Tezimden Geriye

Biliyorsunuz geçen hafta bugün tez savunmamı yapmış ve geçmiştim. Tez bittikten sonra hayatımdan bu üç harfli kelimeyi çıkaracak, kelebekler kadar özgür olacak, yepyeni bir başlangıç yapacaktım. O kadar çok hayalim vardı ki artık üzerimden büyük bir yük kalkmış olacaktı.

Bitti bitmesine de hiç öyle olmadı. İlk gün akşamına kadar olayı idrak edemedim. İkinci gün biraz anlar gibi oldum ama pek neşesizdim yine. Üçüncü dördüncü gün derken ben hala kendime gelemediğimi görüyorum bugün. Hafta sonu özellikle her an ağlayacakmış gibi ruh hallerinin, dalıp dalıp gitmelerin ardından kendime bir bakayım dedim, içime daldım.

Ve gördüm ki hala rahat değilim. Hani üniversite sınavına bir yıl boyunca çalışırsınız da bittiğinde boşluğa düşersiniz ya öyle ama daha da büyüğünden bir ruh hali içine girmişim. Son aylarda yüreğime işlenmiş korkuları üzerimden atmak için belki de bir terapiye ihtiyacım var. Ruhum öyle yorgun ki, sürekli ağlamak istiyorum ve bu yorgunluk vücuduma da yansıyor. Kafamın, kalbimin boşalması ne kadar sürecek, ne zaman normal halime döneceğim bilmiyorum. Hakikaten bakıyorum da kafamı sıyırmama ramak kalmış, fizikçiler biraz çatlak olur ya, şimdi daha iyi anlıyorum, delirmeye yakındım belki de.

Üstelik yapılacak daha yığınla işim var, yepyeni projeler heyecanlar, dışardan bakınca (Ce'nin gözüyle) sanki hayatıma sihirli bir değnek değmiş, bir haftadır her şey yoluna girmeye başlamış, ama ben değil bunu idrak etmek, sevinecek yanını bile algılayamıyorum.

Babam yüzümün asıklığını her sorduğunda gözlerimdeki yaşları saklamaya çalışarak işlerden yoruldum diyorum. Ama içimde aylardır kopan fırtınaların dalgalarının daha düzelmediğini anlatamıyorum elbet. Herkes eski aşklarına şarkılar söyler ya, ben her şarkımı tezime yazıyorum ve ona

Bittim gözün aydın, bittim helal olsun
Uğruna harcadığım, yıllar haram olsun

gibisinden sözler ediyorum. Delirmeye başlamışım değil mi?

Şimdi sanılacak ki doktora tezi yapmak korkunç birşey ama benimki kişiye özel bir durum. Hem çalışma alanımın ağır bir konu olmasından, hem de herşeyi tek başıma yapmamdan doğan bir sonuç bu. Benimki istisna yani.