Farket Beni

Uzun zamandır fotoğraf çekmiyorum, aslında eskisi kadar olmasa da çekiyorum da artık fazla hevesli değilim önceden olduğu gibi. Daha seçici oluyorum sanırım. Kimi zaman gördüğüm beğendiğim bir manzarayı çekmek için farklı açılar düşünüyorum kafamda.

Bu begonya uzun zamandır odamın bulunduğu koridorda bulunuyordu. Üstelik bunu kopan bir daldan ben ekmiştim. O kadar büyüdü ki, yüksek tavanlı fakülte binasının tavanına yaklaştı uzunluğu ( ama yerden değil pencereden itibaren, ki yine de evlerimize göre çok yüksek olduğunu söylemeliyim). Malesef ben uzun zamandır kendisini farketmiyordum, sulama işini başkası devralmıştı ve gözümde her gün gördüğümüz sıradan objeler haline gelmişti.

Nihayetinde o da bir canlı ve işte bize böyle sürprizler yapabiliyor. Sürekli açıyordu ama bu hafta başında kocaman bir salkım halinde açmıştı, farkedilmemesi olanaksızdı. Sanki kendisini gösterme çabasındaydı ki kürsüdeki herkes birden hakkında konuşur oldu. Tabi ben de hemen ölümsüzleştirmeliydim.

Çiçek çok yüksekte olduğu için farklı kareler deneyemedim, bu resimleri çekerken parmak uçlarıma kalkmış ve kollarım sonuna kadar uzanmış olduğu halde yaklaşabildiğim yakınlık ancak bu kadardı.

Son zamanlarda çok melankoliktim ama iki gündür daha iyi hissediyorum. Bu yaz benim için çok yoğun geçecek, herkes tatile giderken ben gidemeyeceğim belki de ( belirsiz), sıcakta yalnız başıma çalışıyor olacağım (annemler de gidecekler tatile), ama kendimi salmayacağım.

Ne de olsa hayatımda sık sık küçük sürprizler var resimde olduğu gibi, yeter ki farkedeyim.  Böyle güzel bir çiçeği görmek dahi insanın yüzünü gülümsetebiliyor.