Hiç Yazasım Yok

Sıcaklardan mıdır nedir bilemiyorum. Paylaşmayı bekleyen birçok şey var kafamda, bunun yanı sıra bazı sorular oluyor mail aracılığıyla çeşitli konularda bilgi isteyen, onlar da var yazılacak.. Amma velakin kendi bloguma bakmak dahi istemiyorum.

Öncelikle şablonuma bir değişklik lazım kara kara yaz havasına hiç uymuyor. Oysa ben kolay kolay değişikliği sevmem. Wordless Sunday fotoğraflarımı daha büyük koymak istiyorum , bilmem farkettiniz mi dün onu bile yayınlamadım.

Günün anlam ve önemine uygun resim olsun diye babamın resimlerini koyacaktım, resimleri düzenledim baktım kaldım. Yayınlamadım.

Elbetteki her kız ve babası çok yakındır, ben de öyleyim. Ben ailenin en küçük kızı olduğum ve babam da geç evlenmiş olduğu için babam ile benim ilişkim biraz daha farklı.

Mesela ben babamın siyah saçlı halini bilmem, küçükken okulda herkesin babası genç benimki yaşlı diye düşündüğüm olmuştu. Buna rağmen babam acayip yakışıklıdır ve karizmatiktir, film artislerine benzer. Hele askerliğini bahriye olarak yaptığı zamanlardaki resimlerini görseniz.

Neyse ne diyordum, babam ben küçükken emekli olduğu için (normalden biraz erken olmuş) işten gelen baba figürü yok benim anılarımda. Buna rağmen ancak şimdilerde idrak edebildiğim harika bir nimete sahiptim ki, hem annem hem de babam evde olmuş oluyordu. Bu hiç bir çocuğun elde edemeyeceği bir fırsat ve ben sahiptim. Babamla çok zaman geçirir birçok şey yapardık (hala da yaparız). Küçükken karnına oturur saatlerce göğüs tüylerini tarar toka takmaya çalışırdım :P

Zaman geçtikçe ve özellikle evlendikten sonra babamın yüzüne bakmak bile beni çok duygulandırıyor. Gözlerinde gördüğüm o anlamlar beni can evimden vuruyor. Benim hep yanımda olmamı istiyor biliyorum ama sevdiğim ve iyi biriyle evlendiğim için de mutlu, siz mutlu olun yavrum diyor. Ben ablamlara göre daha uzak oturduğum ve daha seyrek görüşebildiğimiz için, belki de gözbebeği olduğum için.

Ergenlik yıllarımda babamı üzdüm her genç gibi. Ani çıkışlarım, isyanlarım oluyordu. O yıllarda insan kendini nasıl da hemen büyümüş sanıyor. Şimdi ne kadar keşke desem de yaşadığım herşeyin beni olgunlaştırmasında etkisi olduğunu biliyorum. Daha fazla zaman kaybetmemeyi her anı güzel geçirmeyi umuyorum artık.

Okulda ise sınav dönemindeyiz. Tüm üniversiteler tatil oldu bir biz kaldık herhalde. Daha finaller yeni başladı, bütler var sonra bir de afların 3 ve 4 hakları varmış. Eskiden olan ama 10 yıldır olmayan 2. öğretim ise bu yıl açılacakmış. yandık ki ne yandık sormayın. Kadrolarda ise halaa bir gelişme yok, galiba kapı önüne konulacağız öyle görünüyor. Artık olsun ya da olmasın demiyorum usandım. Hayırlısı neyse o olsun farketmez.

Bir de en mükemmel :P asistan olarak birçok görevde yer alıyorum. Şimdilerde mezuniyet şenliği hazırlıklarındayız. Herkes 1-2 alt komisyonda görevliyken en fazla sayıda (4) ve bu durumda olan tek kişi bendeniz. Neyse ki her işin altından kalkıyoruz. Sponsor arayışlarımız vardı, birçok kişi eli boş dönmüşken ben 4 tane buldum, seçemiyoruz şimdi. Zannediyorum blogculuk ikna kabiliyetimi arttırdı, tek maille işi bitirdim. Ama ne mail, görseniz okuyan hemen kabul ederdi, işsiz kalırsam reklamcı olayım bari.

Hiç yazasım yok dedim amma uzun yazmışım, hadi hoşçakalın.