Koşma Düşersin Değil Düşebilirsin

Anne olmadan önce yolda koşma çocuğum düşersin diye seslenen anneleri elestirirdim içimden. Çocuk bir davranış sergileyecek, henüz sonuçlarını kendi bile göremeden, deneyim yaşamadan, annesi olumsuz sonucu zihnine kazıyor. Oysa koşmak gibi bazı olayların birden fazla sonucu vardır (düşebilirsin ama düşmemek de gayet olası) ve aslında düşmenin sebebi koşmak değil koşarken takılmak, dikkat etmemek vs. dir.

Anne olunca insan daha evhamlı oluyor çocuklarına karşı. Bir de panik anında pek düşünemiyor. Mesela teyzem biz gayet büyük çocuklar iken bile (10-12 yaş) oğlu denizde biraz uzaklaştığında ardından bağırırdı: "Faruuuuk açılma boğulursun hemen buraya gel". Oysa hepimiz birden açılıyoruz "teyzeee, bizi neden çağırmıyorsun" :) Teyzem hep panik bir insandı ama böyle bir cümlenin sürekli tekrar edilmesi insanın cesaretini kırıyordu.

Şimdilerde Helo'nun en hareketli ve merak duygusunun maksimumda olduğu dönemlerdeyiz. Sürekli karıştırıyor, sınırlarını zorluyor, tırmanmak, zıplamak istiyor falan. Kendime durmadan hatırlatıyorum ve artık dilim de alıştı. Tutunup yürümeye çalışırken, kızım dikkat et iyi tutun, dikkat etmezsen düşebilirsin diyorum. Ama bunun daima olasılık olduğunu hatırlatıyorum. Ve beni anlıyor olmalı ki daha dikkatli davranıyor.

Yatağın üzerinde emeklerken, Dila dikkat et sınıra geliyorsun, düşebilirsin diyorum, eğer görüyorsa mutlaka duruyor. (bazen arkası geliyor göremeyip düşüyor ama) Birkaç kez denemesine de izin verdim. Tek elini attığında boşluğa gelip düşecek gibi olduğunda açıklama yaptım.

Günlük hayatta deneyimlediği çoğu olay çoklu sonuçlara yani olasılıklara sahipken bazıları da tek sonuca sahip. Mesela elini ateşe tuttuğunda yanacak olması. Bıçağın eline batacak olması gibi. Bunları artık olasılık değil de kesin olarak belirtiyorum. Elini ateşe tutma, elin yanar şeklinde.

Yani kesin sonuçların ve olasılık dahilinde olanları ayrı şekilde çocuğa açıklanması gerektiğine inanıyorum ben. Daha şimdiden zihinlerine işliyor çünkü her bilgi. Cesaretini kırmamak adına yapma, etme, koşma, zıplama gibi olumsuz ünlemleri değil, olasılıklı cümleleri kullanmalı ve (kontrol altında tutarak) kendi deneyip görmesine izin vermeli. Hatırlarsınız Matrix filmine göre kaşığı bükemememiz, havada uçamamamız hep zihnimizin bunu yapamayacağımıza inanmış olmasından kaynaklanıyor. Belki yeni nesil çocuklar bunun gibi şeyler yapabilecekler ama anneler, büyük anneler, dedeler onların zihinlerini özgür bırakmaya  biraz dikkat etmeliler :)

Sevgiler