Mesela her gun okula giderim cumlesinin ing ve hollandaca versiyonlari soyle:

I go to school everyday. (veya her gunu basa alirsak) Everyday I go to school

Hollandaca soyle oluyor

Ik ga naar school elke dag (ozne-yuklem-tumlec-zarf seklinde. her gun basa gelirse) Elke dag ga ik naar school. (zarf- yuklem- ozne- tumlec). 

Bir de diyelim yadimci fiil alan cumleler var. Ozne yardimci fiil ardindan cumlede anlatacagin her seyi araya koy (tabi onlarin da sirasi var) en sona asil fiil geliyor. Yine benzer sekilde bu cumledeki kelimelerin yer degistirmesi, eger cumle su su su durumlarla baslarsa boyle su su su durumlarla baslarsa boyle diye bir suru versiyonu var. Bunlari kafamda oturtmusum, tik diye dogrusu cikiyor agzimdan :))

Bu yazi daha fazla dil kursuna donusmeden kacayim. Herkese saglikli gunler diliyorum. Sevgiler.

Ilki oglumun ateslenmesiydi. Okullar acildiktan tam iki hafta sonraya denk gelen, 25-26 mayis civarlari bir gece yuksek ates, ardindan biraz halsizlik vs ile iki gunde bitiveren bir olay. Bir iki gun arayla aynisi kizimda , o bitti kocamda, o bitti bende derken, biz acaba korona mi olduk endiseleri... Yalniz benimki biraz daha agir idi, cunku her vucut direncim dustugunde kendini tekrarlayan kroniklesmis bir faranjitim var. Beni yine yatirdi, iki gun atesli, bogazlar feci iltihapli olunca, gectigimiz cuma gunu (hastaligin basladigi gecenin sabahi idi) ev doktorunu aradik. Sekreter not aldiktan sonra, doktor bizi geri aradi, sikayetlerimi dinledi, korona gibi durmuyor ama ortak semptomlar da oldugu icin, seni korona ussune yonlendirecegim dedi ve o bolumde ayni gune bir randevu ayarladi. Tabi boyle yazinca uzay merkezi gibi oldu ama bizim kasabanin aile hekimligi zaten kucuk bir yer, ust katta, 4-5 doktorun odasinin oldugu, alt katta sekreter ve minik bir kan alma ve hemsire odalarindan ibaret 3 katli tatli bir hollanda evi. Korona ussu yapilan yer de yolun karsinda, yine oraya ait olan baska bir ev :) Tek farki iste doktorlar maskeli (diger taraftakiler degil), onlemleri daha arttirilmis. Gorustugum kadin hekim, beni iyice her acidan muayne etti, bogazima antibiyotik verdi (burda antibiyotik verilmesi cok nadir bir durumdur, ancak mecbur kalinirsa verilir ki halimi anlayin), o da koronaya benzemiyor ama istersen test yapalim dedi. Ay ben de zaten onu istiyodum. Hadi kendi vucudumun sinyallerini hep takip ediyorum ama, cocuklar gidip geliyor, e hepimiz sirayla olduk ya koronaysa? Yaptilar. Burnumun ve girtlagimin kokune cubugu dayadilar. Gunlerden cuma, sonuc pazartesi. Maille uzun ve heyecanli bekleyisimiz bu sabah son buldu, negatif. Maille bekledik cunku bayramda gorustuklerimiz eger pozitif cikarsak, bulastirdigimiz kisiler olacakti. Diger yandan ay keske pozitif ciksa diye dilemedik degil, cunku hepimiz gecirmisiz, hem de cok zorlanmamisiz, ne iyi kurtulmus olurduk hem. Tamam diger arkadaslar risk olabilir ama onlar da ayni dusuncedeydiler cunku hepimiz bikmistik. 

