Güdüsel Annelik

4 yılı aşkın süredir devam eden iki çocuklu annelik serüvenimde dönüştüğüm şey içgüdüsel annelik diyebilirim. Elbette okuyorum sorguluyorum ama sıkça ve en çok içgüdülerime göre hareket ediyorum. Ve genelde halim(iz)den memnunum. Fazla ne yapacağını bilememe sorunu yaşamadan günleri deviriyoruz. Tabi öyle anlar gelecektir ki, belki yine bocalayacağız eşimle, fakat artık nereye bakacağımı, nasıl bir yol tutacağımı üç aşağı beş yukarı biliyorum diyebilirim.

Bazı mevzular var (çocuk büyütmek de bunlardan biri) insanlığın ilk varoluşundan beri varlar. Hayatta kalmak, çocuk doğurmak, bebek bakmak, çocuk büyütmek gibi. Binlerce yıldır insanlar bunları yapıyor ve topluca bakıldığında başarılı olmuşlar ki insan nesli, bu günlere gelebilmiş. O insanlar günümüzle kıyasladığımızda neredeyse hiç bir bilgi sahibi değilken bunu yaptılar. Bu şu anlama geliyor, demek ki içimizde bir yerlerde ne yapacağımızı bilen bir kısım var. İster güdü deyin isterseniz evrensel bir bilinç. Sonuçta yaradılışımız böyle.

Bu içimizdeki güdü modern çağlarda kaybolmuş değil, belki aşırı bilgi kirliliği üzerini tozlarla kapladı. Fakat emin olun ki içimizde bir yerlerde hala duruyor. 

Hamilesiniz ama belki normal doğuramam diyorsunuz, binlerce yıldır kadınlar bunu yaptı. Tek çocuğa bile bakamıyorum daha fazlasını yapamam mı diyorsunuz, binlerce kadın bunu başardı. Bir bakıyorsun minyon tipli kadınlar normal doğuruyor, bir bakıyorsun kendine hayrı yok dediklerimiz üç çocuk büyütüyor. İçimizde zamanı gelince kullanmaya hazır bir güç var. Sadece o gücü kullanmak gerekmedikçe varlığından haberdar olamıyorsun.

Yukarıda sadece annelik ve çocuk bakımına değindim ama bu güdüsel mevzular hayatta her konuda geçerli. Bir problemle bir engelle karşılaştığında kendine sor. Bu daha önce insanların başına gelmiş midir? Eğer öyleyse emin ol ki çözüm içgüdülerinde gizli. Daha önce yapan olduğu için sen de yapacaksın.

Hiç kimsenin başına gelmemiş olan mevzular gerçekten çok nadirdir. Fakat diyebilirsin ki, benim şartlarım, benim koşullarım, benim algılarım bana özel; başka kimseyle aynı olamam. Evet doğru haklısın ama diğer kişi için de aynı durum söz konusuydu. Her insan birbirinden dünya kadar farklıdır ama bir yandan da o kişi de tıpatıp aynı sonuçlara ulaştı: o engeli aştı, başarıya vardı. Demek ki bu güç farklılıkların üstünde bir potansiyele sahip.

İşte bu yüzden yeniliklerden korkmak gereksiz. Bizi hayata bağlayan çok derin bir altyapı ile geldik bu dünyaya. Ona sırtını daya ve devam et yola....