Kayıp Giden Zamanlar

Kızım doğduğundan beri Türkiye'ye gitme hayalleri kuruyorum. İlk başta 40'ında gider hem kırkını gerçekten de uçakta uçururuz diye ummuştum. Olmadı.

11 Mayıs'ta doğan tatlı yeğenimin ilk yaş doğum gününe yetişiriz dedim o da olmadı.

23 Mayıs'ta doğum yapan canım arkadaşımın doğumuna yetişiriz, güzel kızını görürüz istedim o da olmadı.

Bugün ablamın doğum günü, Egehan'ın doğum gününü kaçırınca, belki ablamınkine yetişir yeniden ikisini birden kutlayacak bir parti yaparız diye konuştuk bana özel, o da olmadı.

Yakında diğer yeğenimin doğum günü ve kuzenimin oğlunun sünnet düğünü var onlara yetişir miyim bilmiyorum. Sanki hiç gidemeyeceğiz diye korkuyorum.

Bütün bu zaman içinde annem yeni bir eve taşındı. Dekorasyona o kadar meraklı olduğum halde, evinin taşınıp-döşenmesine yardımcı olamadım. Herkesler evi gördü ben göremedim.

Yine annem ve büyük ablam umreye gidip geldiler, bu süreçte yanlarında olamadım.

O kadar çok şey kayıp gidiyor ki uzaktayken, artık yurt dışında yaşıyor olmanın hiç bir cazibesi kalmadı benim için. Kesin dönüş hayalleri ile yanıp tutuşuyorum. Kısmet...

Herşeyi herkesi çok özledim...

Dipnot. ablamın isteği üzerine nazar değmesin diye kızımın fotoğrafının yer aldığı dünkü yazıyı siliyorum. Affınıza.