Yazmayi Ozlemek

Yazmadigim sure boyunca ortaliktan kaybolmadim, sosyal medyada hep aktifim hatta zaman zaman buranin devri bitti diye dusunmedim degil. Fakat kiyamiyorum. Nedense blogdan baska bir yere (evet ig de uzun uzun yazanlar da var) ben uzun uzun yazamiyorum. Simdi ise yine yazacaklarim birikti :)

Okullarin tatil oldugu 6 haftanin tamamini turkiyede gecirdik ve 23 agustos’ta yeni okul donemine basladik. Hollanda’da okullar pandemi suresinde neredeyse hep acik kalmisti (sadece bir kac ay kapaliydi) ve biz pandemi doneminde okul hayatinin her asamasini tecrube etmistik; sinif karantinasi, temasli durum, temassiz durum, ogretmen hasta, okulda farkli siniflarda vakalar vs vs. Akliniza gelecek her olasiligi, kendi cocuklarimin sinifinda veya arkadaslardan duyduk, yasadik, bu durumda nasil yol izleniyor ogrendik. Cocuklar defalarca pcr oldu, kendileri hasta oldu diye (negatif ama hasta olunca gidilmiyor) gitmedikleri oldu falan. Turkiye’de okullar acildiktan sonra bizim cok onceden yasadigimiz bu ihtimalleri yasayip sosyal medyada endiselerini paylasanlari gordukce, gececek diyorum. Tam okul acilmisken 15 gun karantina hos degil ama butunun icinde o 15 gun cok az kalacak ilerleyen gunlerde. 

Biz simdi bu sezonda 1,5 ayi geride birakmisken, okul neredeyse korona oncesi seklinde devam ediyor (maske kullanimi hic bir zaman yogun degildi zaten ama simdi otobusler haric tamamen kalkti). Biz turkiyeden dondugumuzden beri maskeyi unuttuk. Cok sukur henuz cocuklarimin sinifinda vaka cikmadi. Biz asilarimizi zaten olmustuk (cocuklar olmadi), yine dikkat ediyoruz elbette, kalabalik ortamlara girmiyor, alisverisleri sakin saatlere denk getiriyoruz ancak ilk zamanlardaki asiri gerginligimiz kalmadi gibi. 

Turkiye’den dondukten sonra, cocuklarin orda degisen rutinlerini duzeltmeye calismak cok zsman aldi. Neredeyse yeni yeni uyku duzeni oturdu, yeme icme konusunda oglum hala sikinti cikariyor, normalin cok ustunde maruz kaldiklari ekranin olumsuz etkileri yavas yavas gidiyor, ozellikle cok agresif bir cocuga donusem oglum yeniden normale donmeye basladi cok sukur. Ama zordu be. Evde surekli bir inat, guc savasi, direnc... Surasi kesin ki, rutin cocuklar icin cok onemli. Okula gitmek, okul disi spor ve etkinliklere devam etmek, cocugu daha iyi hissettiriyor. Daha iyi yiyor, uyuyor ve tatmin olmus hissediyor. Burda bizim gibi yalniz cocuk buyuten arkadaslarla aramizda konustugumuz bir laf var. Bizim cocuklarin gercek yuzlerini akrabalar hic bir zaman tam olarak goremiyor. Cunku onlari sadece tatillerde goruyorlar ve tatildeki cocuk gercek kimliginden 180 derece sapiyor. Ben bile taniyamiyorum o derece. Neyse ki hersey tekrar normale dondu 🤲🏼

Instagram’dan takip edenler biliyor, yaz tatili oncesi ve sonrasi evde bir tadilat macerasina giristik. Bitti sayilir (benim isim tabi ki bitmedi) ama neredeyse hunileri takmama ramak kalmisti. Bir tadilat dosyasi acip bastan sona herseyi yazmak istiyorum. Instagram’dan da detayli yazi istekleri geliyordu. Uzun uzun anlatacagim ama tahmin edilenden daha uzun olabilir 😄

Yani turkiyeden geldigimden beri bir yandan cocuklar bir yandan tadilat sonrasi yilan hikayesi isler ile ugrasirken bir miktar tukenmislik sendromuna girmis olabilirim. Bugun ise, gece cok az uyudugum icin tembellik yapmaya, yattigim yerden blog yazmaya karar verdim. Simdi siz bu satirlari okurken, ben tadilat dosyasini yaziyor olacagim. Yakinda gorusmek uzere🙌🏻