Kilo ve Beslenme Düzenim, Büyük Konuşmanın Cezası

Kilo konusunda çok büyük konuşmuşum. Allah da büyük konuşmama kızmış olacak ki hayatımda gördüğüm maksimum kiloda hamile kalmışım.

Genelde uzun zamandır 63-65 kilolarda olan ben (vücüt kitle indeksime göre ideal kilom 58 yani normalde biraz fazlam var), eşimden ayrı olduğumuz ve tezi bitirdiğim sıkıntılı süreçte kilom 68-69 ları bulmuştu. Ancak görünüş itibariyle öyle kilolu biri değil daha çok yapılı biri gibi duruyorum çünkü kaslı bir vücudum var. İnsanlar kilomu duyduklarında biraz şaşırırlardı, nerede saklıyorsun o kadar kiloyu hiç göstermiyorsun derlerdi, sanırım kaslar daha ağır çektiği için böyle.

Bu yaz tatilde öyle yüzmüştüm ki döndüğümde bacaklarım, karnım falan taş gibiydi. Çimdik atar gibi tutmaya çalışırsınız ya derinizi, gerginlikten tutulmuyordu o derece. Neyse ben tatilden döndüğümde İstanbul'daki evde tartıldığımda kilomun 72 olduğunu görüp, şok olmuştum. Ancak yemek yeme ve yememe durumlarında birkaç kilo oynuyor bende. Bu kiloyu kafama takmadım çünkü tatile gitmeden önce başladığım sportif yaşama uyarak kilo verecektim ama tabi o sırada hamile kalmış olduğumu bilmiyordum.

Hamile olduğumu öğrendiğimde çok sevindik elbet ancak kilo gerçeği de yüzüme çarptı. Zira yıllardır hep büyük konuşmuşum. 65 kiloda iken derdim ki, bir on kilo vermeden hamile kalmamalıyım olamaz vs. Şimdi tükürdüğümü yalamakla kalmadım, hayatımda gördüğüm maksimum kiloda hamile kaldım, al gör gününü der gibi. Ancak sonradan bebeğin varlığından o kadar memnun hale geliyor ki insan kaç kilo olduğum umrumda değildi, yeter ki o sağlıklı olsun, kilolar elbet verilir.

İstanbul'daki tartılmadan sonra Slovakya'ya geldiğimde uzunca bir süre kimse kilomu sormamıştı. Zaten hemen kontrollere de başlamamıştım. 11. haftadaki ilk ciddi kontrolde Dr. Janka kilomu sormuştu ben de tam emin olmadığım için 70 dedim, 72'den korkarak. Sonra da 13. haftadaki ikili test maceramızda ilk defa tartıya çıkmıştım. İşte o klinikte tartılana kadar kaç kilo olduğumu, ne kadar aldığımı vs bilmiyordum. Ne doktorlar sordu ve tarttı ne de ben inceledim. Doğrusu karnım dışında hiç bir değişiklik yoktu ama ilk aylarda rahim genişlediğinden ayda 400 gr, 3 ayda 1.2 kg kadar alınacağını biliyordum.  İşte kız bana tartıyı getirip de tartıldığımda, kıyafet ve ayakkabılarla birlikte 72.8 kg çıktım. Aman nasıl da sevindim neredeyse oynayacağım sevincimden. Ya baştaki 72 sonradan düştü de ben üzerine kilo aldım ya da İstanbul'daki tartı yanlıştı. Ya da yatmaktan kaslarım eridi yağa dönüştü. Yağlar kaslara göre daha hafif çekiyor.

Bugünlerde hala düzenli olarak kilo takibim yapılmıyor, ama İstanbul'da 3 gün arayla gittiğim iki kontrolde de hem kilo hem tansiyon ölçümü yapıldı. Orada her gidişte yapılıyormuş. 16. haftadaki kontrolde de 73.8 çıktım yine kıyafetlerle. Sevindim elbet çünkü hala fazla kilo almış değilim. Şimdi başlangıç kilomu bilmediğim için ne kadar kilo aldığımdan emin olamayacağım bir gerçek ama insan vücudunu tanır ve hisseder ya fazlalıklarını, ben karnımın büyümesi dışında hiç bir yerimin değişmediğini görüyor ve hissediyorum. Bu yüzden aldığım kilolar sadece bebeğe ve rahim büyümesine gitmiş olduğu için rahatlıyorum.

