30. Ay Mektubu : Ana Kız Aşkının Dibine Vurduk

Canım kızım

Tam 2,5 yaşında oldun dün. Her yarı yaşında olduğu gibi ufak pasta ile kutladık akşam. Pasta yemeğe pek düşkün değilsin ama mumlar ve iyi ki doğdun şarkısı seni çok heyecanlandırıyor.

Bu ay genel olarak çok olumlu geçti. Çoğunlukla mutlusun, sürekli şarkılar söylüyorsun, neşen etrafa ışık gibi yayılıyor ve hepimizi sarmalıyor. Yanında mutsuz üzgün kalmak mümkün değil.

Senin gülen gözlerinin ışığına adeta tapıyorum. Çocuksu saflığın mutluluğun öyle güzel ki, unuttuğumuz değerleri yeniden hatırlatıyor ve ben içimden söz veriyorum; bu ışığın sönmemesi için her şeyi yaparım.

Bu ay ana kız daha bir düşkün olduk birbirimize. Sarılıp öpmelerin, gece yanında yatmamı istemelerin. Mesela bu gece sabaha karşı yine beraber uyuduk. Üstelik karnımı tekmeleyen kardeşin yüzünden uyuyamıyordum, senin yanına gelince o da sustu :)

Bu mektuplarda hiç olumsuz şeyler yazmıyorum ya, sana gerçekçi gelmeyebilir belki. Ama öyle gerçekten olumsuz haller veya şikayetçi olabileceğim durumlar yok denecek kadar az. Baban sen ve ben birlikte bir uyum yakaladığımızı düşünüyorum. Çok şükür...

Artık çok iyi konuşuyorsun da bazı telaffuzların hala değişik ve çok tatlı. Konuşmalarına kelime oyunları, mantıksal kurgular da girdi artık. 10 kelimelik cümleler kuruyorsun bazen ben bile şaşırıyorum. Hiç ummadığımız cevaplar veriyorsun. Belki de ... olmuştur şeklinde varsayımsal konuşmaya da başladın. 

M harfini telaffuz edebilmene rağmen bazı kelimelerde m-->d oluyor. Yapalım mı yerine "yapalım dıaa" şeklinde. Öyle komik ve tatlı oluyor ki sen hızlı hızlı konuşurken.

Hep neşeni koru cır cır böceğim. Ha sahi bu ay tatilde ilk defa cırcır böceği sesini duydun (nedense hollandada yok) ilk başta korktun ve çok değişik buldun.

Annen

Amsterdam