Bu sabah sonucu alinca sevindim tabi ki, cunku kimlere bulastirdim acaba psikolojisini kaldiracak durumda degilim su anda. Belki evet o kafaya da geliniyordur, sonucta hic kimse bile isteye yapmiyor bunu ama dedim ya zaten duygusal olarak surec beni yormustu. 

Bu ara vakalarimiz hic bitmiyor nedense, tam bir hafta once de yine doktora gittim, bu sefer de konumuz ayak bilegime yerlesmis iki kene. Onceki hafta cuma sabahi uyandigimda ayak bilegimdeki karartilari kizim farketti, bir pirinc tanesinden buyuk olmayan iki kene nasil da pencelerini sokmus bilegime. Fakat asil tuhaf olan ve hala anlayamadigim, en son orman cimen icine pazartesi ve sali girmisim, o gunler yapistiysa, cuma sabahina kadar nasil gormemisim. Ustelik hava cok sicakti hep etek sort giydim terlikle gezdim. Butun gece uyukuda yataga carsafa surununce bile dusmemis... Hemsire cimbizla cikardi, tek icimlik antibiyotik verdi, bir sey olursa ara dedi tamam. Neyse hic bir enfeksiyon olmadan gecti bitti.

Bu ara hollanda ne alemde derseniz, gecen pazartesi yasaklar bir nebze olsun gevsetildi, restoranlr cafeler, spor ve muzik okullari acildi. Biz tabi daha henuz siftah yapmadik ama millet ilk gun kosa kosa restoranlara gitti. Sebebi cok iyi anliyorum elbette, bakiniz avm asermek :) Bilmem kac ay sonra baska birinin elinden yedigim ilk yemek, ilk icecek diye bildirimler dustu onumuze :))

Veee bu pazartesiden itibaren de okullar normale dondu. Haftada bes gun, eskiden oldugu gibi ayni gidiyor cocuklar. Yalniz kucuk olan iki gun gidecekmis meger onu da okuldan alinca ogrendim, cunku kucuklerin ogretmenlerinden yasli olup risk sebebiyle isten muaf olan ogretmenlerimiz varmis. Geriye kalan ogretmenlere de tum ogrencileri dagitinca, siniflar cok kalabalik oluyormus. Bu sebeple bizim okul yine sinifi ikiye bolup ikiser gun gidecekleri sekilde ayarlamislar. Sadece seneye okuma yazma donemine gececek cocuklari da ekstra bir gun cagirip onlari uclemisler, son hazirliklari tamamlamak icin. Diger okullarda boyle bir sey duymadim yani onlar da 5 gun gidiyor ve birakip almalarimizdaki kurallar disinda, evet cocuklar icin her sey normale donmus gozukuyor.

Bu son iki haftanin bir kisminin yagisli gecmesinden oturu, bir kisminin da bayram gezmelerinin dinlenmesini teskil etmesinden oturu, daha cok evdeydik ve sanki yeniden sosyallesme oncesi karantina gunlerindeki gibi yasadik. Tabi haliyle eve dair daha cok isler yaptik ve buyuk projelerimizin uzerine birer birer ciziyoruz. Bu zamana kadar hep ihmal edip depo gibi kullandigimiz cati katini, yeniden dekore edecegiz ve bu beni cok heyecanlandiriyor. Bazi on hazirliklari tamamladik, yavas yavas uygulamaya baslayacagiz. Onceden gozumuze gorunmeyen detaylar, evdeyken batar oluyorlar degil mi?

