2 Şubat 2011 Çarşamba

# ben

Hayat...

Kimi zaman öyle kaptırıyoruz işte kendimizi hayata...

Son zamanlarda benim için de öyleydi. Sabah kalk günlük işler, çalış, bloglara bak, facebookta beğen paylaş ardından yat kalk hep aynı şey.

Bu gün ise yne facebooktan öğrendiğim ölüm haberi...

Tanısak tanımasak ne farkeder, gencecik bir anne, ölüm her an kapımızda, ne yaptık ne olacağız belirsiz.

Tezimi, tez sonrası durumumu, yetişmesi gereken işleri kafaya takmışım bir telaş pür telaş.

Satayım anasını hepsinin, hiç birşey önemli değil nefes aldığımız o andan başka. Bugün var yarın yokuz. Sonsuz aleme hazır mıyız?

Allah'ımm ....

12 yorum:

  1. Seninle şu anda aynı hisleri paylaşıyorum.
    Hzır mıyız?
    Bence değiliz, peki ne zaman hazırlarız kendimizi...
    Allah bilir

    YanıtlaSil
  2. ben de bugün çok etkilendim.nasıl hayat doluydu.çocuğu onu hatırlayamayacak.ben ona takıldım belki de benim de bebeğim olduğundan.Allah rahmet eylesin.

    YanıtlaSil
  3. Merhaba Gececiğim,

    Bende duygularına katılıyorum. Ancak hepimizin bildiği "ölüm var" gerçeğiyle yaşamak zorundayız. Her an ölecekmişiz gibi dikkatli hiç ölmeyecekmişiz gibi mutlu yaşamalıyız. Dünyaya gönderilişimizin tek bir amacı var oda yaradana kulluk...... Allah cc hepimize "O" na layık kul olmayı nasip etsin inşallah.

    Sevgilerimle*

    YanıtlaSil
  4. Bebeği olduğu için çooook daha fazla bana koydu içime işledi resmen. Zengin ama mutsuz bir çocuk hep bir yanı eksik olacak .Böyle güzel neşeli canlı bir anneyi kaybetti.Nasıl büyüyecek o cocuk şimdi :(

    YanıtlaSil
  5. bende çok üzüldüm.. böylesine hayat dolu biri; hiç aklına gelmiyor insanın..
    son görüntülerine bakınca necip fazılın şu dizeleri geçti aklımdan
    "Şu geçeni durdursam , çekip de eteğinden;
    Soruversem : Haberin var mı öleceğinden ?"
    üç saat öncesiymiş sadece hepimiz gibi eğlencesinden dönüyo.. bilseydi neler yapardı acaba kim bilir yapması gereken ne çok şey vardı..
    hayatımızı birazdan ölecekmiş gibi yaşamamız gerektiğini unutuyoruz işte, sevdiklerimizin kıymetini bilelim sadece bu dünyada.. geri kalan her şey arkada kalıyor zaten başka hiçbir şeyin bir önemi yok..

    YanıtlaSil
  6. Duyunca bende çok üzüldüm,önce insan sonrada anneydi...Böyle anlarda hayatın tek gerçeğinin ölüm olduğunu ve ne kadar boşşş olduğunu anlıyoruz:(
    Peki bizim başımıza gelmeyeceğini sanarak/unutarak bugünü yaşama arzusu nasıl oluyor?
    Rabbim kendini unutturmasın hiçbirimize inşallah...Sevgiler Gece'cim.

    YanıtlaSil
  7. insanın şu kaygıları yüreğinde taşıması bile iyiye işaret gibime geliyor.hakikaten öyle bir tempoda yaşıyoruz ki ruhlarımız bizi çook gerilerden takip edebiliyor .zaman zaman azcık durup onu beklemek lazım daaa..gel bunu bedene anlat.

    YanıtlaSil
  8. Aynen sevgili Gece, bazi okuduklarim yahut gördüklerimiz bize bunu pat diye yüzümüze vurur gibi hatirlatiyor aslinda ama birkac zaman sonra yeniden ayni tempoya geciyruz otomatikmen sanki...Hayati durdurmak kolay degil, her isi basarma telasindayiz ve unuttugumuz daha önemli seyler erteleniyor :/
    Ins. daha bilincli gecirmek nasip olur ömrümüzü... Allah'im bizi affetsin, onun karsisina cikmaya hazir olmak en önemlisi bu...

    YanıtlaSil
  9. ölümle kıyaslandığında tutkular nasıl yavan ,üzüntüler mesnetsiz sevgiler anlamlı oluyor değil mi?

    YanıtlaSil
  10. Çok üzücü gerçekten.Bebeğine çok üzüldüm ben.
    Kim ister ki böyle bir veda.
    Ya da bebeği için kendisinin boşluğunu kim doldurabilir!?
    Haberi duyduğumdan beri bunları düşünüyorum.

    YanıtlaSil
  11. Beni de çok etkiledi bu ölüm. Unuttuğum bu gerçeği bir kere daha hatırlattı. Sandığımızdan daha yakın bize.. Hele o küçücük bebeğin annesiz kalması içimi dağladı resmen. Oğluma daha bir özlemle sarlıyorum artık. Allah hepimize zamanında ve hayırlı ölümler nasip etsin.

    YanıtlaSil
  12. aynen öyle hayatın yalan olduğunu bir daha anladık.elimizdekilerin kıymetini daha da bilmemiz gerektiğini idrak ettik.herkes için hayırlı ölüm nasip olur inşallah.

    YanıtlaSil