Tabi bu güne kadar böyle gitmesinde Helo'nun payı büyük. Cem'e de diyorum bu bebek annesini güzel ve bakımlı istiyor anlaşılan. Allah nasip ederse sonrasında da formda olmaya çalışacağım. E Helo bana pek sıkıntı vermedi ben de bebeğimi dinlerim :) Hamileliğimin ilk 3 ayı belirtiler konusunda çok rahat geçti. Yorgunluk halsizlik hissetmedim, hiç uyuya kalmadım, toplamda sadece 7-8 kere kustum (onların da nedenini anladık, duygusal gerilimlerde hemen kusmaya başlıyordum, sonra bebeğim üzülmemi istemiyor diye düşünüp hep kendimi kontrol altına aldım ve kesildi), fazla midem bulanmadı. Tek sorunum sürekli bir mide gazı ve geğirme isteği oldu ve hala devam ediyor.

Bana göre daha ağır bir hamilelik geçiren arkadaşımla konuştuğumda bu iyi durumun bebekten mi benden mi olduğunu bilemediğimi söyledim. Çünkü hepsi birbiryle ilişkili, ben pozitif olduğum için mi (yani ağrı ve rahatsızlıkları gözümde büyütmüyorum -ki normal hayatımda da hep ağrılarımı umursamam, çünkü ağrını düşündüğünde daha çok hissedersin- ) rahat hamilelik geçirdim yoksa bebek fazla etki yapmadığı için mi pozitifim bunu ayırt edemem. Ancak bu dönemde normal hayata göre yine de hiç bir belirti farklılık yok değil, sanırım bunu kabullendiğim için rahattım. Sürekli midemi düşünüp huzursuzluğu hissetsem belki ben de hasta olurdum bilmiyorum.

Yukarıda yazdığım fazla kilolarım uzun zaman boyunca alınmış kilolardı ve çok yemekten değil az yemekten ve öğün atlamaktan kaynaklanıyordu. Birkaç kere denediğim diyetisyen kontrolünde zayıflamalarda günde 7 öğün azar azar yiyerek beslendiğimde metobolizmam çalışmaya başlayarak kilo vermiştim fakat devam ettirememiştim. Neyse hamileliğimin en başından beri beslenme düzenim tam da bu hale geldi. Günde 2-3 saatte bir acıkıyor ve çok az yiyebiliyordum. Mesela bir oturuşta sadece bir kase çorba, sonraki acıkmada salata, sonrakinde meyve gibi... Normalde bir öğünde yediklerim bölünmüş oluyordu. Bu açıdan çok iyi beslendiğimi ve bu yüzden belki de kilo verdiğimi düşünüyorum. Tabi Slovakya'da olmamın da faydası oldu. Çok sık fast food yemiyoruz, genelde ev yemekleri tüketiyoruz, ağır tatlılar yerine nadiren sütlü tatlı ve bol bol meyve yiyorum.  İstanbul'daki 24 günlük kalışımda da bu alışkanlığımı arada bozulmalar olsa da sürdürdüm.

Beslenme konusunda tek memnun olmadığım durum su tüketimimdi. Normal hayatında en az 2 litre su tüketen ben (zoraki değil keyifle bayıla bayıla) hamileliğimde su içemez oldum. Şu ana kadar beni tek rahatsız eden şey su oldu. Canım çekiyor, duramıyorum susuz ama ne zaman su içsem midem huzursuz oluyordu. Sonradan suyu lıkır lıkır içmemem gerektiğini anladım, bütün gün elimde şişeyle ufak yudumlar halinde tükettim. Bu durum 3 ay bittikten sonra nispeten azaldı ve bu günlerde tekrar dilediğim kadar dilediğim miktar içiyorum çok şükür.