Yudum Yudum İçtim Seni 2016

Yılsonu yaklaşırken geçmiş yılı gözden geçirmek istiyorum biraz. Bu günlerde kuş hafızalı olduğum için detay hatırlamam zor, fakat damağımda kalan tat güzeldi. Elbette ki bu kendi küçük dünyam için vardığım yargı. Yoksa ülkemizde ve dünyadaki tüm acılar için ben de yeterince kahroldum.

Fakat şimdi anlıyorum ki çocuklarım benim limanımdı. Zaten evde sürekli kahkahalar varsa depresyona girmek biraz zor. Tabi bir de herşeyi ile size bağımlı oldukları için koyvermek. Bugün mesela kabuğuma kapanıp kitap okumayı, yataktan çıkmayıp kendimle başbaşa kalmayı çok istedim. Pek tabi ki mümkün olamadı. Daha doğrusu tam olmadı ama yine de yaptım. Öğleden sonra çocukları kapalı oyun alanına götürdüm. Oğlum uyur, kızım oynarken kitabımla birlikte içime döndüğüm iki saat verdim kendime. İyi geldi çok iyi geldi. Yine normal neşeme kavuştum.

Yılbaşından sonra iki çocuklu anneliğimin de ikinci yılı dolacak. Hatırlıyorum kızımda en zorlandığım dönem 1-2 yaş arasıydı. Oğlumda ise bu dönem ilk yıla nazaran daha keyifliydi. En keyiflisi diyemiyorum çünkü sonraki zamanları bilmiyorum. Sanırım gelecek sene daha bir şenlikli olacak. Bu hallerimi duyan gören insanlar şaşırıyor, hiç mi zorlanmıyorum hiç mi bunalmıyorum diye. Gerçekten böyle hissettiğim zamanlar çok az. Genelde çok güzel geçti çok şükür. Tabi bunun sebebi çocuklarımın kolay olması değil. Tüm çocuklar gibi onlar da. Enerjileri küçük bedenlerinden taşan minik insanlar.

Sanırım böyle hissetmemin nedenini biliyorum, kabul etmek. Ben durumumu içinde bulunduğum şartlara tüm kalbimle kucak açtım. Tüm sıkıntılarını kabul ettim. Neyi ne kadar yapabileceğimin farkındaydım fazla beklentiye girmedim. Galiba insanlar ikiye ayrılıyor bu açıdan; beklentileri mümkün olandan çok olanlar ve beklentilerini az tutup fırsatları kullananlar. Ben ikinci gruptayım. Fakat inanıyorum ki birinci gruptakilerden daha fazla şey yaptım. Düşünüp dertlenmek yerine eyleme geçtim. Her fırsatı değerlendirdim ve ilk gruptakilerin aksine yapamadıklarım için dertlenmedim.

Bu yıl boyunca başlıkta yazdığım gibi her günümü her anımı yudum yudum içtim. Çocuklarımı doyasıya gördüm, sevdim, vakit geçirdim. Kısaca yaşadım diyebilirim. Hayatımı, bana sunduğu her tadıyla yaşadım. Bu yüzden kalbimde huzur var, biliyorum ki bu zamanlar geri gelmeyecek.

Tabi bazı heveslerim, hayallerim de var. Bunlar benim anneliğim haricindeki kimliğim için önemli. İşe geri döneceğim mesela. Ne zaman derseniz bilmiyorum. Fakat döneceğimi biliyorum. Bu satırlar hırslı bir insana ait değil, bir önsezi bu. İçimde bir yerlerde Evren'in benim için taşları dizmeye başladığını hissediyorum. Zaman zaman ufak sinyallerini veriyor çünkü. Hayırlı zamanda olsun diye bekliyorum sadece. Hepimiz için ne zamansa bu zaman o zaman.

Yeni yıldan kişisel bir beklentim yok ama tabi hayallerim var. Gerçek olursa ne âlâ, olmazsa evelallah. Sağlık, huzur ve barış dileğim hepimiz için. Bir de çocuk kahkahaları hiç eksik olmasın. Dünyanın en güzel şeyi bu çünkü..

Sağlıcakla..