Bize Düşen

Anne olarak hayatta çocuklarımız için yapmayacağımız şey yok ve yine onların iyiliği için çok daha kaygı duyuyoruz. Özellikle de gelecekleri hakkında.

Ülkemizdeki gelişmeleri ben de büyük bir üzüntüyle takip ediyorum. Yönetimdeki muhtemel değişiklikler, eğitim sistemindeki eksiklikler insanda hiç umut bırakmıyor ve ne yazık ki hiçbirşey yapamıyoruz. Elimizden birşey gelmiyor, biz uyurken bazı adamlar bizim adımıza kararlar alıyor :(

Fakat düşünüyorum da gerçekten yapabileceğimiz birşey yok mu? Aslında çözüm hepimizin gözü önünde. Bugün için olmasa da yarın için çocuklarımızı düzgün yetiştirmek bizim elimizde.

Biliyorum annelik hiç kolay değil, çoğu zaman sadece getir götür, pişir yedir, yıka pakla işlerinden çocukları eğitmeye, beraber bilişsel aktiviteler yapmaya zaman kalmıyor. Fakat kısa vadede değil uzun vadede düşünmeli. Haftada bir iki saat yapmak hiç yapmamaktan iyidir, en iyi örnek olan kişi bizler olduğumuz için değiştirmek istediklerimize şimdi başlamak hiç başlamamaktan iyidir. Zaman hızla geçiyor inanın hiç birşey yapmayınca daha hızlı veya daha kolay değil, sadece boşa geçmiş oluyor.

Önce kendimizi toparlayacağız, ahlarla vahlarla ne yapsaklarla zaman kaybetmeyeceğiz. Zamanımızı boşa harcayan şeylerden kurtulacağız. Elbette dinlence zamanlarını boş zaman olarak değerlendirmiyorum, çünkü insan olarak hepsine ihtiyacımız var.

Çocuklarımıza iyi davranışlarımızla örnek olacağız, iyiye güzele teşvik edeceğiz. Bir kereden birşey olmaz diyerek hataları örtbas etmeyeceğiz. Problemlerimizi çözmeyi, sosyalleşmeyi, doğayı, bilimi, sanatı göstereceğiz.

Evet hepimiz herşeyi öğretemeyiz bazı şeyleri okullardan öğrenecekler ama kim tam anlamıyla okulundan tatmin oluyor ki. Tatmin olmadığımız konularda başka destekler, fırsatlar arayacağız. Çocuğun ilgisi olduğu yönleri besleyeceğiz, gerekirse kendimiz araştırıp öğrenip sonra ona öğreteceğiz. Beraber öğrenmeyi öğreneceğiz.

Dil ve bilgisayar. Lütfen İngilizce ve bilgisayar öğretin çocuğunuza. Bilmiyorsanız da bulun araştırın, çok kaynak var yapılabilecek çok şey var. Çocuklar biraz teşvik edildiklerinde kolayca kapıyorlar. Fakat elbette özünde oyun olmalı, zorlama olmamalı. 

Çocuk okuma yazma biliyorsa nasıl araştırma yapacağını, düzgün kaynaklara nasıl ulaşacağını, yabancı sitelerdeki bilgilere nasıl erişeceğini öğretin. Daha ilerleyen yaşlarda farklı bilgileri kıyaslamayı,sorgulamayı, düşünmeyi, araştırmayı...

Artık çağımız daha farklı bir çağ. Eğitimde bazı konular literatürden kaldırılıyor mesela. Elli yıl önce olsaydı, çocuklar eksik bilgiyle büyürdü ama şimdi farklı. Dünyanın her yerinden gelen bilgiler var. Çocuklarımız bunları görür ve farkı farkedebilirlerse sorgulayacaklar. Neden bunlar böyle yazıyor da bizim kitapta böyle, neden? Sorgulamayı bilen merak eden düşünen çocuk yetiştirelim lütfen. O zaman kendileri için doğru olanı da düşünüp seçebilecekler. 

Düşününce yapılacak çok şey bulunabilir. Bilgilerimizi potansiyelimizi boşa harcamadan yeni nesle aktarmak, bizden daha donanımlı, gözü açık, vicdan sahibi, dürüst çocuklar yetiştirmek elimizde. Bu hem bireysel olarak çocuğumuz için, hem de toplumumuz için yapabileceğimiz en iyi şey. Çocuklarımız var oldukça umut her zaman var.