4 Nisan 2011 Pazartesi

# ben

Tezimden Geriye

Biliyorsunuz geçen hafta bugün tez savunmamı yapmış ve geçmiştim. Tez bittikten sonra hayatımdan bu üç harfli kelimeyi çıkaracak, kelebekler kadar özgür olacak, yepyeni bir başlangıç yapacaktım. O kadar çok hayalim vardı ki artık üzerimden büyük bir yük kalkmış olacaktı.

Bitti bitmesine de hiç öyle olmadı. İlk gün akşamına kadar olayı idrak edemedim. İkinci gün biraz anlar gibi oldum ama pek neşesizdim yine. Üçüncü dördüncü gün derken ben hala kendime gelemediğimi görüyorum bugün. Hafta sonu özellikle her an ağlayacakmış gibi ruh hallerinin, dalıp dalıp gitmelerin ardından kendime bir bakayım dedim, içime daldım.

Ve gördüm ki hala rahat değilim. Hani üniversite sınavına bir yıl boyunca çalışırsınız da bittiğinde boşluğa düşersiniz ya öyle ama daha da büyüğünden bir ruh hali içine girmişim. Son aylarda yüreğime işlenmiş korkuları üzerimden atmak için belki de bir terapiye ihtiyacım var. Ruhum öyle yorgun ki, sürekli ağlamak istiyorum ve bu yorgunluk vücuduma da yansıyor. Kafamın, kalbimin boşalması ne kadar sürecek, ne zaman normal halime döneceğim bilmiyorum. Hakikaten bakıyorum da kafamı sıyırmama ramak kalmış, fizikçiler biraz çatlak olur ya, şimdi daha iyi anlıyorum, delirmeye yakındım belki de.

Üstelik yapılacak daha yığınla işim var, yepyeni projeler heyecanlar, dışardan bakınca (Ce'nin gözüyle) sanki hayatıma sihirli bir değnek değmiş, bir haftadır her şey yoluna girmeye başlamış, ama ben değil bunu idrak etmek, sevinecek yanını bile algılayamıyorum.

Babam yüzümün asıklığını her sorduğunda gözlerimdeki yaşları saklamaya çalışarak işlerden yoruldum diyorum. Ama içimde aylardır kopan fırtınaların dalgalarının daha düzelmediğini anlatamıyorum elbet. Herkes eski aşklarına şarkılar söyler ya, ben her şarkımı tezime yazıyorum ve ona

Bittim gözün aydın, bittim helal olsun
Uğruna harcadığım, yıllar haram olsun

gibisinden sözler ediyorum. Delirmeye başlamışım değil mi?

Şimdi sanılacak ki doktora tezi yapmak korkunç birşey ama benimki kişiye özel bir durum. Hem çalışma alanımın ağır bir konu olmasından, hem de herşeyi tek başıma yapmamdan doğan bir sonuç bu. Benimki istisna yani.

11 yorum:

  1. gözünaydın..
    ne güzel,darısı benim başıma inş.
    Ama rahatlaman gerekiyor,bitmiş ohh dee :)

    YanıtlaSil
  2. Bu duyguyu biliyorum. Hedefiniz uzun bir süre tektir ve ona kilitlenirsiniz. Sonra üstesinden gelirsiniz ama kilit çözülmemiştir. Çünkü hedef son bulmuş ama yerine birşey konmamıştır. Boşluğa düşer insan, noluyo yaa der. Her dönem proje tesliminden sonra işte buydu hissettiklerim. Ama kendisi geçiyor, merak etmeyin. Telaşlanmayın. Telaşlanmak bu süreci uzatıyor. Amaçsız, kaygısız yatın, yemek yeyin, uyuyun. Bunların tadına varınca içsıkıntısı küçülecek.
    Sevgilerimi yolluyorum.

    YanıtlaSil
  3. derdın tezını verememek degılde verıncekı bosluk olsun bosver.. gozun aydın

    YanıtlaSil
  4. geçmiş olsun.
    bünye alıştı yoğunluğa dediğiniz gibi boşlukta kalınca ne yapacağını şaşardı.

    YanıtlaSil
  5. Olmaz, senin tipine insanlar rahat etmez. Hemen önüne bir büyük hedef daha koymak lazım. Daha önce de yazmıştım, senden bir tane de bende var. Mükemmeliyetçilik iğrenç birşey. Tatmini mümkün değil. Bu çok çabalamalar takıntı haline geliyor ve insanı çok yoruyor. Etrafınızdakileri de yoruyor. Ne yap et rahatla. Gerekirse psikiyatriste git. Çaresi bir minik haptaysa içiver gitsin, eziyet etme kendine kızım.
    Tebrik ediyorum seni. Sevgiler.
    Yayınlamayabilirsin:))

    YanıtlaSil
  6. Tebrikler, gönlüne göre olsun herşey

    YanıtlaSil
  7. Olduda bitti maasallah :P
    Yaa ben yukaridaki cevaplara yazacak ek birsey bulamiyorum. Hedefe ulasildi, bir sonraki hedef belirlenebilir ama acelesi yok deilmi ;) Caliskan insanin hali, tembellik yapamiyor bir süre :P
    Sevgiler

    YanıtlaSil
  8. GeCe ne güzel bitmiş aslında , o gerginlikler de normal, uzun ve zorlu bir süreç anlattığın, sonuca odaklan bizce , keyfini çıkar
    Sevgiler

    YanıtlaSil
  9. Sevindim ablacim, hayirlisi. gecmis olsun diyim bende :)

    YanıtlaSil
  10. tebrikler:)))) bak ne güzel zorlu bir yoldan alnının akıyla çıkmışsın:) ama yorgunsundur biliyorum.ruhun kafan... deniz havası iyi gelir.bir bankta otur denize karşı simit ve çayının keyfini çıkar.martılara de ki alın yüreğimdeki sıkışmışlığı çoooook uzaklara götürün...belki bu durumunu toparlamana yardımcı olur...

    YanıtlaSil
  11. canım benim ne güzel işte sonunda kurtulduk hep birlikte tezinden. :) bundan sonra herşey çok daha güzel olacak senin için öyle hissediyorum.

    bu arada ikea katalogu aldım sana.hehe. :))

    YanıtlaSil