Karmaşıkım

Hayatımda bazı kararar almam gereken bir süreçteyim. Kendi dışımda gelişen bazı olaylar sebebiyle işimi tamamen kaybedebilirim. Onca yıldır uğraş emek verdiğin birşey mazeretsiz olarak elinden alınıyor. Bu duruma nasıl tepki vermem gerektiğini bilmiyorum. Kafam karışık, duygularım karman çorman.

Aslında ortada kesin birşey yok. Çalıştığım üniversite ile yök arasındaki uyumsuzluğun sonucu olarak çalışanlarına gelecek vadedemiyor. Kamuda her yıl yeni bri yönetmelik çıkıyor, idare değişince her şey yeniden düzenleniyor olmasına rağmen şu an durum oldukça kritik. Şu anki yönetmeliklere göre her türlü işi yapsam da bunun yönetmelikteki karşılığı eğitim bursu alıyor olduğum. Tezim bittiği anda kadrom düşecek, 30 yaşımda damdan düşer gibi ortada kalacağım.

Diğer yandan içimde bir süredir yeni ufuklara açılmak için bir heves de vardı. İşsiz kalacağımdan korkmuyorum, başka üniversiteler başka ülkeler ya da başka iş sahaları. Doğrusu yıllarca kendimi sadece tek bir alanda değil çok fazla alanda yetiştirdim. Aç kalmam biliyorum.

İçimde hissettiğim şey alışkanlıklardan kaynaklanıyor. Alıştığım birşeyin değişmesi, belirsizlikler huzurumu bozuyor. Tabi ki hayırlısını dilemekten, umud etmekten ve dua etmektn başka çarem yok. Diğer yandan kendimin gerçekte ne istediğine karar vermem gerekiyor. Çünkü bu mevzular ortaya çıkmadan önce de farklı alanlara kaysam mı diye düşünmekteydim. Tam olarak ne olmak istediğime karar verirsem, olaylar karşısında daha dirençli durabilirim.

Bir diğer husus da vicdanımın gerçekten rahat olması. Çalıştığım yıllar boyunca kimseye haksızlık, saygısızlık etmedim, aldığım maaşın hakkını fazlasıyla vermeye çalıştım. Gözümün arkada kalması için hiç bir vicdan azabım yok.

Şimdi önümde tek yapacağım tezime çalışmak, bu süreçte başka kurumların beni hemen kabul etmeleri için altyapımı doldurmak, ve güzel şeylerin hayalini kurmak.