Bu arada gecen hafta hollanda basbakanimiz aciklama yapti. Saniyorum diger ulkeler de yaz sezonu icin kapilarini kime acip acmayacaklarini ilan ettiler. Buna gore, hollandanin izin verdigi ulkeler arasinda turkiye yok!!! Haliyle pek cok kisi hayal kirikligina ugradi, ustelik eger giderseniz dondugunuzde 15 gun karantina var ve basiniza bir hal gelirse bizden hizmet beklemeyin diyor. Vay anam vay. Irkcilik gibi gorunse de bu sekilde turuncu kodlanmis ulkeler arasinda danimarka ve isvec de var. Buna ragmen ispanya fransa serbest ama oradaki vaka oranlari hep hollandadan fazla idi. Soylendigine gore, bu izinler ayni zamanda, o ulkenin kendi ic yasaklarina bakilarak da verilmis, yani, turkiyede simdilik kendi icinde kismi yasaklar soz konusu oldugu icin, bizim basbakan diyor ki, bu ulkede yasaklar devam ediyor o yuzden alarm veriyoruz orasi turuncu bolge seklinde. Diger yandan soyle bir haber cikti hollanda basininda. Bizim baskan turisti gonder biz iyiyiz demis amma kendi halkinin yasagini kaldirmamis gibi bir kinama haberi.

Baska aklima gelmiyor neler yaptik ama cogunlukla instagramda her gun hikaye/post paylasiyorum. Oradan sectigim bir kac gorsel ile veda edeyim. Podcastler icin ise demleniyorum diyeyim...

 

Kizimin baslayip benim tamamladigim ilk bitmis punch nakisi calismasi

İşte bu ruh halinde iken okuduğum bu iki kitap kesinlikle diğerleri gibi değildi. Artık hiç bir kitap bana bu korona günlerinde bir şey katamaz düşüncesini yerle bir eden kitaplar. 

İlki Dino Bugatti’nin Tatar Çölü.

Okumaya başlamam evlere ilk kapandığımız zamana rastladı ve okudukça kalbim bir mengeneyle sıkıştığı için bir yanım elime almak istemezken bir yanım meraktan çatlıyordu. Ülkenin kuş uçmaz kervan geçmez bir köşesinde, çöl kenarındaki artık hiç bir işe yaramayan kalesinde, askerlerin nasıl da gündelik rutine alıştığı, bir hayatın hiçlik içinde nasıl geçebildiği, rutini ha bugün ha yarın kırarım derken yılların geçtiği ve insanların yaşlandığı, öyle ki bir saldırı olursa diye kaleyi terkedemeyişleri ve üstelik tek hayat emellerinin ölmeden önce bir savaşa katılmak, hatta orda can vermek olan insanlar. Gerçekten o dönemde ev benim için aynı tatar çölündeki o kaleye dönmüştü ve gitgide beni bataklığına çekiyordu. İyi bir silkiniş oldu.

İkincisi de Jose Saramago Körlük.

Bu kitabın konusuna bakmadım. Ne zaman ve ne sebeple hatırlamıyorum Goodreads’te okumak istediklerim kısmına işaretlemişim. Sonra e-book versiyonunu buldum ve okumaya başladım. Resmen çarptı. Kitapta aynı korona gibi bir salgın söz konusu fakat bu salgında insanlar aniden kör oluyorlar. Kör olan bir kişiyle temas eden herkes yarım gün içinde kör oluyor ve hükümet bu durumla nasıl baş edeceğini bilemiyor. Körleri kullanılmayan binalarda kendi hallerine bırakıyorlar, arada uzaktan yemek bırakıyorlar. Körlerden oluşan bu yeni mini toplulukta, insanlar hayatta kalmayı yeniden öğrenmek zorunda. İşte burası çok beyin gıcıklayıcı. Herkesin kör olduğu bir odada, yatak paylaşımı, yemek paylaşımı nasıl olacak (bazı kişiler iki üç porsiyon alabilir), tuvalet ihtiyaçları temizlik nasıl sağlanacak, hiyerarşi nasıl kurulacak (kör bile olsa kabadayılar var)? Tabi halleri içler acısı. Artık tuvalete gitmekten vazgeçmiş kendi pislikleri içinde yaşamak zorunda kalan insanlar, dışardan hiç bir desteğin gelmediği bir durum. Ve bu dünyayı hayal edince korona bundan iyi dedirtecek bir kurgu. 

Her iki kitapta da insan psikolojisi çok iyi ele alınmış, tavsiye ederim.