35.Hafta, Braxton Hicks ile tanıştım

Zaman yine çok hızlı geçti bu hafta. Bugün 36 ya başlarken içimde ne zaman kavuşacağız acaba soruları dolaşıyor. Ablam Egehan'ı 36+3 de doğurmuştu galiba. Bu yüzden hep tetik halinde dolaşıyorken bir gece içime bir his doğdu. Öyle ki 40 haftayı bekleyeceğinden emindim sabah uyandığımda. Nasıl böyle hissettim, doğru mu bilmiyorum ama bu his sebebiyle daha rahatladım.

Bir önceki hafta, moralim çok bozuktu ve enerjim de oldukça düşüktü. Bu haftanın başlangıcından itibaren yeniden enerjim yerine geldi. İyi hissetmemin moralime bağlı olduğunu düşünüyorum artık. Üzgün ve sıkkın olduğumda kendimi daha çok salıyorum.

Bu hafta sonu arabayla gezdik nihayet. Önceden de otobüste seyir halinde olmaktan çok memnundu Helocan. Duraklarda durduğu zaman kızıp tepiniyordu. Şimdi de babası sürerken eğer durmuşşa aynı tepkiyi veriyor, giderken keyifleniyor. İnşallah doğduktan sonra da sorunsuz gezebiliriz zira canım öyle çok gezmek istiyor ki. Kısa seyahatler değil uzun seyahatler ve tatil istiyor canım, mesela başka ülkelere gitsek, bütün gün sokaklarda dolaşsak. Tabi daha sonra aynı isteklerim devam eder mi bilmiyorum :)

Kızım geçen hafta ve bu haftanın çoğunda karnımın sağ tarafına doğru yaslanmış gibiydi. Ben de bunu dik pozisyondan yan yatmış olarak yorumlamıştım. Son iki gündür, sağdaki o yoğunluk azaldı, ya baş aşağı döndü ya da yeniden yukarı döndü bilmiyorum. Yarın sabah doktor kontrolümüzde anlayacağız. Gerçi baş aşağı dönse de karnın aşağı düşmesi denilen şey olmadı. Bu haftalarda bebek doğum kanalına girmeye başlarmış ve hatta annenin paytak yürümesine sebep buymuş. Yine bu sebeple mide rahatlayacağı için mide yanmaları azalır, nefes alma zorluğu geçermiş. Bende henüz bu beliriler yok malesef.

Baş aşağı dönmesini normal doğum için istiyorum ama farkettim ki geçen ziyarette doktor dönmezse sezeryan olabilir dediğinde ben biraz rahatlamışım. Çünkü hep normal doğum istediğimi sanıyordum ama, normal doğumda anne aktif, sezeryanda anne pasiftir ya, pasif kalma fikrinin beni etkilediğini farkettim. Şimdi bu düşüncelerimi yeniden gözden geçiriyorum.

Bu haftalarda olması gereken Braxton Hicks kasılmaları nasıl birşey acaba, görsem de sancı nasıl oluyormuş anlasam diye düşünüyordum zaman zaman. Çünkü hiç olmamıştı. Nihayet bu gece kendisiyle tanıştım ama pek memnun olmadım :( Yani herhalde bu oydu diyorum. Nasıl olduğunu başkalarına sorduğumda pek tarif edemiyorlardı. Benimki aynen şöyle oldu, tarif edeyim de belki başka kişilere yardımcı olur.

Bazen üşüttüğünüzde kalbinize bir sancı girer hani bıçak saplanmış gibi, öyle acıtır ki, böyle donar kalırsınız, nefes bile alamazsınız. Akşam yaşadığım his de bunun aynısının karnımda olanıydı. Böyle dondum kaldım, nefes bile alamıyorum, sonra kısa kısa nefesler aldım biraz hafifledi ama tamamen geçmedi. Diyorlar ki pozisyon değişince bu kasılmalar geçermiş. Ben  de yatıyordum o sırada, doğruldum ve yatakta ayaklarımı yere indirerek yan oturdum. Geçti. Bir daha olmadı ama doğrusu biraz gözümü de korkuttu. Fazla etkilenmem vücudum güçlüdür diyordum ama baya baya hissettim valla, öyle pek de hafif değildi :S

Bu aralar ellerim ve ayaklarım şiş sürekli. Hava soğuk olmasına rağmen beni ateş basıyor ve ateşin de ellerimin şişmesine etkisi var biliyorum. Soğuk suyun altında tutuyorum iyi geliyor ve iniyor şişliği.  Şu an hava 0 derece ama cam sonuna kadar açık. Cem sıcak değil diyor ama ben yanıyorum, ev içinde yazlık kıyafetlere geçiş yapım.

Karnım kocaman olmasına rağmen hiç çatlağım olmadı, son zamanlarda ne kadar kilo aldım onu da bilmiyorum ama ilk fırsatta bir baskül alacağım eve. Daha önce özellikle almaktan kaçınmıştım, çünkü sürekli üstüne çıkıp da moralimi etkilemesine izin vermek istemedim. Şimdi hala fazla kilo almadığımı düşünüyorum ve doğumdan sonra kilo inişlerini de görmek güzel olabilir :)

Buraya Helocumun babasıyla ilişkilerini hiç yazmadığımı farkettim. Her sabah ve akşam babası kızımızı öpüyor, onunla konuşuyor, yatmadan önce iyi geceler diyor, sık sık sevdiğini özlediğini söylüyor. Bazen ikimizde çıksa da oynasak diyoruz, sevip koklamak istiyoruz. Her akşam yatmadan önce göbüşü kremleme işi babasına ait, güzelce yağlıyor, yetmiyor ayaklarımı bile kremliyor kocacım, hem rahatlasın hem de artan basınçla sertleşmesin diye :) Bazen Helo ile babası karşılıklı konuşuyorlar, Cem birşeyler söylüyor, ardından Helo tekmeliyor, biri konuşuyor biri tekmeliyor böyle anlaşıyorlar. Birçok yerde babaların hamilelik süresince baba olmaya tam hazırlanamadıklarını, doğduktan sonra alışmakta zorlandıklarını okuyorum. Maşallah kocacım da öyle birşey olmadı, bilinçli olduğu için şimdiden kendini hazırlıyor, hatta ebeveyn olmaya benden bile fazla yatkın diyebilirim. Onun bu tavırları ve beni motive etmesi bana çok iyi geliyor, iyi ki böylesin aşkım.