Mim: Çocukluğum

Sevgili Ufuk Dünyası'nın çocukluğumla ilgili mimini eski zamanlarda çizdiğim bu resimle anlatayım istedim.

Bir önceki yazımda çok çalışkan ve inek bir çocuk izlenimi vermiş olabilirim. Aksine öyle değildi. Çalışkandım ama bolca oyun oynardım. Çoğunlukla sabahçı olduğum için gelir gelmez ödevlerimi bitirir, ardından doğru sokağa fırlardım. Mahallemizin de oynamaya müsait olması nedeniyle hep dışarılardaydım. Soğuk günlerde ise evde birşeylerle meşgul olurdum. Kitap okumayı, annem dkiş dikerken bende bebeklere birşeyler dikmeyi falan severdim. resim çizmeyi boyamayı vs.

Bunun yanıda eğer ödevim ve dersim yada araştırma konum varsa onları yapmadan da bırakmazdım. Daha ilk okulda tek başıma kütüphanelere giderdim.

Lise 2 ye kadar hep sokakta oyun oynadım diyebilirim. Lise sonda da malum sınav vardı ondan pek oynamadım. Genelde arkadaşlarım benden küçüktü, daha büyüdüğüm zaman ise mahalledeki çocukları oynatırdım. Onlara hakem olurdum. İşte mendil kapmaca, kuka, taşlar dizilip topla vurulurdu bir oyun vardı ondan vs..

Çocukken ince upuzun bir kızdım, atlamayı zıplamayı koşturmayı çok severdim. İp atlayarak bakkala gider gelirdim. Lastik oyununun her çeşidinden türkü japonu çini hepsini oynardık. Birşeyi söylemeden geçemeyeceğim. Uzun ve elastik bir kız olduğumdan lastik oyununda çok başarılıydım. Oyunda iki kişi lastiği geçirir, üçüncü atlardı. Normalde üç seviyeden oluşan lastiği (bilek, diz, kalça yüksekliği) ben beşe çıkarır bel ve koltuk altı yüksekliğinden dahi zıplardım.

Okulda beden derslerinde öğretmen kızlar ve erkekler arasında koşma yarışı yaptırırdı. Ben kızların içinde birinci olur sonra erkeklerin birincisiyle yarışır, onu da geçerdim.

Orta bir ve ikide bolca bisiklet kullandım. Çok istediğim bisikleti zorla aldırtmıştım, kırmızı bir bmx. Tek başıma o kadar uzak yerlere giderdim ki haber vermeden, şimdi düşünüyorum da nasıl da gitmişim, nasıl da haber vermemişim şaşıyorum.

Ama çocukluğuma dair anılarımda yalnız oyunlarım daha fazla yer alıyor. Bazı dönemler arkadaşlarımla okul saatlerimiz tutmadığı için hep tek başıma yollarda koşturur zıplar hoplardım. Böcekleri solucanları vs incelerdim. Öyle korkak kibar bir kız değilim, hala da öyleyim.

Geçenlerde bir oyun geldi aklıma, bir kış boyunca yollarda kanalizasyon döşemesi sebebiyle hep çamurdu. Çamurlarda oynadığımızı hatırlıyorum. Adını bilmiyorum ama ıslak toprağa çivi yada bıçakla saplayarak, birkaç kişi bir noktadan hareketle döne döne çizgiler çizerdik. Çok zevkliydi yine oynamak isterdim. Tam bir zeka ve strateji oyunu.

Bunların dışında tabi evcilik de bolca oynanırdı. Bir arkadaşımın bahçeleri vardı. O bahçeyi bir ay falan kazıp biçerek küçük bir tarla yapmıştık, birşeyler ekmiştik. Küçük yollar oluşturmuştuk ve karıncaları o yollardan gitmeye zorlardık hehe.

Geriye baktığımda herşeyi olması gerektiği gibi yaşamış olduğumu düşünüyorum. Bolca oynadım, gerektiği kadar çalıştım, bolca kitap okudum vs. Arkadaşlarımıza ders yapmaya gider sonra yine oynardık. Ama önce hep dersimiz yapılırdı. Sabahçı olduğumdan günler bolca yeterdi.

Önceki yazıma ilave: sonradan neden mühendislik kazanamadığımı anlamıştım, yazmayı unutmuşum. Hesaplarıma göre hep 30 puanım eksikti. Neden neden derken 2-3 yıl sonra anladım. O zamanlar rehberlik hizmetleri şimdiki gibi değildi. OÖBP nım 60 iken yarısı gelmişti, çünkü alan dışı tercih yaptım. Ben türünün farklı bir örneği olarak hem fen hem tm alanında dersler almıştım. Bizim hocalar da hangisini yazacaklarına karar verememişler bizi "genel kültür" alanı yapmışlar mezun olurken. İşte bu yüzden az gelen puanım aslında normal olsaydı mühendislikleri çok rahat kazanmıştım. Her işte bir hayır varmış.

Ayy mimlemeyi unutmuşum. Haydi bakalım sizde

Paşa

Mutlu Çocuklar

Ayçanın Dükkanı