Sevdiğim Yerler Mekanlar Mimi

Sevgili İçimden Geldiği Gibi beni çoook zaman önce mimlemişti. Ancak onun yazısındaki gibi fotoğraflı bir yazı yapmak istediğimden ve buna vakit bulamadığımdan yazamadım. Yine öyle bir araştırma yapamadım, zaten fotoğraflarımı sık sık yayınlıyorum.

Kaç gündür bu yazıyı düşündüm düşündüm... Anladım ki mekan olarak sevdiğim özel bir yer yok. Yazı belki amacının dışında olacak ama ben de "içimden geldiği gibi" yazacağım.

Sıra sevme derecesini göstermiyor, aklıma geleni yazıyorum.

İlk sevdiğim yer olarak aklıma doğup büyüdüğüm, çocukluğumun ve her anımın geçtiği mahallem geliyor. 27 yaşında evlendikten sonra oralardan ayrılmak çok zor gelmişti. Her taşını her tümseğini çukurunu bilirim, en ufak bir değişikliği farkederim. Evler taşlar ağaçlar hepsi ezberimde. Evlendikten sonra farkını daha iyi anladım, oraya haftada bir yaptığım ziyaretlerde yolda yürürken gözyaşlarıma hakim olamazdım. Şimdilerde biraz daha düzeldi. İlk başlarda işten çıktığımda eski yöne giderdi ayaklarım.

Tabi mahallem olduğu kadar babamın evi de benim için öyle. Çok çok anım var o yüzden çok değerli. Yeni evimi sevmediğim düşünülmesin elbette onu da çok seviyorum. Her geçen gün içine sıcak anılar dolduruyoruz. Ve tadilatında A dan Z'ye herşeyinden sorumlu olduğum için bırakıp gitmek zorunda kalsam, bırakabilir miyim diye düşünüyorum. Kıyamıyorum.

Diğer yandan gittiğim tatillerdeki yerleri de sevdim. Ancak bu yazının kapsamı gereği sanki sıkça gidilen yerler olmalı diye düşünüyorum. Bu yüzden tek sefer gittiklerimi yazmayacağım ama Bozcaada'yı anmadan geçmemliyim. Üç sene ardarda oraya gittik ve hala da gitmek isterim. Taş evleri, dar sokakları, Tuz Burnu, Ayazma plajı, çam ormanları hepsi çok sevdiğim bölgeleri.

Diğer yandan işime hergün gelip giderken geçtiğim Divan Yolu'nu da severim. Beyazıt'tan Sultanahmet'e uzanan bu yol son zamanlardaki gelişmiş haliyle beni daha da büyülüyor.

Bir de Laleli diyeceğim ama aklınızda hep kötü kalmış olmalı. Oysa son iki üç yıldır o kadar gelişti ki, İtalya sokaklarında yürüyormuş hissine kapılıyorum. Yabancı müşteriler olduğu için mağazalar çok gelişti ve dekor açısından İtalya mağazalarına benziyor. Bambaşka geliyor bana artık.

İstanbul'un gerçekten birçok köşesine hayranım. Boğaz köprüsünden geçerkenki manzarayı, hele güneş batmak üzereyse. Bir de Unkapanı köprüsünden geçerken Halic'in Kasımpaşa, Sütlüce sahilini.

Kadıköy'den Bostancı'ya uzanan sahil şeridinde yürümeyi ve hele hele Moda'nın sokaklarında gezinmeyi de çok severim. Özellikle İlkbahar'da Moda'yı gezmek ayrı keyif benim için. Çünkü balkonlarına bu kadar önem veren, birbirleriyle yarışan başka semt olduğunu sanmıyorum. O sokaklarda gözlerimiz balkonlarda seyrü sefa içinde dolaşırız.

Kapalı mekan olarak aklıma bişey gelmiyor, çünkü genelde kapalı mekanları yemek içmek için kullanırım, keyif almak arkadaşlarla vakit geçirmek için değil. Belli bir amaca yönelik yani. Arkadaşlarımla evde toplanmak (eskilerde para yokluğundan, şimdi ise alışkanlıktan) daha çok hoşuma gidiyor.

Bu konuda yazı yazmaları için Paşa'ya , Kelebek Gibi'ye, Ayça'ya, Erguvan Ağacı'na, Mutlu Çocuklar'a, Annekaz'a kartopu atıyorum. Tabi eğer daha önce yazmadılarsa. Kimin yazıp yamadığını zaman geçtiği için hatırlamıyorum malesef.

Sevgiler.