baban da ben de buna bayılıyoruz. Sabahları bir bana bir ona dönüp ellerini uzatıp yanaklarımızı sevmen -kazayla yapıyorsun biliyorum bazen saçlarımızı çekmen :)- öyle hoşumuza gidiyor ki. Senin kokunu çeke çeke, sabah kikirdeşmeleri yaşamak güne en güzel başlangıç şekli.

Cancağazım benim, iyi ki geldin, iyi ki bizi seçtin.